Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη πληγή της ελληνικής Δικαιοσύνης είναι η καθυστέρηση. Η μεγάλη καθυστέρηση, πέραν ενός «διαστήματος λογικής» και σίγουρα πριν το πρόβλημα που ζητείται να επιλυθεί δικαστικά το «λύσει η ζωή» συνιστά, ούτε λίγο ούτε πολύ, αρνησιδικία. Η πρόσφατη απόλυση δικαστικής λειτουργού που «βρέθηκε» με μια... μικρή εκκρεμότητα 3.000 περίπου δικογραφιών, ενώ 153 ακόμη αγνοούνται, είναι ασφαλώς εξωφρενική. Δεν είναι όμως η μόνη περίπτωση και σε συνδυασμό με πολλές παρόμοιες, αναδεικνύει αρκετά από τα αίτια της παθογένειας.

Συνολικά επτά δικογραφίες για ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων που που παροτρύνουν πολίτες να μην εμβολιάζονται ή να μην δέχονται ιατρικές υπηρεσίες για την πανδημία και διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, σχημάτισαν οι αστυνομικές αρχές. Οι εν λόγω αρνητές υποβάλλουν μηνύσεις, απειλούν και ζητούν εκταφές νεκρών και αποσωληνώσεις ασθενών.

Στη Βουλή διαβιβάστηκαν από το υπουργείο Δικαιοσύνης οι δικογραφίες για τις καταγγελίες του επιχειρηματία Χρήστου Καλογρίτσα για τον πρώην υπουργό Νίκο Παππά σχετικά με το παρασκήνιο του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών το έτος 2016, καθώς και για την εταιρεία Folli Follie με αναφορές σε δύο πρώην υπουργούς, τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Αλέξανδρο Χαρίτση.

Στη Βουλή έφθασαν από το προεδρείο τρεις δικογραφίες, μεταξύ των οποίων και αυτή του Γιάννη Στουρνάρα κατά του Παύλου Πολάκη, τη μήνυση Κοτζιά κατά Καμμένου και την έρευνα για τα 241 εκατ. ευρώ από το rebate φαρμάκων.