Για το γκράφιτί του κατά του ολοκληρωτισμού, στο Τείχος του Βερολίνου, είναι κυρίως γνωστός ο Ρώσος ζωγράφος Ντμίτρι Βρούμπελ, ο οποίος πέθανε προχθές σε ηλικία 62 ετών. Το γκράφιτι απεικόνιζε τον ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, Λεονίντ Μπρέζνιεφ, να φιλά στο στόμα τον τότε ηγέτη της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, και είχε ζωγραφιστεί από την πλευρά του ανατολικού Βερολίνου.

​​​​​​​Μία νέα, πιο όμορφη όψη απέκτησαν η πλατεία Λαρίσης και το πάρκο Δεξαμενής στα Άνω Πετράλωνα, μετά την ολοκλήρωση δύο -μεγάλης κλίμακας- επιχειρήσεων αντι-γκράφιτι που πραγματοποιήθηκαν από τη διεύθυνση καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης προσπάθειας να απομακρυνθούν από τους τοίχους της πόλης μουντζούρες, μπογιές και χρώματα σε σπρέι.

Urbanism, αλλιώς τέχνη της πόλης, είναι το σύνθημα της νέας γκαλερί που έστησε η οικογένεια Καπόπουλου στο αθηναϊκό κέντρο (Σκουφά 5-7). Ποιος καλύτερος τρόπος, λοιπόν, να γιορτάσει επίσημα το ξεκίνημά της από μία έκθεση του καταξιωμένου Cédric Bouteiller που η υπογραφή του είναι σημαία για το ισχυρό στις μέρες μας καλλιτεχνικό κίνημα.

Καθαρίστηκε από «γκράφιτι» ο μεγάλος πέτρινος τοίχος του Κεραμεικού επί της οδού Ερμού. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, συνεργεία του Δήμου Αθηναίων «ανέτρεψαν την εικόνα εγκατάλειψης και βρωμιάς», αυτής της περιοχής, πλούσιας σε υπαίθρια αρχαιολογικά ευρήματα

Για δεύτερη φορά, μέσα σε λίγες μέρες, άγνωστοι βανδάλισαν το γκράφιτι του Νίκου Γκάλη στο κέντρο της Αθήνας, λίγες μόνο μέρες μετά την αποκατάσταση του έργου από τον καλλιτέχνη του. Στις 20 Αυγούστου οι άγνωστοι βανδάλισαν το γκράφιτι, σβήνοντας το πρόσωπο του θρύλου του μπάσκετ και γράφοντας συνθήματα.

Στην εκτεταμένη εξάπλωση των γκράφιτι στα δημόσια και ιδιωτικά κτίρια, στις πινακίδες και στις στάσεις των λεωφορείων στο κέντρο της Αθήνας, αναφέρεται σε δημοσίευμά του το ξένο ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press, επισημαίνοντας πως αν και ισχύουν νόμοι για τον βανδαλισμό, σπανίως επιβάλλονταν.

Αφιερωμένο στις 102 ψυχές που χάθηκαν στις φονικές πυρκαγιές του Ιουλίου είναι το γκράφιτι του καλλιτέχνη Hambas που κοσμεί την πρόσοψη ενός κτιρίου στη Ραφήνα.

Υπάρχουν πανεπιστήμια χωρίς γκράφιτι; Με… πίνακες ανακοινώσεων, όπου μπορούν οι φοιτητικές «παρατάξεις» ή μεμονωμένοι φοιτητές να αναρτούν ψηφίσματα μαζί με αγγελίες για συγκατοίκηση; Και μάλιστα τακτικά, αλλιώς μπορεί να αποβληθούν από το πανεπιστήμιο; Κι αν υπάρχουν, γιατί οι ξένοι φοιτητές δεν επιλέγουν τα δικά μας για να σπουδάσουν, που είναι πιο «ζωντανά»; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα νοσοκομεία;