Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι αυτά τα αγιογραφικά σχόλια χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν ένα δολοφονικό σύστημα που κυβέρνησε από τον τρόμο και οδήγησε στη λιμοκτονία εκατομμύρια ανθρώπους.

Η αλήθεια είναι ότι να ασχολείται κανείς με τους επαγγελματίες επαναστάτες του ΚΚΕ, δεν έχει πολιτικό νόημα. Η δραστική συρρίκνωση του, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση του μέσα στα επόμενα χρόνια, ακολουθώντας με χρονική υστέρηση την πορεία των υπολοίπων κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης. Μιλάμε για ένα κόμμα που διατηρείται γαντζωμένο στο παρελθόν του, στιγματισμένο από σωρεία «λαθών», που εξακολουθεί να ζει και να αναπνέει στην εποχή του Σταλινισμού στη Σοβιετική Ένωση.

Ο μικροβιολόγος Όσκαρ Γκαρτόχ πέρασε τον τελευταίο μήνα της ζωής του σε ένα κελί της φυλακής στο Σαράτοφ, με συγκρατούμενο τον Νικολάι Βαβίλοφ, γνωρίζοντας πως έχει καταδικαστεί σε θάνατο. Είναι δύσκολο να φανταστούμε τι συζητούσαν οι δύο σπουδαίοι αυτοί επιστήμονες και μέλη της Ακαδημίας Επιστημών της Ε.Σ.Σ.Δ.

Καλά όλοι οι υπόλοιποι, ας πούμε ότι κάτι εκπροσωπούν φωνάζοντας για τον Έβρο. Ο Βελόπουλος ή ο Σύριζα ή οι Χρυσαυγίτες που έχουν βγει και γαβγίζουν. Ο Κοτζιάς όμως τι παριστάνει, ποιον εκπροσωπεί; Βουλευτής δεν είναι, τις διαφορές του με τον Καμένο δεν τις έλυσε ακόμα στα δικαστήρια, σε ποιο κόμμα ανήκει δεν έχουμε ιδέα, η θητεία του ως υπουργού έληξε με τον χειρότερο τρόπο, τι θέλει τώρα και ανακατεύεται;

Το 2019 ήταν ένα έτος με πολλά μαθήματα. Όπως, ότι όταν εκτίθεσαι προσωπικά και παίρνεις πολιτικές θέσεις βάλλεσαι και προσωπικά. Κάποιοι σταλινικοί που μεταπήδησαν στο κέντρο έφεραν και τις σταλινικές τους συνήθειες. <b>Γράφει ο Αντωνής Δαρζέντας.</b>\r\n\r\n