Χωρίς τη μουσική του δεν θα ήταν εκείνο που υπήρξαν τα Γουέστερν.
Το πρώτο που έφτασε στ’ αυτιά μου, με το που διάβασα για τον θάνατό του, ήταν οι μουσικές. Κάτι σαν αιώνιος καλπασμός. Για όσο ζούσε στον χρόνο, τώρα πια στην αιωνιότητα.
Ο Ένιο Μορικόνε πέθανε σε ηλικία 91 ετών. Πεντακόσιες ταινίες, όμως, θα έχουν για πάντα τις μουσικές του.
Σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA ο Ένιο Μορικόνε κατέληξε τη νύχτα σε κλινική στη Ρώμη, όπου νοσηλευόταν καθώς είχε σπάσει τον μηρό του.
Γεννημένος στη Ρώμη το 1928, ο Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας, έχει γράψει σύγχρονα έργα κλασικής μουσικής και τη μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Δούλεψε σε όλα σχεδόν τα είδη ταινιών - από ταινίες τρόμου έως κωμωδίες - και μερικές από τις συνθέσεις του έγιναν ίσως πιο διάσημες και από τις ταινίες για τις οποίες τις έγραψε.
Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών αλλά το όνομά του συνδέθηκε στενότερα με τον σκηνοθέτη Σέρτζιο Λεόνε, με τον οποίο συνεργάστηκε στα κλασικά πλέον Spaghetti Westerns καθώς και στο «Once Upon a Time in America» (Κάποτε στην Αμερική).
Εξήντα βραβευμένες ταινίες φέρουν την υπογραφή του. Βραβεύθηκε με Όσκαρ το 2016 για το γουέστερν του Κουέντιν Ταραντίνο «Οι μισητοί οκτώ», ενώ το 2007 είχε τιμηθεί από την Ακαδημία για την συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο.
Ας ρίξουμε μια ματιά, όμως, στην τεράστια μουσική του διαδρομή: Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα.
Αν και όπως είπαμε, ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων (Για Μια Χούφτα Δολάρια, Μονομαχία Στο Ελ Πάσο και Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος).
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες.
Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το The Ecstasy of Gold, μουσικό θέμα της ταινίας Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος, το A Man with Harmonica, το Here’s to You, το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το Chi Mai.
Ανάμεσα στο 1964 και το 1980, ο Μορικόνε ήταν επίσης τρομπετίστας και συν-συνθέτης στο αβάν-γκαρντ συγκρότημα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Il Gruppo. Έγραψε το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν.
Ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για αρκετές ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως τα Days of Heaven, The Mission, Οι Αδιάφθοροι, Cinema Paradiso και Bugsy.
Ο Μορικόνε συνεργάστηκε επίσης με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε. Στον 21ο αιώνα, η μουσική του Μορικόνε ξαναχρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση και σε ταινίες όπως αυτές του Κουέντιν Ταραντίνο: Kill Bill (2003), Death Proof (2007), Άδωξοι Μπάσταρδη (2009) και Django: Ο Τιμωρός (2012).
Το 2007, ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001. Επίσης παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας Μισητοί 8. Ο Μορικόνε έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.
Ο Μορικόνε μας έκανε να ακούμε τις μουσικές, αυτόματα με το που ακούμε και μόνο το όνομά του.
