Ο τουρισμός της ξαπλώστρας

O τουρισμός αναδεικνύει τις ανισότητες. Κακώς αλλά έτσι είναι, πλέον. Από την άλλη είναι δύσκολο να πει κανείς στους συντελεστές του τουρισμού να μην τιμολογούν προϊόντα και υπηρεσίες με ένα κάποιον ενιαίο τρόπο προς τους πελάτες τους. Αυτό που είναι κανονικό ή φθηνό για έναν αμερικανό των ΗΠΑ, είναι ακριβό για τον Ιταλό, ακριβότερο για τον Έλληνα και πολύ ακριβό για πρώην ανατολικούς. Πλην όμως, ο τουρισμός δεν είναι άσκηση δημοκρατίας και ισότητας. Είναι μπίζνα και πρέπει να αφήσει κέρδος. Στο κράτος, την τοπική κοινωνία και, βεβαίως τους εργαζομένους και τους επιχειρηματίες. Κυρίως όμως, πρέπει να αφήνει κέρδος μακροπρόθεσμο για τον τόπο.

Πάρτε το πολυσυζητημένο παράδειγμα με τις ξαπλώστρες. Πρώτη και δεύτερη σειρά σε μαγευτική αμμουδιά, με το μελτέμι να φροντίζει για το μαστίγωμα της άμμου (ανεκτίμητη εμπειρία...) στα 60 ευρώ, τρίτη στα 50 και τελευταία 40. Βάλτε μέσο τζίρο για τις 100 κάθε μιας από τις από δυο μέχρι και έξι επιχειρήσεις κάθε παραλίας και κάντε τον υπολογισμό.

Γιατί τώρα μένουν άδειες οι ξαπλώστρες, όπως παραπονέθηκαν κάποιοι επιχειρηματίες, δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά αν φταίνε οι τιμές ή είναι ακριβά τα ποτά που προστίθενται ή το μαστίγωμα που είπαμε. Πάντως, μελτέμια έχει όλο τον Αύγουστο κι ευτυχώς γιατί διαφορετικά θα ψηνόντουσαν επικινδύνως στις Κυκλάδες και αλλού.

Αλλά και οι «βίλες» των 800 την ημέρα πέρυσι, που τιμολογήθηκαν με την καθοδήγηση των πρακτόρων (που βγάζουν τα ποσοστά τους) στα 1.200 από τα μέσα Ιουλίου, άδειες θα έμεναν αν δεν επιστράτευαν οι έντρομοι ιδιοκτήτες τους, το κόλπο με την «ευκαιρία: ακύρωση της τελευταίας στιγμής» για να ξαναφέρουν την ενοικίαση στα περυσινά επίπεδα και να εμφανιστούν, αμέσως, πελάτες από τη Σαουδαραβία!

Το ίδιο και τα «καλά» φαγητάδικα που ήθελες 30 το κεφάλι πρόπερσι, 40 πέρυσι και κοντά 60 εφέτος. Λογικό, όταν τα ίδια περίπου πληρώνουν οι περισσότεροι Γάλλοι, Βρετανοί, Αμερικανοί και άλλοι πρωτοκλασάτοι τουρίστες στις χώρες τους. Από κοντά και τα Ελληνάκια που κάτι καταφέρνουν στην «παράλληλη οικονομία» ή θέλουν να θυμούνται μια καλή στιγμή από τις διακοπές τους.

Τι θέλω να πω; Αυτό που οι πολλοί γνώριζαν ήδη γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς εδώ και χρόνια, αλλά το καταλαβαίνουν πλέον όλοι, σχεδόν. Τα όμορφα μέρη της χώρας είναι πανάκριβα. Αναμενόμενο αφού είναι μοναδικής ομορφιάς και προσφέρουν εμπειρίες για τις κρύες νύχτες του ευρωπαϊκού χειμώνα. Σε τελευταία ανάλυση, υπάρχει και το σουβλάκι και το μπέργκερ. Παλαιότερα οι πιο οικονομικοί ταξιδιώτες την έβγαζαν με μια χωριάτικη και γι αυτό μάλλον την πήγαν στα 12 ευρώ, μαζί με κουβέρ κάτι να πιεις κι ένα ακόμη πιάτο τη βγάζεις με 20 κατά κεφαλήν, κόβεις και μια δυο μέρες από τις διακοπές σου κι όλα ...καλά.

Ευτυχώς, η χώρα αυτή έχει πάρα πολλά όμορφα μέρη. Ατελείωτα. Κι ύστερα η ξαπλώστρα δεν είναι απαραίτητη, υπάρχουν και οι ομπρέλες που κουβαλούν οι μπαμπάδες, φέρνεις και κάνα ποτό στο ψυγιάκι ή από τα πανταχού παρόντα ψυγεία των πρώην ψιλικατζίδικων ή των μίνι μάρκετ κι όλα καλά, καλή παρέα και διάθεση να υπάρχει. Και χώρος, βεβαίως, κοινόχρηστος χώρος ανάμεσα στις ξαπλώστρες.

Με δύο λόγια, τώρα που έρχονται και οι Δημοτικές καλό θα ήταν να θεσπιστούν δύο μάνι - μάνι κανόνες. Πρώτον, σε κάθε δημοφιλή παραλία οι ξαπλώστρες να μην καταλαμβάνουν περισσότερο από το 1/5 της ακτογραμμής της και δεύτερον στις ακρογιαλιές μοναδικού κάλλους, που θα οριστούν ώστε να είναι ευάριθμες για κάθε νησί και τόπο, να μην υπάρχουν καθόλου ξαπλώστρες. Καλύτερα να βάλουμε είσοδο, να ορίσουμε προσωπικό επιτήρησης και να απαιτούμε από εμάς τους ίδιους, τους άλλους συντοπίτες μας και προφανώς τους ξένους επισκέπτες να διευθετούν με τάξη τα σκουπίδια τους.

Α! Μη το ξεχάσω, οι γόπες δεν «εξαφανίζονται» στην άμμο, σκοτώνουν ψάρια, χελώνες και όλον τον όμορφο κόσμο που ζούσε ήδη πριν από εμάς στις πανέμορφες θάλασσές «μας». Αν τα κάνουμε αυτά και μερικά άλλα που απαιτούνται για να μην έχουμε τουρισμό της αρπαχτής αλλά τουρισμό υψηλής συνείδησης για την ανεκτίμητη αξία του, τότε να ξανασυζητήσουμε για τις τιμές και το κόστος των διακοπών. Στο μεταξύ όμως οι πλουσιότεροι συμπολίτες του κόσμου θα γεύονται τα φιλέτα του πανέμορφου τόπου και κάποιοι από εμάς θα νομίζουμε ότι κάποιοι είμαστε επειδή κάναμε «κράτηση» για την ξαπλώστρα μας.