Η χώρα συρρικνώνεται, χάνει μάχες σε όλα τα επίπεδα. Η περίφημη επιχειρηματική επέκταση στα Βαλκάνια είναι μετέωρη, μετά την αναγκαστική υποστολή σημαίας στις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών. Στα εθνικά θέματα, επίσης, υποχωρούμε άτακτα. Στις σύγχρονες μάχες δεν χρειάζεται να χάσεις έδαφος. Αρκεί να χάσεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου.

Η δυναμική επέκταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν το ισχυρό προγεφύρωμα για την επέκταση και εδραίωση των ελληνικών επιχειρήσεων στην περιοχή. Όλα έγιναν με μεγάλη ταχύτητα, γεγονός που δεν άφησε περιθώρια αντίδρασης σε άλλους παίκτες. Η χώρα μας απέκτησε πολιτική ισχύ στην περιοχή και τον φθόνο των ανταγωνιστών της.

Το γιγαντιαίο μέγεθος της εταιρίας δίνει τη δυνατότητα να βγάλουμε συμπεράσματα για την πορεία όχι μόνο του κλάδου κατασκευών αλλά και για τη ζήτηση σε διαρκή καταναλωτικά αγαθά, που αποτελούν μια από τις καλύτερες ενδείξεις για να αντιληφθούμε αν είμαστε στην αρχή, την μέση ή στο τέλος του 7-ετούς επιχειρηματικού κύκλου.

Όταν σε προσωπικό επίπεδο συμβαίνει κάτι αρνητικό, συχνά αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα. Αυτό (λένε οι ειδικοί), αποτελεί ενός είδους μηχανισμό άμυνας. Νομίζω πως μας συμβαίνει και σε συλλογικό επίπεδο. Σαν κοινωνία προσπαθούμε να μοιάσουμε με κάποιους άλλους. Αυτούς που θεωρούνται με αντικειμενικά κριτήρια προηγμένοι.

Είναι τόσο αδέξιοι οι δεξιοί; Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος απαντάς απερίφραστα καταφατικά. Τόσο και πολύ περισσότερο. Δεν μπορούν να οργανώσουν μια ψηφοφορία για την κορυφαία κομματική τους διαδικασία. Να εκλέξουν αρχηγό. Υπάρχουν ευθύνες; Επίσης απαντάς κατηγορηματικά ναι. Σε ποιους; Γράφει ο Γιάννης Παντελάκης.

Δεν ξέρω, άν όντως υπάρχει νόμος του Μέρφυ, αλλά γνωρίζω τη χώρα του Μέρφυ. Επί εξι χρόνια ζούμε με την αίσθηση: Δεν μπορείς να νικήσεις, δεν μπορείς να φέρεις ισοπαλία, δεν μπορείς κάν να βγείς απο το παιχνίδι. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε. Κυρίως τα εύκολα, τα αυτονόητα. Για τα δύσκολα, ούτε λόγος.

Φίλοι δεξιοί και εσείς ακόμη καραδεξιοί. Σήμερα δεν θα σας αρέσουν αυτά που θα διαβάσετε. Γι\\' αυτό και πηγαίνετε αλλού, εκεί που θα μιλάνε για την τιμή της παράταξης, για τους προαιώνιους εχθρούς της φυλής και άλλα εθνικοπατριωτικά. Η στήλη είναι σήμερα αυστηρά ακατάλληλη για νεοδημοκράτες.

Φουλ τις μηχανές για την υλοποίηση του μεγάλου σχεδίου του «Δρόμου του μεταξιού» βάζει η Κίνα συγκαλώντας στις 24-25 Νοεμβρίου στο Suzhu την 4η Σύνοδο Κορυφής Κίνας με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.

Οι δείκτες των χρηματιστηριακών αγορών δεν έχουν καμία σχέση με τις αγορές της ύλης, του κόπου και της ανθρώπινης πραγματικότητας αυτή τη στιγμή. Γράφει ο Ευθύμης Μαραμής.

Το ταμείο έχει ως πάγια πρακτική να μην παρέχει περίθαλψη σε όσους λόγω κρίσης αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους. Γράφει ο Γιάννης Μανιάτης.

Ο διαιτητής αποφάσισε την αναβολή του αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Το ντέρμπι της 11ης αγωνιστικής ανάμεσα στους «αιώνιους» αντιπάλους δεν ξεκίνησε ποτέ.

Ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο άνθρωπος που υπήρξε ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ και των παλαιών τζακιών της Νέας Δημοκρατίας, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να γίνουν εκλογές. Είναι φανερό ποιοι και για ποιον λόγο ετοιμάζουν την Οικουμενική.

Ο πιο γνωστός συμψηφισμός είναι αυτός των οφειλών μιας επιχείρησης προς το Δημόσιο με τα οφειλόμενα από το Δημόσιο προς αυτή. Ο συμψηφισμός λοιπόν για ομοειδή και μετρήσιμα πράγματα είναι λογικός και επιθυμητός.

Η χώρα ανέκαμψε πλήρως εντός 2 ετών, ο ΦΠΑ θα μειωθεί από 01.01 και οι αποδοχές επέστρεψαν σταδιακά στο σημείο που ήταν νωρίτερα, ενώ σε κλάδους όπως η Εφορία γίνονται αθρόες προσλήψεις.

Αιώνες πριν, στην καρδιά του Μεσαίωνα, ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος ο Α’, αναζητώντας έσοδα, είχε θεσπίσει τον «φόρο δειλίας». Ήταν αρχικά ένα μικρό αντίτιμο που επιβαλλόταν σε όσους πολίτες δεν επιθυμούσαν να πολεμήσουν για τον άνακτα τους. Κάτι σαν τη σύγχρονη εξαγορά θητείας. Ο φόρος λεγόταν scutage, από το λατινικό scutum, που σημαίνει ασπίδα, έτσι για την ιστορία του πράγματος.

Μεγάλο το ενδιαφέρον για τον χώρο των πολιτικών επιστημών για τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Γράφει η Βίβιαν Ευθυμιοπούλου.

Η Mothercare είναι διεθνώς γνωστή ηγέτρια εταιρεία στον χώρο του παιδικού ρούχου και εξοπλισμού για νέες μητέρες. Έχει έμφαση στο ποιοτικό προϊόν και ως επί το πλείστον πουλάει προϊόντα που έχουν το λογότυπο της εταιρείας. Η εταιρεία κατάφερε να ενισχύσει σημαντικά τα περιθώρια κέρδους της, και τα προ φόρων κέρδη της αυξήθηκαν από 3,3 σε 7 εκατομμύρια δολάρια, μέσα σε ένα χρόνο.

Και οι συζητήσεις ξανα-άρχισαν. Μετά τον Σακελλαρίδη ποιος; Θα τον ακολουθήσουν και άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ; Κάποιοι από αυτούς θα ανεξαρτητοποιηθούν; Υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι ν\\' ακολουθήσουν τον δρόμο του Νικολόπουλου των ΑΝΕΛ; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα και ενδεχόμενα άρχισαν ήδη να διατυπώνονται.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε έξω καρδιά! Δεν υπολογίζουμε τα χρήματα. Αυτά έρχονται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Είμαστε κιμπάρηδες, όπως έλεγαν κι οι γιαγιάδες μου οι Θρακιώτισσες. Σαράντα δισεκατομμύρια ευρώ των τραπεζών κάψαμε στο τζάκι της διαπραγμάτευσης, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Είκοσι ΕΝΦΙΑ θα πληρώνουμε για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Αλλά, δεν βαριέσαι! Ένα αστείο η ζωή…

Ενώ οι πάντες θα ήθελαν να συναντήσουν το Γάλλο πρόεδρο, η κυβέρνηση επέλεξε να προσκαλέσει ως συνομιλητή του, τον «εκφραστή του λαού», Λάκη Λαζόπουλο. Γράφει η Χριστίνα Ταχιάου.

Ένα από τα όπλα που έχει μια κυβέρνηση να ρυθμίσει, μέσω της Κεντρικής Τράπεζας, την αναπτυξιακή πορεία μιας οικονομίας είναι τα επιτόκια. Όταν η οικονομία πάει άσχημα, η κυβέρνηση οποιουδήποτε κράτους που διαθέτει δικό του νόμισμα μειώνει τα επιτόκια, ώστε να μειωθεί το κόστος χρήματος.

Η αστυνομία της αυτοαποκαλούμενης (από τον βασικό εταίρο τουλάχιστον) αριστερής κυβέρνησης δεν διαφέρει από την αστυνομία των προηγούμενων κυβερνήσεων. Όταν οι ομάδες πολιτών που διαμαρτύρονται, επιχειρούν να μπουν στη Βουλή, αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια δακρυγόνα που έπεφταν και επί δεξιάς.

Τι δουλειά έχει ο Wolfgang Schaeuble να μιλά δημοσίως για ζητήματα ασφάλειας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι χρειάζεται να αναπτυχθούν ένοπλες δυνάμεις και στο εσωτερικό της Γερμανίας; Γιατί μπήκε σε ξένα χωράφια, αφού το θέμα της ασφάλειας άπτεται των αρμοδιοτήτων της καγκελαρίου; Ο πανούργος Schaeuble, όπως τον αποκαλεί η εφημερίδα Handelsblatt, ποτέ δεν κάνει δημοσίως δηλώσεις χωρίς να υπάρχει λόγος.

Την ημέρα που οι Τσέχοι αποφάσισαν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσουν τον ΟΠΑΠ, δεν είχαν λάβει σοβαρά υπόψη τους δύο παράγοντες: Τους ισχυρούς δεσμούς των θιγόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων με το ελληνικό πολιτικό σύστημα και την επιπολαιότητα με την οποία οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν διαχρονικά τις ξένες επενδύσεις. Τώρα ξέρουν!