Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται. Και στην περίπτωση της Δανής Katrine Engberg η εξίσωση δείχνει να επαληθεύεται.
Η Katrine Engberg η οποία γεννήθηκε το 1975 στη Δανία, άρχισε να γράφει ενώ εργαζόταν ως σκηνοθέτιδα και χορογράφος, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε βιρτουόζα της δημιουργίας χαρακτήρων και περίπλοκων ιστοριών που συνδέονται με ευφυή τρόπο. Κατ’ αυτό τον τρόπο η «Ένοικος», βιβλίο της το οποίο εκδόθηκε το 2016 και αποτελεί το συγγραφικό της ντεμπούτο, είναι το πρώτο βιβλίο στη διεθνώς αναγνωρισμένη σειρά μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστές τους Κέρνερ και Βέρνερ, τα οποία ξεχωρίζουν για το ζωντανό στιλ τους και τους αξιαγάπητους χαρακτήρες τους, μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες ήδη, έχει δημιουργήσει αίσθηση, είναι φρέσκο, κυλά σα νεράκι εξαπατητικό. Σε πάει παντού. Σε ένα βιβλίο που γράφεται με συγγραφικές προεκτάσεις, σε ένα μεσοαστικό σπίτι όπου δολοφονείται μια νέα κοπέλα μυστηριωδώς, σε μια κοινωνία όπου κανείς δεν είναι εκείνος που φαίνεται.
Η υπόθεση εντυπωσιακή, και σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή: Ο ηλικιωμένος ένοικος του επάνω ορόφου, βρίσκει βάναυσα δολοφονημένη μια από τις δυο νεαρές ενοίκους του κάτω ορόφου, με ένα πολύπλοκο σχέδιο χαραγμένο στο πρόσωπό της. Δύο ντετέκτιβ της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κοπεγχάγης αναλαμβάνουν την υπόθεση.
Σύντομα αποκαλύπτεται μια σύνδεση ανάμεσα στο θύμα -τη Γιούλι- και τη σπιτονοικοκυρά της Έστερ ντε Λορέντι, εκκεντρική συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. Η Έστερ έχει χρησιμοποιήσει τη Γιούλι ως έναν από τους χαρακτήρες στο νέο ημιτελές βιβλίο της.
«Η Έστερ είχε διαλέξει τη Γιούλι επειδή της θύμιζε τον εαυτό της, την είχε σκοτώσει στο χαρτί επειδή είχε μια έμπνευση για το βιβλίο της. Ποιος ήξερε πως το βιβλίο που έγραφε είχε εκείνη πρωταγωνίστρια;»
Έναν χαρακτήρα που καταλήγει νεκρός τόσο στο μυθιστόρημα όσο και στην πραγματική ζωή... Στο μυθιστόρημα μάλιστα μια εβδομάδα νωρίτερα αλλά πανομοιότυπα με την ακολουθούσα ζωή: «Ποτέ δεν έχω νιώσει έτσι, σκέφτεται. Ποτέ. Όταν τελικά καταφέρνει να βγάλει τη μπλούζα, βλέπει πως ένα μαχαίρι έχει εμφανιστεί στο χέρι του. Της χαμογελάει».
Η σύνδεση ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα αρχίζει να γίνεται απειλητική και επικίνδυνη. Στους ενόχους προστίθεται οι δυο συγγραφείς που γνωρίζουν ήδη τα χειρόγραφα, ο μουσικός δάσκαλός της που μπαινοβγαίνει στο σπίτι της, έχει παντού πρόσβαση και ήταν ερωτευμένος με την Γιούλι, αλλά και η ίδια η μυστηριώδης συγγραφέας.
Γύρω τους, αυταρχικοί πατεράδες, παιδεραστές δάσκαλοι, νεκρές μητέρες, αλλά και παλιά οικογενειακά μυστικά. Οι συγγραφείς των βορείων χωρών εξάλλου έχουν στήσει ολόκληρη την αστυνομική λογοτεχνική τους λογική επάνω στους οικογενειακούς δεσμούς και στα ψυχικά και ψυχολογικά φορτία και τραύματα που ο καθένας τους κουβαλά. Τα εγκλήματα συνήθως έχουν βαθιές ρίζες και η αλήθεια προκύπτει για όποιον ανακινεί για τα καλά το παρελθόντα βυθό. Ωστόσο, και ο ρόλος της Έστερ δεν είναι τόσο ξεκάθαρος όσο φαίνεται...
Η κριτική για αυτό το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως υπήρξε σχεδόν αποθεωτική:
«Μια πραγματικά ανατριχιαστική προσθήκη στο πάνθεον των σκανδιναβικών αστυνομικών μυθιστορημάτων.» O, The Oprah Magazine, US
«Όλοι κρύβουν μυστικά και κάποια μυστικά κρύβουν ψέματα. Το μυθιστόρημα-ντεμπούτο της Katrine Engberg δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από τα κλασικά σκανδιναβικά θρίλερ, με πολυεπίπεδους χαρακτήρες που οδηγούν την πλοκή του μυστηρίου.» Booklist, US
«To ντεμπούτο της Engberg κρύβει σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και πλούσιες ανατροπές.» People Magazine, US
«Δεν συμβαίνει συχνά ένα μυθιστόρημα-ντεμπούτο να είναι τόσο καλό!» Sara Bl del, συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων.
«Η γρήγορη αφήγηση της Engberg ενισχύεται από ένα ενδιαφέρον και ιδιαίτερο καστ, αλλά και ένα σκηνικό που εξάπτει τη φαντασία.» Kirkus Reviews, US
«Φανταστικό ντεμπούτο! Λατρεύω τους χαρακτήρες, τον ζωντανό λόγο και τις περιγραφές της Κοπεγχάγης. Η Katrine Engberg είναι το απόλυτο αστέρι!» από την Camilla Lackberg. Κι αυτό κι αν είναι για το βιβλίο, βραβείο σχεδόν.
Η ιστορία είναι τόσο καλοστημένη ώστε το αποτέλεσμα να μοιάζει πια αναπόδραστο, οι ήρωες μοιάζει σα να κινούνται σε μια χορογραφία της οποίας βήματα, μουσική, κινήσεις έχουν ήδη εδώ και καιρό ξεκινήσει, δρομολογηθεί. Δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.
Εξάλλου, ο χαρακτήρας και το παρελθόν δεν ισχυρίζονται ψυχολόγοι πως καθορίζουν τα βήματά μας στο παρόν κι ό,τι προκύψει στο μέλλον;
«Η ζωή μιμείται την τέχνη και το αντίστροφο».
Κι εμείς λέμε να παραμείνουμε σ’ αυτό. Θα είναι κρίμα να σας στερήσουμε την απόλαυση.
*Katrine Engberg «Η ένοικος», Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης, εκδ. Διόπτρα, σελ. 448
