«Κατά κάποιο διαφορετικό κάθε φορά τρόπο είναι σαν οι ήρωες μου να μπαίνουν απρόσκλητοι στη ζωή μου και με καλούν να τους ακολουθήσω. Μια κοπέλα που μιλάει στο κινητό της και κλαίει, ένας καβγάς με απειλές που ακούω τη νύχτα, μια μεσόκοπη γυναίκα που περπατάει στον δρόμο δίνοντας την αίσθηση πως έχει χαθεί, και άλλα πολλά, μπορούν να αποτελέσουν την πρόκληση για να ξεκινήσω να γράφω. Από εκεί και πέρα ξεκινάει μια παράξενη σχέση ανάμεσα σε μένα και στα συγκεκριμένα πρόσωπα.» Μας λέει η Ζέτα Κουντούρη στο Liberal.gr.