Μακάβριο ίσως το σημερινό μου θέμα, πλην τα δυσάρεστα σε τούτη τη ζωή ποτέ δεν έρχονται προγραμματισμένα. Ξυπνάς ένα πρωί και κει που αναρωτιέσαι ποια δουλειά σου θα κάνεις πρώτη και ποια δεύτερη, έρχεται το άσχημο μαντάτο και σου κάνει μαντάρα τη μέρα. Μην σου πω τη βδομάδα. Εκείνο το ρημαδιασμένο πρωινό παίρνεις εκτάκτως άδεια από τη δουλειά σου και χτυπάς την πόρτα του αντιδημάρχου: «έναν τάφο θέλω.» Σε κοιτάζει αυτός λυπημένα και σου απαντά: «σε πέντε μέρες και να δούμε».

Το «πράσινο φως» για τη λειτουργία Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών στην περιοχή του Ελαιώνα του Δήμου Αθηναίων, έδωσε με δυο αποφάσεις της η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έκριναν νόμιμη την υπουργική απόφαση χωροθέτησης και απέρριψε τις αιτήσεις ακυρώσεώς της.

Ριτσώνα αντί για Βουλγαρία. Η λειτουργία του πρώτου αποτεφρωτηρίου τέσσερις περίπου μήνες πριν άλλαξε το δεδομένα και σταμάτησε μια διαδικασία που επί σειρά ετών ακολουθούσαν οι συγγενείς όσων επέλεγαν την αποτέφρωση έναντι της ταφής και η οποία είχε κόστος, οικονομικό και κυρίως ψυχολογικό.  

Το τι θα γίνει με το σώμα μας μετά το θάνατό μας είναι ζήτημα μεταφυσικό, πολιτικό, αλλά και ζήτημα ελευθερίας και δικαιωμάτων. Στη φιλελεύθερη δημοκρατία τα δικαιώματά μας δεν είναι σχεδόν ποτέ απόλυτα διότι αρκετά συχνά συγκρούονται με τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων. Η διαχείριση του σώματός μου, μετά τον θάνατό μου, δεν είναι ένα απόλυτο δικαίωμα, καθώς υπάρχουν επιλογές που θα μπορούσαν να θέσουν την υγεία των συμπολιτών μου σε κίνδυνο.\r\n\r\n

Άγνωστοι πέταξαν στον Ελαιώνα φυλλάδια κατά της Βασιλικής Μπάρκα, η οποία είναι στέλεχος της παράταξης «Δικαίωμα στην Πόλη» του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη, στοχοποιώντας την για το ζήτημα του αποτεφρωτηρίου.