Μπορεί η οπερετική ανταρσία της Wagner και του Γεβγένι Πριγκόζιν απέναντι στη Μόσχα με την «πορεία δικαιοσύνης» (sic!) της και οι αναλύσεις επί αναλύσεων που ακούσθηκαν και γράφτηκαν να εξέτρεψαν την προσοχή μας για λίγο από αυτόν καθαυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά αυτός… συνεχίζεται.
Οι Ρώσοι συνεχίζουν τον πόλεμο κατατριβής ακόμα και με τυφλές πυραυλικές προσβολές στην Ανατολική Ουκρανία (Κραματόρσκ) με πολλούς νεκρούς όσο και στο Κίεβο. Από την άλλη πλευρά οι Ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να επιχειρούν επιθετικά σε όση έκταση μπορούν για προσεγγίσουν την κυρίως αμυντική τοποθεσία των Ρώσων η οποία είναι ισχυρά οργανωμένη σε όλο το μέτωπο, το μήκος του οποίου ξεπερνάει τα 1000 χιλιόμετρα, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα.
Για το πώς είχαν ξεκινήσει οι επιθετικές επιχειρήσεις των Ουκρανών με αυτές τις προκαταρκτικής φύσεως ενέργειες και τις επιθετικές αναγνωρίσεις αλλά και για την εξέλιξη αυτών των επιχειρήσεων στις δύο εβδομάδες διεξαγωγής τους, είχαμε γράψει με ψυχρή στρατιωτική σκέψη σε σχετικό άρθρο-ανάλυσή μας στο Liberal την 19η Ιουνίου https://www.liberal.gr/diethni-themata/xekinise-i-megali-oykraniki-epithesi-kai-tora-ti. Από τις έστω φειδωλές αναφορές κάποιων δυτικών ΜΜΕ αλλά και από τα όσα δηλώνουν αξιωματούχοι στο Κίεβο μπορούμε να πούμε βλέποντας κατά πρόσωπο την αδυσώπητη πραγματικότητα, ότι η επιθετική επιστροφή του Ουκρανικού Στρατού δεν εξελίσσεται τουλάχιστον μέχρι τώρα σύμφωνα με όσα είχαν σχεδιασθεί και πομπωδώς αναγγελθεί (σημ. μεγάλο λάθος οι σχετικές υπερφίαλες πολιτικού χαρακτήρα δηλώσεις κάποιων αποστράτων Αμερικανών Στρατηγών αλλά και κάποιων κύκλων στο ΝΑΤΟ) και όσα ανέμεναν στο Κίεβο και στη Δύση.
Όπως δήλωσαν στο CNN δύο δυτικοί αξιωματούχοι και ένας Ανώτατος Στρατιωτικός των ΗΠΑ (https://edition.cnn.com/2023/06/22/politics/ukraine-counteroffensive-western-assessment/index.html) η «αντεπίθεση δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σε κανένα τμήμα του μετώπου». Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται η επιτυχής διεξαγωγή αμυντικών επιχειρήσεων από τους Ρώσους και τα πλήγματα που επιφέρουν στις ουκρανικές δυνάμεις. Ακόμα και ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολόντιμιρ Ζελένσκι παραδέχτηκε σε συνέντευξη του στο BBC ότι η πρόοδος ήταν «πιο αργή από την επιθυμητή». Το μεγάλο πρόβλημα κατά τη γνώμη του γράφοντος δεν είναι η αργή ή σχεδόν μηδενική πρόοδος των επιχειρήσεων από πλευράς Ουκρανίας αλλά οι σημαντικές απώλειες σε μέσα και προσωπικό, οι οποίες αν και είναι εύλογες όπως και σε κάθε επιθετική επιχείρηση, είναι για το Κίεβο δυσαναπλήρωτες!
Εκεί όμως που θα μείνουμε είναι η πριν από 4 ημέρες εκτενής συνέντευξη στην Washington Post του Αρχιστράτηγου των Ουκρανικών Δυνάμεων Στρατηγού Βαλέρι Ζαλούζνι (https://www.washingtonpost.com/world/2023/06/30/valery-zaluzhny-ukraine-general-interview/) Πρώτα απ’ όλα επιβεβαίωσε ότι έχουμε εμείς αλλά και άλλοι αναλυτές κατά καιρούς επισημάνει. Τα μέσα που δόθηκαν σε σχέση με τα απαιτούμενα για να εξοπλιστεί μία στρατηγική δύναμη που θα εκτελέσει επιθετική επιστροφή για να ανακαταλάβει τα κατεχόμενα από τους Ρώσους ουκρανικά εδάφη είναι πολύ λίγα. Από τις 15-18 Ταξιαρχίες που είχαμε εκτιμήσει ότι απαιτούνται για ανακατάληψη των ουκρανικών εδαφών ο Ζαλούζνι έχει διαθέσιμες μόνον 9 και από τα 500 Άρματα Μάχης που είχε ζητήσει δόθηκαν περί τα 100 με τους Αμερικανούς που πρωτοστάτησαν να δηλώνουν ότι θα παραδώσουν τα 31 ABRAMS το… Φθινόπωρο. Τέλος, πολύ σωστά ο Ζαλούζνι τόνισε εμφατικά ότι καμία χώρα στη Δύση δεν θα άρχιζε μία τέτοια επιχείρηση χωρίς αεροπορική υπεροχή. Πάντως, εμείς θα λέγαμε ότι με θαύματα δεν κερδίζονται οι πόλεμοι!
Ο Ουκρανός Αρχιστράτηγος απευθυνόμενος στην διεθνή κοινή γνώμη και στα διεθνή ΜΜΕ, δήλωσε ότι οι επιθετικές ενέργειες των δυνάμεων του δεν συνιστούν «show» και ζήτησε… υπομονή! Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι υψηλές προσδοκίες και οι επικοινωνιακές φανφάρες τόσο των δυτικών όσο και του ιδίου του Κιέβου δημιούργησαν αυτό το κλίμα ίσως για να φανούν κάποια αποτελέσματα στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους την επόμενη εβδομάδα. Παράλληλα, έθεσε και το πρόβλημα αναχορηγίας πυρομαχικών καθόσον έχει άμεση επίδραση στις επιχειρήσεις αλλά και στις απώλειες που δημιουργούνται στον Στρατό του.
Διαλύοντας τα σύννεφα της εικονικής πραγματικότητας ο Ζαλούζνι δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι κάποια από τα LEOPRAD με τα οποία εξοπλίστηκαν οι δυνάμεις του έχουν καταστραφεί συμπληρώνοντας πολύ σωστά ότι προορίζονταν για μάχη και όχι για παρέλαση. Δύσκολη επίσης χαρακτήρισε προχθές την ουκρανική «αντεπίθεση» και ο Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ Ολλανδός Ναύαρχος Ρομπ Μπάουερ.
Οι ουκρανικές δυνάμεις σε αυτές τις επιχειρήσεις με τις οποίες αναζητούν τα ασθενή σημεία της ρωσικής αμυντικής διατάξεως χάνουν πολύτιμη μαχητική ισχύ και υπάρχει σοβαρή δυσχέρεια από για να αναπληρωθούν οι απώλειες σε προσωπικό και κύρια μέσα. Το ιδεατό είναι να λυθεί η εξίσωση (όπως την ονομάζω) «να μην χάσει η Ουκρανία να μην κερδίσει η Ρωσία». Αλλά με τίμια γλώσσα και φυσικά χωρίς εξωραϊστικές υπεκφυγές θεωρούμε ότι το Κίεβο θα πρέπει να βρει την χρυσή τομή μεταξύ του τι μπορεί να κερδίσει χωρίς να διακινδυνεύει την απώλεια συνολικής μαχητικής ισχύος έτσι ώστε και να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μία νέα ρωσική επιθετική ενέργεια και να τερματίσει την επιχείρηση με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους.
Βέβαια, το Κίεβο πιέζεται για μεγάλα ή μικρά έστω εδαφικά κέρδη θα μπορούν να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της υποστήριξης της Δυτικής Συμμαχίας. Αυτό θα εξαρτηθεί, εν μέρει, από την ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων να διεξάγουν με καινοτόμες τακτικές επιτυχή πόλεμο ελιγμών και τελικά να πετύχουν ένα αποτέλεσμα όσο το δυνατό πιο κοντά στον στρατηγικό στόχο που έχει τεθεί. Ίσως, αν μπορέσουν να συγκεντρώσουν συντριπτική μαχητική ισχύ σε τόπο και χρόνο να επιτευχθεί αποφασιστικό αποτέλεσμα.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πως ακριβώς θα εξελιχθούν οι επιχειρήσεις, αλλά ο πρώτος μήνας δεν επιτρέπει αισιοδοξία στην ουκρανική πλευρά πέρα απ’ όσο λέγονται και γράφονται περί αποκατάστασης των συνόρων του 1991 μέσα στο 2023. Από την άλλη η Ρωσία μπορεί στο τέλος να συνεχίζει να κατέχει εδάφη της ουκρανικής επικράτειας αλλά έχει χάσει οριστικά την Ουκρανία. Πολλοί πόλεμοι παρατείνονται διότι οι εμπόλεμοι εκτιμούν ότι με τη συνέχιση του θα έχουν επωφελέστερη έκβαση. Οι πιθανότητες για μία ουκρανική αποφασιστική νίκη κατά των Ρώσων εκτιμάται ότι δεν συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες ενώ πλανάται ο φόβος μακροημέρευσης του στρατιωτικού τέλματος.
Ο κίνδυνος να χάσει η Ουκρανία περισσότερα απ’ όσα έχει σήμερα δυστυχώς υφίσταται ενώ πάντα θα ελλοχεύει και ο κίνδυνος κίνδυνο ανεπιθύμητης κλιμάκωσης με ότι αυτό σημαίνει. Θεωρούμε ότι παράλληλα με τη συνέχιση της υποστήριξης της Ουκρανίας από τη Δύση θα πρέπει επιτέλους να αναζητηθεί «Στρατηγική Εξόδου» απ’ όλους τους εμπλεκόμενους και κυρίως από την Ουάσιγκτον που είναι άμεσα εμπλεκόμενη και ίσως η πρόσφατη μυστική μέχρι προχθές επίσκεψη του Διευθυντού της CIA Ουίλιαμ Μπερνς να συνδέεται με όλα όσα προαναφέρθηκαν.
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
