Τρίτη ποιητική συλλογή της πολύπειρης Διώνης Δημητριάδου (Λέξεις απόκρημνες, Ο Ευτυχισμένος Σίσυφος) που συγκεντρώνει σε πυκνότητα δοκιμιακά στοιχεία και πρόζα και όλη την ποιητικότητα την οποία έτσι ή αλλιώς η δημιουργός διαθέτει στο λόγο της. Στοχαζόμενη επάνω σε αρχετυπικούς μύθους και ανασύροντας τον κακό λύκο του παραμυθιού μέσα μας, αποδεικνύει το διπρόσωπο και επικίνδυνα απατηλό πρόσωπο της εποχής.