Του Βασίλη Γεώργα
Όταν δημοσιογράφοι υπερασπίζονται δολοφόνους-τρομοκράτες θα πρέπει να μας πιάνει όλους ένας κόμπος στο στομάχι. Γιατί οι δημοσιογραφικές γραφίδες μπορεί να μην σκοτώνουν αλλά έχουν αυτόν τον μαγικό τρόπο να μετατρέπονται σε ιδεολογικά «45άρια» ικανά να προξενούν θρήνο και θυμό, αν όχι ανάλογο της απώλειας ανθρώπινων ζωών, αλλά οπωσδήποτε αβάσταχτο για τον δημοκρατικό πολιτισμό μας.
Τέτοιες γραφίδες – δηλητηριώδη κεντριά είδαμε αρκετές να πιάνουν δουλειά τις τελευταίες ημέρες σε τάχα «προοδευτικές» εφημερίδες και ιστοσελίδες με αφορμή τις μεταγωγές των καταδικασμένων τρομοκρατών Κουφοντίνα και Ξηρού της 17 Νοέμβρη από τον Κορυδαλλό σε φυλακές-θέρετρα.
Συντάχθηκαν λιβελογραφήματα εναντίον όσων πολιτικών και αρθρογράφων -ευτυχώς η πλειονότητα- άσκησαν κριτική στην κυβέρνηση για την επιλογή της να προσφέρει εξυπηρέτηση στους αμετανόητους δολοφόνους, διατυπώθηκαν απόψεις που διακωμωδούσαν τις αντιδράσεις των οικογενειών που θρηνούν θύματα από τις σφαίρες της εγχώριας τρομοκρατίας και το χειρότερο, επιχειρήθηκε για μια ακόμη φορά να ενδυθούν με πολιτικο-ιδεολογικό μανδύα -ώστε να δικαιολογηθούν- οι δολοφονικές ενέργειες και απόπειρες εγκληματιών.
Δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τα ελατήρια αυτών των δημοσιογράφων και των εντύπων που πιστεύουν ότι είναι προοδευτικό να «υποθάλπεις» με την πένα σου τρομοκράτες οι οποίοι έχουν σκοτώσει πολίτες, πολιτικούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και επίσης επιχειρήσει να ανατινάξουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οι άνθρωποι αυτοί παρείχαν υπηρεσίες για να δικαιολογηθούν στην κοινή γνώμη προκλητικοί κυβερνητικοί χειρισμοί και ο σκοπός τους, ή αν απλώς έβγαζαν στην επιφάνεια προσωπικές θέσεις αμετανόητων θαυμαστών των σκοτεινών χρόνων της τρομοκρατίας.
Είτε το ένα, είτε το άλλο, είτε αμφότερα μαζί να ισχύουν, η υπεράσπιση εγκληματιών που έχουν κριθεί ένοχοι από τη Δικαιοσύνη και καταδικαστεί σε χιλιάδες χρόνιας φυλάκισης για στυγερές δολοφονίες είναι βαθιά αντιδημοκρατική στάση που καθόλου δεν απέχει από την υπεράσπιση των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής ή άλλων στυγνών εγκληματιών.
Είναι μια στάση που δεν τιμά την ίδια την Δημοσιογραφία.
