Ιδιαίτερα αιχμηρός εμφανίσθηκε ο, εκ των βασικών στελεχών της Προοδευτικής Συμμαχίας, Νίκος Μπίστης κατά του λεγόμενου ΣΥΡΙΖΑ της Πορτογαλίας που υπέστη μεγάλη ήττα στις χθεσινές εκλογές, με αναφορές που φωτογραφίζουν τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ… Ελλάδος και της λογικής του «Όχι σε όλα» αφού υπενθύμισε τόσο το γεγονός πως προκάλεσε τις εκλογές που έγιναν ενώ καταψήφισε και τον προϋπολογισμό που είχε καταθέσει η συγκυβέρνηση στην οποία μετείχε.

Η αριστερά όλων των αποχρώσεων ακόμα και αυτή που είχε πάρει έγκαιρα τις αποστάσεις της από το σοβιετικό μοντέλο - σοσιαλδημοκρατική και ευρωκομμουνιστική - ζει ακόμα τις συνέπειες της κατάρρευσης του '89. Ας συμπεριλάβουμε στις αιτίες την αδυναμία της να συνειδητοποιήσει έγκαιρα τις κοινωνικές αλλαγές με την κατακόρυφη μείωση του ειδικού βάρους της παραδοσιακής εργατικής τάξης, γύρω από την οποία είχαν πολιτικά και οργανωτικά συγκροτηθεί τα κόμματα της Αριστεράς.

Ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε στελέχη επειδή είχε συμφέρον να δείξει ότι το κόμμα του διευρύνεται, εξαπλώνεται και κατακτά τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Τους χρησιμοποίησε ως βιτρίνα μεν, αλλά επειδή οι διευρυνσίες της Προοδευτικής Συμμαχίας (Γέφυρα, ΔΗΜΑΡ, πρώην Πασόκοι) δεν είχαν ουσιαστική δύναμη στο εκλογικό σώμα, επειδή έφερναν εντυπώσεις αλλά όχι ψήφους, τους παρεγκώνισε.

Η τετραμελής επιτροπή των Μπαλτά, Βούτση, Ραγκούση και Μπίστη, στην οποία ανέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, να βρει τη συνιστώσα από τις επιμέρους συνιστώσες και τα ρεύματα στην Κουμουνδούρου, συνέταξε το τελικό κείμενο για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το πολιτικό καρέ στοχάστηκε και ζυμώθηκε για καμιά δεκαριά μέρες και έφτιαξε την πρόταση του για  «σοσιαλισμό  του 21ου αιώνα», όπου διατυπώνεται προσκλητήριο στα άλλα κόμματα, με εξαίρεση τον Κ. Βελόπουλο γιατί δεν είναι  τόσο... προοδευτικός όσο ήταν ο Πάνος Καμμένος.

Τον Οκτώβριο του 2019 οι «γεφυροποιοί», τα πρόσωπα, εκ του ΠΑΣΟΚ και αλλού προερχόμενα, που είχαν συγκροτήσει την λεγόμενη «Γέφυρα» ως στήριγμα του Αλέξη Τσίπρα ανακοίνωναν την ένταξή του στη «διαδικασία ανασύνθεσης» του ΣΥΡΙΖΑ. Περίπου 21 μήνες μετά οι «αρμοί» συγκόλλησης δείχνουν να έχουν χαλαρώσει και η τάση της… προοδευτικής συμμαχίας να παίρνει αποστάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με την επιθετική εχθροπάθεια. Μπορεί να μην τη βγάζει πλέον στο δρόμο, αλλά την εκφράζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συντηρώντας την ανθρωποφαγία. Δεν είναι αυτή Αριστερά. Του επιθετικού κουτσομπολιού, της μισανθρωπίας, της δολοφονίας χαρακτήρων, και της χαράς που αποκλείστηκε η Σάκκαρη. Η Αριστερά - όπου κυβέρνησε - ήταν σκληρή, ήταν αντιδημοκρατική, αλλά δεν ήταν φτηνή.

Μπορεί οι «γεφυροποιοί» να κτίζουν πέτρα-πέτρα και με πολύ κόπο την γέφυρα τους, αλλά έρχεται ένας Πολάκης ή μια Ελεφάντη ή ένας Φίλης και με μια δήλωση τους τινάζουν στον αέρα όλες αυτές τις προσπάθειες. Έτσι, αυτό για το οποίο κατηγορούνται οι κ.κ. Μπίστης, Μουζέλης, κλπ είναι ότι αποδέχθηκαν να παίξουν ένα ρόλο εξωραϊσμού ενός κόμματος, με πλήρη επίγνωση αυτού του διακοσμητικού ρόλου τους. Δεν φαντάζομαι ο κ. Μπίστης να πίστεψε ποτέ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ αυτού και του Πολάκη θα επέλεγε αυτόν και όχι τον Πολάκη.

Ο Νίκος Μπίστης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, και από τους πρωτεργάτες της περίφημης «Γέφυρας», είχε τουλάχιστον την ευαισθησία να αντιδράσει. Δεν είμαστε δικαστές προθέσεων, δε θα του καταλογίσουμε υποκρισία για το θεαθήναι. Θεωρούμε ειλικρινή την αντίδρασή του. Το ίδιο βεβαίως και λειψή. Η κριτική του σε σχέση με τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα Λιγνάδη, περιορίστηκε στον δημοσιογράφο Βαξεβάνη.

Αποστάσεις από τις αναρτήσεις του Κ. Βαξεβάνη στο Twitter και τα χυδαία υπονοούμενα που αυτός άφηνε για τον πρωθυπουργό, αναφέροντας το όνομά του στην κριτική για την υπόθεση Λιγνάδη πήρε και ο Νίκος Μπίστης, μετά τον διευθυντή της «Αυγής» Άγγελο Τσέκερη. Χαρακτηρίζει τη συνέχιση της κομματικής αντιπαράθεσης σε ηθικολογική βάση και με υπόστρωμα χυδαιότητας ως ήττα της Αριστεράς.