Ταξίδεψε για την χώρα των Ουρανών, ο θεατράνθρωπος, συγγραφέας, και κατ’ εξοχήν θεατρικός συγγραφέας, Κώστας Ασημακόπουλος σε ηλικία 84 ετών.
Ακάματος ταξιδευτής του λόγου και της τέχνης, «ο τελευταίος συναξαριστής του γένους», όπως έχει χαρακτηριστεί από τον Κώστα Χατζηαντωνίου, διέσωσε με τα ιστορικά μυθιστορήματά του, τα θεατρικά έργα του και τις αναμνήσεις του μια σημαντική εποχή και τους ανθρώπους της.
Ο Κώστας Ασημακόπουλος, εκ Μυτιλήνης, υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους συγγραφείς που εμφανίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.
Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη τον Μάιο του 1936. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με το θέατρο ως σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, καθώς και με τον κινηματογράφο. Έχει γράψει περισσότερα από 35 σενάρια ταινιών και 5 θεατρικά έργα. Στον ελληνικό κινηματογράφο έχει συμμετάσχει ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός ή συμπρωταγωνιστής σε 17 ταινίες.
Το συγγραφικό του έργο σε μυθιστορήματα και διηγήματα είναι επίσης αξιόλογο. Έχει τιμηθεί τρεις φορές από την Ακαδημία Αθηνών, τρεις φορές με το κρατικό βραβείο θεάτρου, με το διεθνές Premio Pirandello (1988), με βραβείο από τη Γαλλική Ακαδημία "Art Sciences et Lettres" και με το Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών.
Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: "Η γενιά των αιχμαλώτων", "Ο βασιλιάς και το άγαλμα" (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), "Φόνοι στη Σπάρτη", "Το δέντρο που χορεύει", "Η Αλτάνα της Πάργας" (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), "Το πηγάδι με τ' άστρα" (μυθιστορηματική βιογραφία του Οικουμενικού Πατριάρχη Κυρίλλου Στ'), "Στο ρέμα των κορυδαλλών", "Οι ψυχές της Σαμοθράκης" και "Ο χορός των κληρονόμων", τις συλλογές διηγημάτων "Του Ιερού Λόχου", "Ο χορός του Οσμάν Τάκα" (βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών), "Τα παιδιά", και πολλά θεατρικά έργα που παίχτηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έργο του "Ελένη Αλταμούρα", παιζόταν συνεχώς επί δύο χρόνια στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στη Ρουμανία.
Ο Κώστας Ασημακόπουλος εκπροσώπησε την ελληνική λογοτεχνία σε διάφορα συνέδρια στη Γιουγκοσλαβία, την Ιρλανδία, την Κίνα, τη Ρουμανία κ.α. Έχει τιμηθεί ιδιαίτερα από τη Γαλλική Ακαδημία με το Βραβείο "Arts Sciences et Lettres" (Γραμμάτων και Τεχνών). Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Εφορείας Θεατρικού Μουσείου και Γενικος Γραμματεας στο Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και έκανε πολλές μεταφράσεις [Karinthy, Ferenc, Οι κυνηγημένοι, Gazzo, Michael V, Ένα καπέλο γεμάτο βροχή, Thomas, Robert, Ο κόκκος της άμμου, Thomas, Robert, Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται, Gazzo, Michael V., Ένα καπέλο γεμάτο βροχή, Meng, Wang, Η πεταλούδα, Pirandello, Luigi, Το μαύρο σάλι και άλλα διηγήματα, Orbeliani, Suchlan Saba, Η σοφία του μύθου, Arcos, Augustin Gomez, Το παιδί και το καρβέλι, Αυτοί που φέρνουν τον τροχό των ονείρων, Namora, Fernando, Μέρες ενός γιατρού, Fabri, Diego, Η δίκη του Χριστού, Ταβάρες - Ροντρίγκες, Ουρμπάνο, Οι μπάσταρδοι του ήλιου].
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες, ανάμεσα στις οποίες και στα κινεζικά.
Τα βιβλία του, όπως βρίσκονται καταγεγραμμένα στη βιβλιονέτ, είναι τα εξής:
(1975) Οι βραδινές καμπάνες, Χατζηνικολή
(1975) Ο βασιλιάς και το άγαλμα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1986) Ο χορός του Οσμάν Τάκα, Χατζηνικολή
(1995) Η Αλτάνα της Πάργας, Χατζηνικολή
(1996) Το πηγάδι με τ' άστρα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1997) Οι ψυχές της Σαμοθράκης, Χατζηνικολή
(1999) Το δέντρο που χορεύει, Πιτσιλός
(1999) Στο ρέμα των κορυδαλλών, Ενάλιος
(2000) Τα παιδιά, Προσκήνιο
(2002) Ο χορός των κληρονόμων, Κέδρος
(2004) Ξένοι δρόμοι, Τζέι & Τζέι Ελλάς
(2005) Μια ζωή να ζεις, Άγκυρα
(2005) Αστραπή στο δάσος. Ο ακάλυπτος χώρος. Ελένη Αλταμούρα, Δωδώνη
(2007) Το πάθος της ζωής, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης
(2008) Εκείνοι που δεν έφυγαν, Άγκυρα
(2010) Μιας πατρίδας άνθρωποι, Εκδόσεις των Φίλων
(2013) Τραγούδια, Δωδώνη
(2014) Έχω δικαίωμα. Αιτία διαζυγίου, Δωδώνη
(2015) Του μεγάλου μικρού κόσμου, Λειμών
(2020) Τραγούδια, Δωδώνη
Κοσμοπολίτης, γνώστης και γνωστός μεγάλων γεγονότων και προσωπικοτήτων, είχε πάντα να σου αφηγηθεί από μια επίσκεψη του Ζαν Ζενέ στην Ελλάδα, ως θεατρικά παραλειπόμενα που ολοκλήρωναν την εικόνα στο θεατρικό παζλ, ευτυχώς όλα τα έγραψε, διασώζοντας μιαν εικόνα ενός αιώνα που έχει παρέλθει πια. Μαζί με όλη την αισθητική και την πνευματικότητα που τον διέκρινε. «Ο χορός του Οσμάν Τάκα» τέλειωσε πια.
