Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στην Κύπρο και ανάμεσα στις πολλές συναντήσεις είχα τη χαρά να επισκεφτώ ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στη Λευκωσία. Η εικόνα που αντίκρισα με πήγε πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που μαζί με άλλα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αγωνιζόμασταν απέναντι στην οπισθοδρομική λογική της αριστεράς και των συνθετικών της για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ευκαιρία να μπορούν να λειτουργήσουν στην Ελλάδα μη κρατικά Πανεπιστήμια.
Τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Κύπρο, όχι απλώς έχουν αναβαθμίσει την εκπαιδευτική λειτουργία της χώρας, αλλά δημιούργησαν έναν υγιώς εννοούμενο ανταγωνισμό με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ενίσχυσαν την οικονομία.
10.000 φοιτητές από την Ελλάδα φοιτούν σε ιδιωτικά Πανεπιστήμια της Κύπρου για τις σπουδές τους, τα οποία συνεργάζονται με ιδρύματα του εξωτερικού, όπως και τα Δημόσια. Άλλωστε ο ειδικός Φορέας Διασφάλισης Ποιότητας αξιολογεί τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια με τα ίδια ακριβώς κριτήρια για να εξασφαλίζεται το επίπεδο σπουδών και στα δύο. Τα οφέλη για την οικονομία, μάλιστα, είναι αδιαμφισβήτητα, αφού τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αποτελούν σχεδόν το 10% του ΑΕΠ της χώρας.
Συνάντησα, όμως και φοιτητές του Δημόσιου Πανεπιστημίου που μου περιέγραψαν την καθημερινότητά τους, μου έδειξαν τη νέα βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου τους, έναν αληθινά πρωτοποριακό και λειτουργικό χώρο και μια εικόνα ενός Πανεπιστημίου καθαρού, χωρίς αφίσες και χωρίς καταλήψεις, όπως ακριβώς και στο ιδιωτικό.
Όλα αυτά δεν συμβαίνουν στην άλλη άκρη του κόσμου, σε κάποια χώρα που δεν ξέρουμε καν που βρίσκεται. Όλα αυτά, συμβαίνουν στη, «γειτονιά» μας, στην Κύπρο και δεν ξεκίνησαν τώρα, αλλά πολλά χρόνια πριν. Και ο λόγος που η Ελλάδα έχει μείνει πίσω είναι η αριστερά και τα «παρακλάδια» της. Όταν ήταν η κρίσιμη ώρα για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, τότε οι παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της αριστεράς έκαναν καταλήψεις και πορείες, έκλειναν δρόμους, περικύκλωναν τη Βουλή και συντάσσονταν με συνδικαλιστές που «πολεμούσαν» ενάντια στην αξιολόγηση. Μάλιστα, ύστερα από πιέσεις συνδικαλιστών της ΠΑΣΠ, ο Γιώργος Παπανδρέου υποχώρησε και εν τέλει καταψήφισε την αναθεώρηση του άρθρου 16, παρά το γεγονός ότι παλιότερα είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων.
Η δική μου γενιά, οι προηγούμενες και οι επόμενες στη Νέα Δημοκρατία, την ΟΝΝΕΔ και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πάλεψαν για να μπορούμε να κάνουμε πράξη το αυτονόητο. Να διεκδικούμε μια σύγχρονη Παιδεία, η οποία θα μπορεί να βελτιώσει το επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Αν θέλουμε να καταλάβουμε το κακό που διαχρονικά έχουν κάνει οι αυτόκλητες δυνάμεις του δήθεν εκσυγχρονισμού και της δήθεν προόδου, μπορούμε να κοιτάξουμε απλώς την εικόνα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Πολεμούν την ασφάλεια, αρνούνται τις μεταρρυθμίσεις, απορρίπτουν την αναβάθμιση, αντιμάχονται την αξιολόγηση και καταδικάζουν τελικά την ανώτατη Παιδεία να μείνει κολλημένη σε ένα αντιπαραγωγικό παρελθόν.
Η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχωρά σε εμβληματικές μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως η κατάργηση του ασύλου ανομίας, η δημιουργία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, τα σύγχρονα μεταπτυχιακά, τη συνεργασία με Ιδρύματα του εξωτερικού, την αξιολόγηση, την ελεγχόμενη είσοδο στα Πανεπιστήμια. Και όμως σε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις το σύνολο της αντιπολίτευσης στέκεται απέναντι και πολλές φορές μέρος των Πρυτανικών αρχών δεν τολμά να τις υλοποιήσει. Η κοινωνία, όμως, έχει ωριμάσει και όχι απλώς αποδέχεται αλλά ζητάει τις αλλαγές που θα δώσουν ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας και στη χώρα.
Καλώ, λοιπόν, όλους τους πρώην Υπουργούς Παιδείας της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, τους «πάλαι ποτέ» και αιώνιους καταληψίες, να επισκεφτούν την Κύπρο και να μας απαντήσουν:
Γιατί κάθε χρόνο χάνουμε ως κράτος τόσα χρήματα λόγω της μη λειτουργίας ιδιωτικών Πανεπιστημίων; Γιατί να μην έχουμε και εμείς Δημόσια δωρεάν παιδεία χωρίς επεισόδια και χωρίς καταλήψεις;
Γιατί να μην μπορεί ένας Έλληνας φοιτητής να επιλέξει ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στη χώρα του και να υποχρεώνεται να φύγει στο εξωτερικό για να πάρει ένα πτυχίο με τα ακριβώς ίδια επαγγελματικά δικαιώματα που θα το χρησιμοποιήσει στην Ελλάδα;
Γιατί υποθηκεύουν το μέλλον της νέας γενιάς;
Προφανώς δεν θα μας απαντήσουν ποτέ. Ούτε και έχουμε χρόνο να τους περιμένουμε. Προχωράμε μπροστά, μαζί με το μοναδικό μας σύμμαχο σε όλες τις μεγάλες τομές: την κοινωνία.
* Ο Παύλος Μαρινάκης είναι Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας
