Γνωστό αντιμνημονιακό σύνθημα που δονούσε τις πλατείες των Αγανακτισμένων για να υποστηρίξει ότι ακόμα και το 2013 συνεχίζαμε να έχουμε χούντα, αλλά τόσο αληθινό ως δήλωση. Η Χούντα τελείωσε το 1974, μετά από την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την ανικανότητά της να διαχειρισθεί την κρίση. Όμως ενώ όλοι ήξεραν αυτό το προφανές αίτιο της πτώσης της, στη μεταχουντική δημόσια σφαίρα επικράτησε η πεποίθηση ότι ήταν το Πολυτεχνείο η αιτία της πτώσης του καθεστώτος - μία ημι-αλήθεια.

Ένα από τα σοβαρότερα λάθη στη διαχείριση του αντισυστημισμού την αξέχαστη περίοδο του «αντιμνημονιακού αγώνα» ήταν ότι η «αίσθηση επείγοντος» που δημιουργήθηκε και ήταν απολύτως πραγματική και βάσιμη, έβαλε τον κόσμο που στήριζε τις μεταρρυθμίσεις στη λογική της αναβλητικότητας. Δηλαδή, όλοι εμείς που στοιχηθήκαμε στην πλευρά που δικαιώθηκε από την ίδια την ιστορία, είδαμε τον αγώνα απέναντι στις δυνάμεις της αντίδρασης και της αντιμεταρρύθμισης ως μονομέτωπο και αφήσαμε πολύ σημαντικά ζητήματα «για αργότερα».