Ο διαβόητος, πυρηνικά σατανικός, Μάριο Δράγκι, φέρεται να έφερε τον παγωμένο αεροχείμμαρο από την Ιταλία, που λυμαίνεται εδώ και κάποιους μήνες. Με διάλυση κάθε δημοκρατικής τάξης, η σιωπηρή δικτατορία του, σε μια μεταΜπερλουσκονική αδύναμη, εύθραυστη, ντελικάτη, προδημοκρατική κοινωνία του τηλεοπτικού θεάματος, Νέο Κολοσσαίο, άνθρωποι και λιοντάρια, μοιάζει πλέον να επιτίθεται σε συντεταγμένα κράτη. Με τον πιο ύπουλο, τον πιο ασύμμετρο τρόπο.

Είδαμε όλοι, επανειλημμένα, περίπου δώδεκα χιλιάδες φορές, την νέα επαγγελματική φωτογραφία του διεθνούς, πλέον, ειδώλου, Πάνου Καμμένου. Ο ανταγωνισμός πλέον μόνο σε διεθνείς, διαχρονικούς σταρ. Όπως ο καημένος Μπραντ Πίττ. Παρατημένος και εξωνημένος, αητός χωρίς φτερά, χωρίς αγάπη, χαρά, ζωή-δηλητήριο, μια Αντζελίνα να σκέφτεται πάντα Αλέξη Τσίπρα, ενώ μόνο ο Πάνος θα μπορούσε να αντικαταστήσει στην ζωή της τον ξανθό και χλιαρό διεθνή σταρ.

Ασφαλώς ο υπέροχος Αλέξης Τσίρπας είναι ξεκάθαρα αυτοδημιούργητος πολιτικά, απλά με μικρή βοήθεια και δαχτυλίδια από παλαιά τζάκια της Αριστεράς, όπως Γιώργος Αττίκ, Μιχάλης Περπινιάδης, Αριστείδης Καμάρας, που κάθε σοβαρός άνθρωπος τη θεωρεί επουσιώδη, και με δώρο την πρόωρη εναντίωση του Φώτη Κουβέλη, που όπως και να έχει είναι πάντοτε πολύτιμη βοήθεια.

Ναι μεν τα Ραφαλέ έσκισαν τους ουρανούς άνωθεν της Κουμουνδούρου, της Ρηγίλλης και του Περισσού με υποηχητικές προς το παρόν ταχύτητες, αλλά μένουν πάρα πολλά ακόμη για να καταλάβουμε τη μέρα. Σε εξήντα χρόνια ή δωδεκάμισι, ίσως χρειαστεί να επιστρατεύσουμε μισθοφόρους, διαβιβαστές, αποθηκάριους, πελταστές, άρματα Leopard και θάνατο από ψηλά, με ατσάλινες λόγχες βαμμένες λευκό αίμα, διαβατάρικα πουλιά, ένα ατσαλένιο υποβρύχιο υδρογόνου κάπου στο Μέτσοβο, για να αναχαιτίσουμε απειλές που ούτε φανταστήκαμε ποτέ.