Στον συνδικαλιστικό εκπαιδευτικό χώρο, δυστυχώς, ευδοκιμεί το είδος του αρχάνθρωπου - συνδικαλιστή το οποίο δεν έχει παρουσιάσει καμιά εξελικτική πορεία και μεταβολή επί τουλάχιστον 40 χρόνια, παραμένοντας σε πλήρη απολίθωση. Λειτουργεί αυτό το είδος με πλήρη άρνηση σε κάθε προσπάθεια εισαγωγής καινοτομιών, μετρήσεων της εκπαιδευτικής διαδικασίας με βασική βαθύτερη σκέψη «να φύγουν αυτοί, να έλθουμε εμείς».
Επομένως και η προκήρυξη στάσεων από ΟΛΜΕ την ημέρα διεξαγωγής του «ελληνικού PISA», αποτελεί κάτι αυτονόητο για αυτό το είδος συνδικαλιστών. Σε τι αντιτίθενται; Σε μια πρώτη προσπάθεια μέτρησης βασικών στοιχείων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ώστε να διαπιστωθούν κενά, παραλείψεις, αλλά και σωστά σημεία, με απώτερο στόχο προφανώς τη βελτίωση της γενικής εικόνας. Αντιτίθενται στον διαγωνισμό γιατί λέει, ο διαγωνισμός PISA αποτελεί επινόηση του ΟΟΣΑ που είναι όργανο του διεθνούς κεφαλαίου και σε αγαστή συμπόρευση με την ΕΕ προωθεί την κατάρτιση και τις πρακτικές δεξιότητες και όχι τη βαθιά γνώση των αντικειμένων. (δηλ. ελληνικό σχολείο προσφέρει απλόχερα κριτική γνώση. Θού, Κύριε…).
Ακόμη θα αποτελέσει εργαλείο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Πέρα από το γεγονός ότι ο ελληνικός PISA δεν είναι αυτός του ΟΟΣΑ, πριν απ’ όλα τα πάντα είναι ανώνυμα και δεν υπάρχει δυνατότητα αξιολόγησης σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών. Όχι βεβαίως ότι δεν πρέπει να αξιολογούνται εκπαιδευτικοί και σχολεία. Αλλά αυτό δεν είναι ο στόχος του διαγωνισμού. Μέχρι τώρα καμιά ουσιαστική μέτρηση του τι κάνει το ελληνικό σχολείο δεν υπήρχε σε τέτοια έκταση.
Μόνο ο διαγωνισμός PISA, ο οποίος έδειξε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση κάτω από τη βάση ως εκπαιδευτικό σύστημα: Μερικά στοιχεία: Παίρνουν μέρος περίπου 5.000 μαθητές κάθε φορά. Διεξάγεται σε τρία γνωστικά αντικείμενα: Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες και Κατανόηση κειμένου από το 2000. Η Ελλάδα που συμμετέχει ανελλιπώς στον διαγωνισμό αυτόν, μονίμως βρίσκεται κάτω από τον Μέσο Όρο του ΟΟΣΑ και στα τρία αντικείμενα: Από τη σχετική ιστοσελίδα του διαγωνισμού βλέπουμε ότι:
Κατανόηση κειμένου: 2000: 23η σε 43 χώρες, 2003:27η σε 41 χώρες, 2006: 34η /57, 2009:22-37η/75, 2012: 34-42/65, 2015: 41/72.(Για τα έτη 2009 και 2012, οι αριθμοί σημαίνουν καμία ουσιαστική διαφορά μεταξύ 22ης και 37ης θέσης, και αναλόγως μεταξύ 34ης και 42ης θέσης).
Μαθηματικά:2000: 27/43,2003:32/41,2006:38/57, 2009:38/75,2012: 42/65,2015:43/72
Φυσικές Επιστήμες:2000:25/43,2003:25/41, 2006:35/57, 2009:39/75,2012:40/65,2015:43/72
Γενικά, με βάση το 500 σύμφωνα με τη στατιστική ανάλυση του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα βρίσκεται στην Τρίτη Ομάδα χωρών σε όλα τα μετρούμενα αντικείμενα, δηλαδή κάτω από τη βάση. Είμαστε λοιπόν σ’ αυτήν τη δεινή θέση και χρειάζεται η Υπουργός να καταθέτει αγωγές κατά της απόφασης για στάση εργασίας ώστε να είναι δυνατή αυτή η πρώτη μέτρηση από εμάς τους ίδιους, ενώ θα έπρεπε η ΟΛΜΕ, ούσα αντίθετη με τον κατηραμένο ΟΟΣΑ, να το επιδιώξει ώστε πιθανόν να φανεί το σφάλμα του στην αξιολόγησή μας.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι άλλη: Δεν επιθυμούμε μετρήσεις, γιατί προφανώς πολλοί βασιλείς σε όλα τα επίπεδα θα φανούν γυμνοί και μοιραία θα αποσυρθούν από το προσκήνιο, κάτι που σημαίνει ποικίλης υφής απώλειες: Πολιτικές, συνδικαλιστικών προνομίων, καλοπέρασης με ό,τι σημαίνει για τον καθένα. Ο κομματικός φανατισμός και η ιδεολογικοποίηση της τεμπελιάς δίνουν ακόμη τις τελευταίες, γι’ αυτό και πιο λυσσώδεις, μάχες για να κρατήσουν στην εξουσία τους την Εκπαίδευση. Χρέος όλων μας όσοι θλιβόμαστε για όλα αυτά, να αντισταθούμε.
* Ο κ. Παναγιώτης Τσακρής είναι εκπαιδευτικός, πρώην διευθυντής στο Πειραματικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων και στο 2ο ΓΕΛ Ιλίου
