Αν και η ταχύτητα ανεφοδιασμού ενός ρεζερβουάρ υδρογόνου είναι συγκρίσιμη με αυτή ενός ρεζερβουάρ βενζίνης ή πετρελαίου - στοιχείο που αποτελεί σαφές πλεονέκτημα των ηλεκτροκίνητων οχημάτων με κυψέλες καυσίμου (FCEV), έναντι των πλήρως ηλεκτρικών οχημάτων μπαταρίας (BEV) που απαιτούν πολλαπλάσιο χρόνο για τη φόρτιση της μπαταρίας τους - η προσπάθεια να γίνει η κίνηση για την ακρίβεια η ηλεκτροκίνηση με υδρογόνο ακόμα πιο εύκολη για τον χρήστη, φαίνεται ότι δεν έχει όρια. Κάπως έτσι, λοιπόν, προέκυψε το γαλλικό σκούτερ Mob-ion AM1 powered by STOR-H που είχε αρχικά εμφανιστεί με τη μορφή πρωτοτύπου πριν από ένα περίπου χρόνο.
Το Mob-ion AM1 powered by STOR-H με τη βοήθεια δύο μικρών ρεζερβουάρ που το καθένα τους έχει το μέγεθος ενός θερμός, μπορεί να κινηθεί για 230 χιλιόμετρα μέχρι αυτά τα θερμός, δηλαδή τα κάνιστρα υδρογόνου να χρειαστούν αντικατάσταση. Ενδιαφέρον έχει μάλιστα η τεχνική επιλογή της αποθήκευσης του υδρογόνου, αφού δεν έχουμε να κάνουμε με ρεζερβουάρ συμπιεσμένου υπό υψηλή πίεση (300 – 700 bar) υδρογόνου, αλλά με ρεζερβουάρ υδριδίου μετάλλου στο οποίο η πίεση δεν ξεπερνά τα 10 bar.
O ιδιοκτήτης ενός τέτοιου σκούτερ θα μπορεί, λοιπόν, να αγοράζει τα δικά του γεμάτα «θερμός» - ανά πάσα στιγμή - για να συνεχίσει χωρίς καμία καθυστέρηση την όποια διαδρομή του. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να μειωθούν δραστικά οι ανάγκες σε υποδομές, δηλαδή σε πρατήρια υδρογόνου, τα οποία λόγω των ιδιαιτέρων τεχνικών απαιτήσεων είναι εξαιρετικά ακριβά. Το γέμισμα των ρεζερβουάρ στην περίπτωσή μας μπορεί να γίνεται κεντρικά και στη συνέχεια ακολουθεί η διανομή τους - σε επιλεγμένα σημεία από τα οποία θα μπορούν να τα προμηθευτούν οι κάτοχοι των εν λόγω δικύκλων.
Αυτό σε μια χώρα που σκοπεύει να επενδύσει περισσότερα από 7 δις ευρώ έως το 2030 (εκ των οποίων τα 2 δισ. θα δαπανηθούν μέχρι το τέλος του 2022) για την ανάπτυξη περισσότερων επιλογών υδρογόνου όπως αυτή, προωθώντας, και την κυκλοφορία στο Παρίσι 20.000 ταξί FCEV μέχρι την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Θυμίζουμε στο σημείο αυτό ότι η ιδέα της «φορητής» αποθήκης ενέργειας έχει βρει εφαρμογή και σε πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα (βλ. NIO στην Κίνα) και σε πλήρως ηλεκτρικά σκούτερ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με εναλλάξιμες μπαταρίες, με τη βοήθεια των οποίων καταργείται η πολύωρη αναμονή για τη φόρτιση. Έτσι, στους ειδικούς σταθμούς της NIO το αυτοκίνητο μπαίνει σε μια ειδική ράμπα και με την παρέμβαση ρομποτικού μηχανισμού σε λίγα μόνο λεπτά έχει αφήσει την άδεια μπαταρία του και φεύγει με μία γεμάτη.
Ενώ στον τομέα των δικύκλων έχουμε την εταιρία Gogoro που ήδη δραστηριοποιείται στην Ασία η στον τομέα αυτόν. Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά, καθώς το όγκος και το βάρος των μπαταριών επιτρέπει στους ιδιοκτήτες να τοποθετούν οι ίδιοι, μόνοι τους τις έτοιμες, γεμάτες στα ηλεκτρικά δίκυκλά τους χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν για να τα φορτίσουν.
