Ναι μεν τα Ραφαλέ έσκισαν τους ουρανούς άνωθεν της Κουμουνδούρου, της Ρηγίλλης και του Περισσού με υποηχητικές προς το παρόν ταχύτητες, αλλά μένουν πάρα πολλά ακόμη για να καταλάβουμε τη μέρα.
Σε εξήντα χρόνια ή δωδεκάμισι, ίσως χρειαστεί να επιστρατεύσουμε μισθοφόρους, διαβιβαστές, αποθηκάριους, πελταστές, άρματα Leopard και θάνατο από ψηλά, με ατσάλινες λόγχες βαμμένες λευκό αίμα, διαβατάρικα πουλιά, ένα ατσαλένιο υποβρύχιο υδρογόνου κάπου στο Μέτσοβο, για να αναχαιτίσουμε απειλές που ούτε φανταστήκαμε ποτέ.
Όπως η επανάσταση του Συνέλληνα Συντρόφου Ερτοάν, που μαζί με Πάνο Καμμένο και Έλενα Κουντουρά, Ράνια Σβίγγου, Σοφία Δημαδάμα, θα ζητάνε να ενωθούν οριστικά οι δύο λαοί για πάντα, για να υποδεχτούν εκατομμύρια κατατρεγμένους από τα βάθη της Κίνας που θα έχει υποκύψει στη νέα παγκόσμια δύναμη που εγείρεται αδιάκοπα υπό την ηγεσία των δύο τιτάνων, και το βάρος των αντιφάσεων μια χώρας που συνεχίζει να παράγει κουρδιστά ξυπνητήρια, πλαστικές κατάνα, λούτρινα λιονταράκια, και βάσεις για κινητά τηλέφωνα Miele, Bosch, Mitsuko, Ρέθμενος ΙΚΕ, ενώ κανείς δεν το επιθυμεί, και αποδυναμώνει τις τοπικές βιομηχανικές μονάδες παραγωγής Κρόκου Κοζάνης, υψιπετές οροπέδια γεμάτα κοκκινωπή, νόστιμη, θρεπτική τρούφα, Ελιές Καλαμών, Τύρναβος, Κορώνη, Γαυγάμηλα.
Μαζί με τη συνεχιζόμενη φτωχοποίηση μισθών πείνας με τραγικά μεγάλους λογαριασμούς του κίβδηλου Metaverse που θα καταναλώνει δεδομένα σαν λάδι παλιού δίχρονου εντούρο Παύλου Πολάκη κάπου στα στενά της Παρτσελονέτα, ήρεμο βράδυ, παγωμένο, βλέμμα όπως σκουριασμένη φαλτσέτα, μεθυσμένες οριακές ταξικές εγχειρίσεις στο σήπον σώμα κάθε κοινωνικής συντήρησης, Ελένη Αυλωνίτου, καταδύσεις με πεταλούδα και ανάδυση στο Αστυνομικό Τμήμα Κατερίνης, 1947, μαζί με σκοτεινή ομάδα Βίκυς Κουλιανού, Αγγέλα Μέρκελ, Γιάννης Βαλαώρας, κομμάντο πέρα από την Αφρική, βιομηχανικό λίθιο, πυρνηνικές συντήξεις υποθαλασσίας εγκατάστασης γραφείων Γερμανός-ΟΜ Σύριζα Πάτμου.
Αφού προμηθευτούν οι εφέντι και τις φρεγάδες Μπελαρά μπορούμε να διαφεντεύουμε τη νοτιοανατολική Μεσόγειο, αλλά ο εξόριστος και καταραμένος, σημαδεμένος, μικρό μαχαίρι σε δερμάτινη ζώνη, ζεστό τσίπουρο, άγρια γένια με ένα μικρό χελδόνι, Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορεί και πάλι να φυλακίζει δημοσιογράφους στο Βέλγιο και την Κορσική, η Ευρώπη δεν πρόκειται να μάθει τίποτα ή να αλλάξει, παλαιά συντρίμμια ψηφιδωτών μικρής εκκλησιάς του Άη Νικόλα, μεσοπέλαγα, σε μια ημιχρεωκοπημένη απεικασματική δημοκρατία που κάποτε λάτρεψε όσο τίποτα άλλο, ο Μιχάλης. Ο Κατρίνης.
Δεν μπορούμε.
