Μέχρι τα σήμερα, ξέραμε ότι ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι νεκροί οικονομικοί μήνες. Ο κόσμος κάθεται σπίτι του γιατί κρυώνει, το χρήμα που διαθέτει φεύγει στο πετρέλαιο, ότι ήταν να ψωνίσει το ψώνισε έναν μήνα πριν στις γιορτές, τουρίστες δεν κυκλοφορούν στους δρόμους. Ως και τα κανάλια, αντί για κανονική διαφήμιση παίζουν φθηνό τηλεμάρκετιγκ περιμένοντας τις καλύτερες πρώτες μέρες της άνοιξης. Σωστά τα γράφω; Αμ δε.
Σας προτρέπω το λοιπόν να πάρετε το αυτοκίνητο σας και να πάτε μια Σαββατοκυριακάτικη ή έστω ημερήσια εκδρομή ως τους κοντινούς προορισμούς από την Αθήνα. Πηγαίνετε μια Αράχωβα, μια Δημητσάνα. Αν είστε Κρητικός πάρτε ένα πλοίο να επισκεφθείτε το χωριό σας ή αν είστε Μακεδόνας κλείστε μια πτήση για Θεσσαλονίκη. Ευκαιρία είναι να δείτε τα μέρη σας χειμωνιάτικα, δίχως τον συνωστισμό του καλοκαιριού. Νεκρή περίοδος είναι, θα περάσετε ωραία.
Κι αν δείτε εσείς πουθενά νέκρα και ερημιά, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Αφήστε τα χιονοδρομικά που λογικά τώρα θα μαζέψουν κόσμο, σας γράφω για άλλους προορισμούς που δεν έχουν πίστες και λιφτ. Κάντε εσείς μια προσπάθεια να παρκάρετε στη Στεμνίτσα ή στα Τρίκαλα Κορινθίας Παρασκευή μεσημέρι με Κυριακή απόγευμα κι αν δεν περπατήσετε δυο χιλιόμετρα για να φθάσετε στην κοντινότερη ταβέρνα να μη με λένε Δημήτρη. Στην οποία ταβέρνα, παρά την «νέκρα» του Ιανουαρίου, θα μπείτε σαν καλά παιδιά στην ουρίτσα σας για να φάτε.
Και αντί για την παλιά χοιρινή μπριζόλα με τηγανητές πατάτες που ήταν γραμμένη για 12 ευρώ στον τιμοκατάλογο, θα σας φέρουν μαύρο χοίρο με σάλτσα τρούφας και μανιτάρια Γρεβενών που κάνουν 30 ευρώ η μερίδα, αλλά εσείς θα τα πάρετε. Όχι διότι δεν θα έχετε άλλη επιλογή, αλλά διότι -παραδόξως για την φτώχεια που δέρνει την ελληνική κοινωνία- θα έχετε την ογδοντάρα στην κάρτα σας για να πληρώσετε ένα δείπνο δύο ατόμων. Και τα μισόκιλα εξαφανίστηκαν ξέρετε, μόνο εμφιαλωμένα κρασιά πλέον δίνουν τα μαγαζιά.
Και γύρω απ’ την Ακρόπολη χαμός και στο Γκάζι κόλαση, αλλά ούτε στο Παγκράτι βρίσκεις τραπέζι πια τα Σαββατοκύριακα. Και στα Χανιά που πήγα γεμάτη η παλιά πόλη, εκεί που κάποτε τέλος Γενάρη κυκλοφορούσαν μόνο κάτι ψωραλέοι σκύλοι. Τι θέλω να πω με όλα αυτά;
Ότι εκείνοι που απευθύνονται σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία συνδαυλίζοντας την δήθεν οργή της, θα πάθουν την πλάκα τους. Αμ δεν υπάρχει αυτή η κοινωνία την οποία καλούν να τους ψηφίσει για να τους σώσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία καμιά οργή δεν έχει, μάλλον προς το ξεφάντωμα την κόβω. Τώρα που είναι Γενάρης - Φλεβάρης. Τον Απρίλη μέσα στα πασχαλιάτικα ανθάκια να δείτε πως θα ‘ναι…
