Τρία χρόνια μετά την «Πατρείδα» και σε απόσταση αναπνοής από «Το οικείο σκοτάδι», ο «Αλκίνοος» του Γιάννη Ευθυμιάδη είναι ένας ποιητικός μονόλογος που γραφόταν τα τελευταία επτά χρόνια και αγγίζει την φύση του έρωτα τόσο στη σαρκική όσο και στην πνευματική, μεταφυσική του κατάσταση, έξω από τον χρόνο και πέρα από τα φύλα, υπερνικώντας ακόμα και τον θάνατο. Ξεκινώντας «από σαρκικό βίωμα, γίνεται ψυχική μέθεξη και ολοκληρώνεται ως μεταφυσική απελευθέρωση».