Stuart Turton «Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ», Μετάφραση: Θεόδωρος Τσαπακίδης, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 588
Κάτι ανάμεσα σε «Καθαρτήριο» του Δάντη, «Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» για μεγάλους και προχωρημένους, την Αιώνια Κόλαση όπως την φανταζόμαστε (χωρίς καζάνια αλλά με αιώνια επανάληψη της επιλήψιμης στιγμής), το Solaris του Στάνιστλαβ Λεμ που ενέπνευσε τον Ταρκόφσκι, το σίγουρο είναι ότι «Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ» του Στιούαρτ Τέρτον, σε όλους μας κάτι σημαντικό και, παραδόξως, εντελώς προσωπικό έχει να πει.
Τον Στιούαρτ Τέρτον τον αποκάλεσαν, και όχι αδίκως, «Τρελοκαπελά του αστυνομικού». Τιμήθηκε με το βραβείο Costa πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, το μυθιστόρημα μεταφράστηκε ήδη σε 28 γλώσσες και έχει πουλήσει πάνω από 200.000 αντίτυπα στη Μεγάλη Βρετανία. Και όλα δείχνουν ότι ο Stuart Turton (Στιούαρτ Τέρτον) που γεννήθηκε στο Γουίντνες της Αγγλίας, σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, ο οποίος εργάστηκε επί έναν χρόνο ως εκπαιδευτικός στη Σανγκάη και στη συνέχεια ως δημοσιογράφος στο Λονδίνο, κατόπιν μετακόμισε στο Ντουμπάι όπου εργάστηκε για τρία χρόνια ως ταξιδιωτικός ανταποκριτής πριν επιστρέψει στο Λονδίνο και γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα «Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκαστλ», θα είναι ο καινούργιος σούπερ σταρ του αστυνομικού. Διότι χάραξε ήδη καινούργιους δρόμους στο αστυνομικό μυθιστόρημα: ο μοναδικός αστυνόμος του εμφανίζεται μόνο ως ρόλος, είναι ένας από τους ξενιστές, το πτώμα αναδύεται ζωντανό κάθε επόμενη μέρα σε σημείο που δεν υφίσταται τελικά, ο θύτης και το θύμα εναλλάσσονται εφόσον σ’ αυτό εδώ το βιβλίο, ΟΛΟΙ μα όλοι και ΌΛΑ μα όλα είναι ρευστά.
Το μυθιστόρημα έφτασε με εντυπωσιακό τρόπο στα χέρια μας: Με προσωπική πρόσκληση για την δεξίωση των Χαρντκάστλ και με τη μάσκα μας. Και αρχίζει εξίσου εντυπωσιακά: ένας χαμένος και χτυπημένος άνθρωπος εμφανίζεται –χάρη σε μια ραγισμένη ασημένια πυξίδα- στο Μπλάκχιθ, τον πύργο των Χαρντκάστλ, ξαφνικά. Αποδεικνύεται ότι είναι ο δρ Σεμπάστιαν Μπελ, ένας από τους καλεσμένους ο οποίος και δεν θυμάται τίποτα τελικά. Μονάχα ότι προσπαθεί να σώσει μιαν Άννα. Κι αυτό θα το βάλει στόχο του και σκοπό.
Στη συνέχεια, θα μεταμορφωθεί σε μπάτλερ (Ρότζερ Κόλινς), σε τραπεζίτη (λόρδος Σέσιλ Ρέιβενκορτ), σε κοσμικό και βιαστή (Ντόναλντ Ντέιβις), στον δικηγόρο Έντουαρτ Ντανς, στον αστυνομικό Τζιμ Ράστον, στον κοσμικό Ντόναλντ Ντέρμπι και στον φιλοξενούμενο καλλιτέχνη Γκρέκορι Γκολντ, προσπαθώντας να σώσει κάθε φορά την Έβελιν Χαρντκάστλ η οποία ωστόσο κάθε βράδυ αυτοκτονεί, και να ξεδιαλύνει αν η Άννα είναι ή δεν είναι στους εχθρούς ή φίλους για να αποδράσει από την παράνοια στην οποία είναι καταδικασμένος να ζει.
Το μόνο που γνωρίζει καλά είναι το εξής: «Στην αποψινή δεξίωση, κάποιος θα δολοφονηθεί. Δεν θα μοιάζει με φόνο κι έτσι ο ένοχος θα παραμείνει ασύλληπτος. Αν αποκαταστήσεις αυτή την αδικία θα σου δείξω την έξοδο.» Ο γιατρός της Πανούκλας (μεταμφιεσμένος) τον προειδοποιεί.
Και τα λόγια του επαληθεύονται διαρκώς: αυτό που προοριζόταν για γιορτή, καταλήγει σε τραγωδία. Κι ενώ στον ουρανό σκάνε πυροτεχνήματα, η Έβελιν Χαρντκάστλ σκοτώνεται. Δεν θα πεθάνει, όμως, μόνο μια φορά. Ώσπου να καταφέρει να εξιχνιάσει τον φόνο της ο Έιντεν -ένας από τους προσκεκλημένους στο πάρτι στο Μπλάκχιθ- η μέρα θα επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, θα τελειώνει με τον ίδιο μοιραίο πυροβολισμό. Ο μόνος τρόπος να σπάσει ο κύκλος είναι ο εντοπισμός του δολοφόνου.
«Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ένα βιβλίο απόλυτα πρωτότυπο και μοναδικό. Δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου μέρες αφού το είχα διαβάσει.» Θα γράψει γι’ αυτό η συγγραφέας Sophie Hannah. Και ο Ali Land «Διά του παρόντος ανακηρύσσω τον Stuart Turton τον Τρελοκαπελά του αστυνομικού μυθιστορήματος. Οι επτά θάνατοι είναι ένα έργο μοναδικό, αναζωογονητικό και ευφυές. Αληθινά πρωτότυπο, ένα υπέροχο ανάγνωσμα. Το έκανα φύλλο και φτερό.» «Το ξεχωριστό ντεμπούτο του Stuart Turton είναι κάτι που οι αναγνώστες δεν θα έχουν ξαναδιαβάσει ποτέ» γράφουν οι Financial Times. Και η Daily Express θα επισημάνει: «Ένα βιβλίο για τον εγκέφαλό σας. Ένα τρομερά πρωτότυπο, απολαυστικό, ακαταμάχητο αστυνομικό μυθιστόρημα.».
Στις σελίδες του, κλεμμένα περίστροφα, ατζέντες με σκισμένες σελίδες, ξενιστές που σκοτώνονται και την επόμενη μέρα είναι και πάλι ζωντανοί, εχθροί που πλησιάζουν τον αφηγητή ήρωα σαν φίλοι, σωφρονιστικά ιδρύματα, μεταμελημένοι δολοφόνοι, υφαίνουν ένα πρωτοφανές ιστό ζωής. Σε ένα βιβλίο που είναι αστυνομικό μυθιστόρημα και μαγική αλληγορία, υπαρξιακό δράμα και ευφάνταστο παραμύθι για μεγάλα παιδιά, κοινωνικό και σωφρονιστικό πείραμα ενός ιδιοφυούς ή ημίτρελου με την υπέρτατη επιδίωξη τελικά: να προσπαθείς να σώσεις εκείνον τον οποίον έχεις έρθει τριάντα χρόνια πριν για να τον σκοτώσεις.
Όπως και να το πάρει κανείς, το βιβλίο είναι και απολαυστικό και αποκαλυπτικό και εντελώς δικό σας! Εφόσον ο αναγνώστης του γίνεται για τον Έιντεν που αγωνιά να απελευθερωθεί, ο ένατος ξενιστής. Μη το χάσετε. Ακόμα και τον κορωνοϊό, και το όνομά σας θα ξεχάσετε!
Μικρό δείγμα γραφής: «Ίσως ο Ντάνιελ έχει δίκιο, ίσως το μέλλον είναι μια υπόσχεση που δεν μπορούμε να αθετήσουμε»
«Μου υποσχέθηκαν οκτώ ξενιστές για να λύσω αυτό το μυστήριο και μου τους έδωσαν, μόνο που ο Μπελ ήταν δειλός, ο μπάτλερ είναι μισοπεθαμένος από το ξύλο, ο Ντόναλντ Ντέινις το έσκασε, ο Ρέιβενκορτ μόλις και μετά βίας μπορούσε να κινηθεί και ο Ντέρμπι δεν μπορεί να μείνει συγκεντρωμένος πάνω από ένα λεπτό».
«Φόνος δι’ αυτοκτονίας. Πολύ έξυπνο. Πραγματικά ιδιοφυές».
«Δεν ήταν η αφοσίωση που σας έφερε στο Μπλάκχιθ, ήταν η εκδίκηση. Δεν ήρθατε εδώ για να σώσετε την Άννα, ήρθατε εδώ για να την κάνετε να πληρώσει… Κανείς τους δεν μισούσε αυτή τη γυναίκα όσο εσείς».
