Τώρα, ειλικρινά δεν θέλω να γίνομαι κακός, αλλά καθημερινά αντιλαμβάνομαι ότι σ’ εκείνο το κόμμα που λέγεται Σύριζα, έχουν μάλλον κάνει τάμα στην Μεγαλόχαρη να μην αλλάξουν ποτέ. Μετά την διπλή εκλογική ήττα και την παραίτηση Τσίπρα, η αλήθεια είναι ότι ένιωσαν λιγάκι στραπατσαρισμένοι, με αποτέλεσμα να κατεβάσουν λιγάκι την υπερυψωμένη μύτη τους και να αποκτήσουν μια κάποια βιτρινούλα ταπεινότητας. Όχι μεγάλα πράγματα, εξάλλου κανένας δεν τους ζήτησε ταπείνωση.
Άρχισαν να λένε και κάτι ψευτο-αυτοκριτικά, ότι μάλλον δεν έκαναν καλά αυτό, πιθανότατα έκαναν λειψά εκείνο και δεν αποκλείεται να υποβάθμισαν λιγάκι το άλλο. Ούτε στην αυτοκριτική τους βλέπουμε μεγάλα πράγματα, μην παρεξηγιόμαστε, αλλά τέλος πάντων βρε αδερφέ, έδειχναν σαν κάτι να αντιλήφθηκαν και να το ψευτο-υπηρετούσαν. Νόμισα προς στιγμήν εγώ ο αφελής ότι συνήλθαν λιγάκι. Λες και δε ξέρω πως, ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε την γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του.
Όσο λοιπόν οι συζητήσεις αφορούν τις διαδικασίες διαδοχής μέσω μιας γενικής ανάλυσης των αιτίων της διπλής ήττας, όλο και τους ακούς να λένε κάποια πραγματάκια. «Πρέπει να επανασυνδεθούμε με την κοινωνία», «είχαμε λανθασμένη ανάγνωση των κοινωνικών δεδομένων», «η κριτική μας για την οικονομική πολιτική Μητσοτάκη προφανώς στηριζόταν σε κάποιες εσφαλμένες προσλαμβάνουσες» και άλλα γενικόλογα παρόμοια, που έχουν διπλή και τριπλή ανάγνωση. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει και ότι τα λένε όλα και ότι δεν λένε τίποτα.
Μόλις όμως φύγουν από το γενικόλογο και το αόριστο για να πάνε στο συγκεκριμένο και το στοχευμένο, κατ’ ευθείαν αναδύεται από μέσα τους ο παλιός καλός Συριζαίος, αυτός που ξέραμε όλη την τετραετία και στις δύο προεκλογικές περιόδους. Τους ρωτάμε για τα έκτατα μέτρα ενίσχυσης του ΕΚΑΒ, αρχίζουν να φωνάζουν ότι ο Σύριζα είχε φτιάξει την υγεία και η ΝΔ την χάλασε για να την δώσει σε ιδιώτες. Τους ρωτάμε για την πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αρχίζουν να ουρλιάζουν για το μαξιλάρι των 37 δις που μάζεψαν, ενώ σήμερα με Μητσοτάκη ο κόσμος πεινάει και η χώρα καταστρέφεται.
Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Σαν να βρισκόμαστε στις αρχές του Μαΐου, όχι να έχουν περάσει δυο εκλογικά τους στραπάτσα. Μιλάμε για φωνή, για έπαρση, για υψωμένα δάκτυλα. Και μόλις φύγει η συζήτηση από τα ειδικά και ξαναπάει στα γενικά, γυρίζουν τον διακόπτη και μας λένε δήθεν προβληματισμένοι με την κατάσταση τους: «μα πρώτοι εμείς είπαμε ότι κάναμε λάθη και πρέπει να διορθωθούμε.» Εμένα μου λες… μέσα στην διόρθωση σας βλέπω...
