«Μορφή σαφέστατα της νεοελληνικής ιστορίας η Αμαλία Μεγαπάνου (Καραμανλή) είναι σίγουρο πως αν καταξιώθηκε ως μια παρουσία τόσο εντυπωσιακή δεν είναι για την πολυετή συζυγία της με τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο, κυρίως, χάρη στη δική της ακτινοβόλα προσωπικότητα. Σε συνδυασμό με μια σεμνότητα και μια αίσθηση του μέτρου ώστε στον βαθμό που δεν ήθελε να προκαλεί όσο κατείχε μια αναμφισβήτητα υψηλότατη θέση στα δημόσια πράγματα άλλο τόσο συνειδητά παρέμενε στη σκιά στη διάρκεια των πενήντα χρόνων, χωρίζοντας τη ζωή της στα δυο», έχει γράψει για την φίλη του Αμαλία Μεγαπάνου, ο ποιητής Θανάσης Νιάρχος.
Χαράζοντας τα βασικά εκείνα που την κάνουν ξεχωριστή. Και πάνω απ’ όλα το σθένος της να αποτινάξει από πάνω της την κοσμική κι επιβεβλημένη ζωή για εκείνη την ασκητική κι αθόρυβη συγγραφική, που υπήρξε η προσωπική της επιλογή και η κλίση της.
Η Αμαλία Μεγαπάνου, εκ Πατρών, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929, μ’ ένα βαρύ φορτίο στους ώμους της λόγω καταβολών. Ο πατέρας της Αναστάσης υπήρξε αδελφός του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και η σχέση της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή θα κρατήσει ακριβώς μία εικοσαετία.
Η Αμαλία Κανελλοπούλου τότε, κόρη του φαρμακοποιού που έγινε υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας Αναστάσιου Κανελλόπουλου, ανιψιά του πολιτικού, ακαδημαϊκού, φιλοσόφου και συγγραφέα, του γνωστού και ως «Νέστωρος της πολιτικής», Παναγιώτη Κανελλόπουλου, εγγονή της αδελφής του πρωθυπουργού Δημητρίου Γούναρη, ανήκε στην ελληνική μεγαλοαστική, αλλά με συναίσθηση υποχρέωσης στη χώρα, τάξη των πραγματικών «Φρουρών της Αχαΐας», όπως έχει γραφτεί.
Υπήρξε τεράστια η επένδυση στην παιδεία της από την οικογένεια και έζησε τα παιδικά χρόνια της με φόντο πολύ μεγάλες και πλούσιες βιβλιοθήκες, που αναμφίβολα συνέβαλαν στο να γίνει για εκείνη το βιβλίο βασικό συστατικό του χαρακτήρα και της προσωπικής της ζωής. «Μετά το σχολείο έκανα και μαθήματα με την αρχαιολόγο Αθηνά Καλογεροπούλου», έχει δηλώσει σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της στο Βήμα «και όταν πήγα στη Γαλλία για να διορθώσω τα γαλλικά μου, μελετούσα αρχαίους συγγραφείς. Μάθαινα και ισπανικά, αλλά όταν παντρευόταν η Σοφία τον Χουάν μού ζήτησαν να γνωρίσουν τη δασκάλα μου για να κάνει και σ’ εκείνη μάθημα. Τότε με ρώτησαν αν θέλω να κάνουμε μαζί, οπότε είπα ότι είχα αποφασίσει να σταματήσω. Και πάνε τα ισπανικά»!
Φιλελεύθερη, ευφυέστατη, μορφωμένη, με ιδιαίτερο χιούμορ, πανέμορφη, δυναμική κι αρχοντική, ωστόσο διακριτική και κομψή, «ήταν», μια ζωή «ήταν», δεν αποδείκνυε τίποτα. Γι’ αυτό και κατόρθωσε η ίδια να χαράξει τον δρόμο της, να ζήσει την καθαρά δική της και από επιλογή ζωή.
Με χαρακτήρα αδαμάντινο και υψηλό αξιακό σύστημα, τόλμησε τα πάντα και δεν εξαργύρωσε, δεν ξεπούλησε τα μυστικά και τα τιμαλφή της ζωής της, με τίποτα. Ως συγγραφέας δεν έγραψε τίποτα το αυτοβιογραφικό.
Διότι στα 22 της, η εκ Πατρών καλλονή, παντρεύεται τον Σερραίο, δυναμικό, αγέρωχο πολιτικό Κωνσταντίνο Καραμανλή, «έναν από τους πλέον γοητευτικούς και κομψούς νέους της εποχής, με δεκάδες κυρίες θαυμάστριές του».
Εκείνος, λέγεται, κατά τη διάρκεια του φλερτ, περνούσε, ντυμένος με ολόλευκο κοστούμι, κάθε απόγευμα, κάτω από το αθηναϊκό, κομψό της μπαλκόνι για να της κλέψει ένα βλέμμα και να της τραβήξει την προσοχή, πράγμα που κατάφερε και με το παραπάνω. Όπως χρόνια αργότερα θα αποκαλύψει στον στενό συνεργάτη και φίλο του, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Τάκη Λαμπρία, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μοναδική φορά που θα μιλήσει για τα προσωπικά του, με λόγια που θα μπουν και στο βιβλίο «Στη σκιά ενός μεγάλου» (εκδόσεις Μορφωτική Εστία και Ποταμός), «πως γενικά απέφευγε το φλερτ».
«Το ενδεχόμενο ν’ αποκρουσθώ με απέτρεπε από το ν’ αποτολμήσω, θα ένιωθα την άρνηση, έστω και υποκριτική, βαρύτατη προσβολή» είχε υποστηρίξει τονίζοντας πως «δεν θα την ανεχόταν ο εγωισμός μου. Αλλά, όπως ασφαλώς θα ξέρεις, σ’ αυτές τις δουλειές υπάρχει πάντα ένα προκαταρκτικό στάδιο, ένα παιχνίδι κατά το οποίο η γυναίκα, επιδεικνύοντας αυτοσεβασμό, παριστάνει ότι αρνείται, μέχρις ότου ενδώσει στην επιμονή σου…».
Και στο σημείο αυτό, σημειώνει ο Λαμπρίας, αναδυόταν ο χαρακτήρας του όταν έλεγε σχεδόν θυμωμένα πως: «Ε, εγώ ούτε το κέφι ούτε την υπομονή αλλά ούτε τον χρόνο είχα για τέτοια παιχνίδια!».
Ωστόσο «Η Αμαλία ήταν τόσο όμορφη όσο και αξιοπρεπής» θα παραδεχτεί στον Τάκη Λαμπρία, ο φειδωλός πάντα σε εκμυστηρεύσεις, μεγάλος πολιτικός.
«Φυσικά τότε, την εποχή του ειδυλλίου τους, οι αντιρρήσεις, μιας και η νύφη ήταν ακόμη πολύ νέα και ο γαμπρός δεν ανήκε στα μεγάλα αστικά τζάκια της χώρας, κάμφθηκαν αφού εκείνος ήταν ολοφάνερα φτιαγμένος από υλικά νικητή, προορισμένος για ένα σπουδαίο πεπρωμένο», διαβάζουμε σε αφιέρωμα της Αλεξάνδρας Τσόλκα.
Ήταν Ιούνιος του 1952, όταν το ζευγάρι παντρεύτηκε.
«Εκείνη, με τα ψηλά ζυγωματικά και το αρχαιοελληνικό προφίλ, φορεί ένα κλασικό νυφικό με μακρύ πέπλο στειρωμένο απαλά στα πλάγια του κεφαλιού της Νταίζη Αντωνοπούλου και κρατά μία χαριτωμένη ανθοδέσμη στα χέρια με μιγκέ».
Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, με εκείνη και την οικογένεια της στο πλάι του, εκλέγεται, νεότατος, πρωθυπουργός της χώρας.
Όμως, η Αμαλία Μεγαπάνου, εκτός από ανεψιά του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Πρώτη Κυρία και πρώην σύζυγος Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπήρξε συγγραφικά καινοτόμος και πρωτοποριακή. Ο Φιλελεύθερος, αναλαμβάνει να την ξανασυστήσει ξεκινώντας με το βιβλίο της «Συνομιλία με την Άννα» το Σάββατο στις 5 Σεπτεμβρίου. Τα βιβλία της Αμαλίας Μεγαπάνου, θα είναι η μεγάλη λογοτεχνική προσφορά του Φιλελεύθερου.
Αύριο στο Liberal.gr: «Η Αμαλία Κανελλοπούλου γίνεται Αμαλία Καραμανλή και Πρώτη Κυρία της χώρας»
