Του Χρήστου Ν. Κώνστα
Οι τράπεζες μέχρι σήμερα τιτλοποιούν και πωλούν μαζικά χαρτοφυλάκια δανείων σε ξένα funds αλλά δεν βρίσκουν αγοραστές για τα στεγαστικά «κόκκινα» δάνεια.
Ο λόγος είναι απλός: οι διαχειριστές των funds διαβάζουν εφημερίδες, ενημερώνονται.
Διαπιστώνουν ότι αφού αγοράσουν τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια, δεν διαθέτουν στην Ελλάδα νομικό οπλοστάσιο για να πιέσουν τους δανειολήπτες να έρθουν σε κάποιον συμβιβασμό.
Πληροφορούνται ότι η δικαστική εκκαθάριση των υποθέσεων αυτών απαιτεί χρόνο και μεγάλο κόστος. Μελετούν τα στοιχεία και ανακαλύπτουν ότι αυτά τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια έχουν δοθεί με βάση τις εμπορικές αξίες των ακινήτων του παρελθόντος, επομένως ουδεμία σχέση έχουν με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας.
Με απλά λόγια, συμφέρει τον δανειολήπτη να εγκαταλείψει το ακίνητο παρά να συνεχίσει να πληρώνει τις δόσεις του, έστω και με γενναίο «κούρεμα».
Πέρυσι, οι 4 συστημικές τράπεζες της χώρας πούλησαν 9 δισ. ευρώ κόκκινων δανείων, κυρίως επιχειρηματικά και καταναλωτικά χωρίς εξασφαλίσεις.
Για τα στεγαστικά δάνεια, παρά το γεγονός ότι διαθέτουν σημαντικές εμπράγματες εξασφαλίσεις, το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι μηδαμινό.
Η Eurobank είναι η πρώτη τράπεζα που προσπαθεί να πουλήσει -στα τέλη του μήνα- ένα μεγάλο πακέτο στεγαστικών δανείων ονομαστικής αξίας (χωρίς τους τόκους δηλαδή) αξίας 2 δισ. ευρώ.
Είναι η πρώτη φορά που το υπαρκτό επενδυτικό ενδιαφέρον, για τα ακίνητα που χρησιμοποιήθηκαν ως ενέχυρα για τα δάνεια του παρελθόντος, θα πάρει συγκεκριμένη ποσοτική αξία, θα λειτουργήσει ως πυξίδα και πήχης αξιών για τις πωλήσεις στεγαστικών δανείων άλλων τραπεζών αλλά και για το κόστος μεταφοράς των «κόκκινων δανείων» της στην Εταιρεία Ειδικού Σκοπού (SPV) που πρώτη η Eurobank αποφάσισε να δημιουργήσει.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι εξελίξεις στο θέμα των 25.000 ηλεκτρονικών πλειστηριασμών που έχουν προγραμματισθεί για φέτος αλλά και της νέας νομοθεσίας για την προστασία της πρώτης κατοικίας, θα επηρεάσουν σημαντικά την αξία της ακίνητης περιουσίας όλων των Ελλήνων αλλά και την υγεία του τραπεζικού μας συστήματος.
Οι τράπεζες προσπαθούν με μαζικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς να προκαλέσουν κινητικότητα «ρυθμίσεων» από δανειολήπτες που διαπιστώνουν ότι όλα τα περιθώρια «προστασίας» έχουν πλέον εκλείψει.
Ακόμη και το περιβόητο νέο καθεστώς «προστασίας της πρώτης λαϊκής κατοικίας» που επαγγέλλεται η κυβέρνηση, με τις πρωτοβουλίες του Αλέκου Φλαμπουράρη, θα θέτει τόσους περιορισμούς και προϋποθέσεις, ώστε τελικά θα προστατεύει μόνο εξαιρετικά φτωχούς δανειολήπτες με εμπράγματες εξασφαλίσεις χωρίς εμπορική αξία.
Οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να μειώσουν το χαρτοφυλάκιο κόκκινων δανείων τους με έναν συνδυασμό μέτρων που περιλαμβάνει υποχρεωτικά κατά 35% ρυθμίσεις οφειλών και κατά 65% με πωλήσεις δανείων και ανάκτηση δανείων μέσω πλειστηριασμών.
Ήδη αυτή τη στιγμή περισσότερα από 22.000 ακίνητα έχουν περιέλθει στην κατοχή των τραπεζών ύστερα από ανεπιτυχείς πλειστηριασμούς και η διαχείριση αυτής της περιουσίας απαιτεί επιπλέον δαπάνες και επενδύσεις….
