Ο γερμανικός τύπος -και όχι μόνο- έχει απόλυτο δίκιο όταν γράφει ότι μια ενδεχόμενη νίκη της Τζιόρτζια Μελόνι στις ιταλικές εκλογές του Σεπτέμβρη θα είναι πραγματική καταιγίδα για την Ευρώπη. Ο εξαναγκασμός του Μάριο Ντράγκι σε παραίτηση μετά την άρνηση του Κινήματος των «5 αστέρων» και των κομμάτων της Δεξιάς να στηρίξουν την κυβέρνησή του, φέρνει την Άκρα Δεξιά στο κατώφλι της εξουσίας. Η Ιταλία με τη μεγάλη δημοκρατική παράδοση, η χώρα που διαδραμάτισε όλα αυτά τα χρόνια σημαντικό ρόλο στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, κινδυνεύει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, να έχει ως πρωθυπουργό μια γυναίκα που δεν διστάζει να χρησιμοποιεί νεοφασιστικά συνθήματα και σύμβολα και να συνυπάρχει στο κόμμα της με νοσταλγούς του Μουσολίνι.
Η πρωτοφανής αυτή απειλή για την τρίτη βιομηχανική και οικονομική δύναμη της ευρωζώνης, εμφανίζεται μερικές μόλις εβδομάδες μετά από τις εκλογές στη Γαλλία όπου ο επανεκλεγείς Πρόεδρος Μακρόν έχει «δεμένα» κοινοβουλευτικά τα χέρια του από τη Λε Πεν και τον Μελανσόν. Κοινός στόχος και των δύο είναι να εμποδίσουν την υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων του Γάλλου Προέδρου οι οποίες βρίσκονται στον αντίποδα των δικών τους προεκλογικών υποσχέσεων. Τόσο η Λε Πεν, που εμφανίζεται ως η αδιαφιλονίκητη επόμενη Πρόεδρος της Γαλλίας, όσο και ο Μελανσόν που πέτυχε να συσπειρώσει την Αριστερά υπό την ηγεσία του, αδιαφορούν για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει για τη χώρα το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί στη λήψη των αποφάσεων.
Είναι γεγονός ότι, μετά την απόφαση των Βρετανών πολιτών για την έξοδο της χώρας τους, η Ευρωπαϊκή Ένωση, έρχεται συνεχώς αντιμέτωπη με δυσμενείς εξελίξεις. Μπορεί τώρα ο εθνικός προπαγανδιστής του Brexit Μπορίς Τζόνσον να εκδιώκεται από την εξουσία ως αποδιοπομπαίος τράγος, είναι όμως πλέον πολύ αργά για αλλαγή πλεύσης. Η Ενωμένη Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη διαρκή οικονομική πίεση των αλλεπάλληλων κρίσεων και τις συνέπειες ενός πολέμου που βρήκε την ηγεσία της αιφνιδιασμένη πολιτικά. Τα ενεργειακά αποθέματα φαίνονται ανεπαρκή και οι εναλλακτικές λύσεις αναξιόπιστες.
Η αναμέτρηση με τους κινδύνους και τις νέες προκλήσεις που απειλούν τόσο τη ζωή των πολιτών όσο και το περιβάλλον έχει ήδη ξεκινήσει. Η Ευρώπη δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να καθυστερήσει στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων. Η ανάδειξη στην ηγεσία των χωρών μελών, «αντισυστημικών» πολιτικών δυνάμεων με αντιδυτικό προσανατολισμό και ιδεολογική συμπάθεια προς τα ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Πούτιν θα αποβεί, κατά πάσα πιθανότητα, μοιραία για την πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Από την άποψη αυτή η ήττα της Τζιόρτζια Μελόνι στις ιταλικές κάλπες του Σεπτέμβρη μπορεί να αλλάξει το κλίμα και να ανακόψει ανάλογες φιλοδοξίες.
Οι πολίτες της Ιταλίας όπως και οι πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών καλούνται το επόμενο χρονικό διάστημα να ζυγίσουν υπεύθυνα τις αποφάσεις τους. Ο διχασμός, ο ρατσισμός, το μίσος δεν εντάσσονται ως επιλογές στο ευρωπαϊκό αξιακό σύστημα. Η αντιμετώπιση των απειλών και των προκλήσεων, η θωράκιση των κοινωνικών κατακτήσεων, των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων επιβάλλουν τη σταθερή υπεράσπιση των αρχών και των αξιών της φιλελεύθερης δημοκρατίας από τις επιθέσεις της Ακροδεξιάς και των κάθε λογής λαϊκιστών.
