Χθες ο Αλ. Τσίπρας και ο Κυρ. Μητσοτάκης με δύο tweets έκαναν την επιλογή όσο πιο απλή γίνεται. Ο Τσίπρας έγραψε στο twitter: «O Δεκέμβρης ήταν ερώτηση...».To tweet του Μητσοτάκη ήταν πιο πεζό αλλά πολύ περιγραφικό «...για μια ακόμη φορά εικόνα χάους στο κέντρο της Αθήνας. Είναι \\\"τα δικά τους παιδιά\\\"...»

O Πέτρος Τατσόπουλος κάτι ξέρει από ΣΥΡΙΖΑ και έκανε την διαίρεση καλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαιρείτο σε τρία μέρη. Τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%, του «Λ», του Λαφαζάνη και του Λαπαβίτσα. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4%,. Λενινιστές, χαμένοι στην κοσμάρα τους, που ούτε ενοχλούσε, ούτε ενοχλούσαν.

Σε τέτοιες στιγμές αν ένας αρχηγός θέλει να στείλει μήνυμα, το σκληρό ή το άδικο δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει το μήνυμα να είναι σαφές. Και δεν υπάρχει τίποτα σαφέστερο από το ότι στην κρίση που είμαστε ακόμα και οι συγγένειες δεν παίζουν ρόλο.

Δυόμιση χρόνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βασιζόταν στην καλή της τύχη. Το πετρέλαιο από τα 140 δολάρια του 2008 και τα 107 του 2014, έπεσε τον Φεβρουάριο του 2016 μέχρι και στα 30 δολάρια το βαρέλι. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στην Μέση Ανατολή και το πραξικόπημα στην Τουρκία εκτίναξαν τον ελληνικό τουρισμό.

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα περισσότερο από κόμμα ήταν αισθητική. Τόσο δυνατή που 30 χρόνια μετά το τέλος της δεύτερη τετραετίας ζει και βασιλεύει. Καθισμένο σε πλαστικές καρέκλες, σκιασμένο από ομπρέλες θαλάσσης, μοιράζοντας φυλλάδια στο πεζοδρόμιο της Ακαδημίας, κάτω από τα γραφεία του ΔΣΑ για τις εκλογές των δικηγόρων.\r\n\r\n

Ένας άνθρωπος που μπορεί να λέει ότι το ξενοδοχείο που έμεινε στο Λονδίνο την μια φορά πληρώθηκε με μετρητά και την άλλη με κάρτα δεν πρόκειται να πει για πιο λόγο ήθελε η πώληση των όπλων στην Σαουδική Αραβία να έχει ενδιάμεσο τον Βασίλη Παπαδόπουλο.

Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στην θέση που δεν μπορεί τίποτα να κάνει, τίποτα να υποσχεθεί. Έχοντας ένα κόμμα που τα παλιά του στελέχη προσπαθούν να δημιουργήσουν αριστερά άλλοθι εάν η κυβέρνηση πέσει, ο Τσίπρας στις ομιλίες του αναγκάζεται να καταφεύγει σε μια συρραφή από κλισέ.

Από τις διαδηλώσεις για την αποφυλάκιση της Ηριάννα Β.Λ όταν οι αλληλέγγυοι είχα κάνει τον Φίλη και τον Ξυδάκη σύσκατους, μέχρι τον Άνθιμο και τα μνημόνια στον ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί μια ομάδα. Διαμαρτύρεται κόσμια, ανέχεται τις ταπεινώσεις μαρτυρικά και σκέφτεται δικαιολογίες δημιουργικά φτάνει να μένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία...

Η επιλογή του χώρου που γινόταν η εκδήλωση ήταν σωστή σε σχέση με το θέμα που αναλυόταν. Η Μιχαήλ Βόδα που γινόταν το προσυνέδριο της ΝΔ είναι ένας δρόμος σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας και το «Το ζήτημα της εγκληματικότητας και της απονομής Δικαιοσύνης» ήταν ταιριαστό για την περιοχή...

Στην επόμενη απεργία του μετρό, οι δεκάδες χιλιάδες των Αθηναίων που θα βρίσκονται κλεισμένοι ώρες στα αυτοκίνητα τους και αναρωτιούνται γιατί τους βρήκε αυτό το κακό, δεν χρειάζεται να ανησυχούν. Για το καλό τους κλείστηκαν. Αν έχουν αμφιβολίες δεν έχουν παρά να διαβάσουν την ανακοίνωση του ΣΕΛΜΑ.

Μετά την καταστροφή στη Μάνδρα, τη διαπίστωση για τα αντιπλημμυρικά έργα, τη μόλυνση του Σαρωνικού και την αδυναμία να αντιμετωπισθεί και τις πυρκαγιές τον Αύγουστο -που η πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση ήταν η επίθεση του Πολάκη στη Δικαιοσύνη- η εικόνα γίνεται όλο και περισσότερο σαφής.

Η φράση «Η ιστορία επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Την πρώτη φορά σαν τραγωδία. Την δεύτερη σαν φάρσα» καταλογίζεται στον Καρλ Μαρξ με αφορμή το τέλος του Μεγάλου Ναπολέοντα σε σύγκριση με τον ανιψιό του Ναπολέοντα Γ’. 165 χρόνια αργότερα παραμένει τόσο επίκαιρη όσο τότε για να περιγράψει τους αντιεξουσιαστές που μέχρι την Πέμπτη το μεσημέρι είχαν καταλάβει το Πολυτεχνείο.

«He who lived by the sword dies by the sword». Η φράση είναι από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο και καταλογίζεται στον Ιησού. Ο Ιησούς την λέει σε έναν από τους μαθητές όταν ο τελευταίος βγάζει το μαχαίρι και κόβει το αυτί ενός υπηρέτη του αρχιερέα και το νόημα της είναι διαχρονικό.

Τον 21ο αιώνα δεν χρειάζονται τανκς για να γίνει πραξικόπημα. Φτάνουν οι φόροι και ένας πρωθυπουργός που δεν διστάζει να ανοίξει τα ματάκια, να απλώσει τα χεράκια και να πει ψέματα που θα κάνανε οποιονδήποτε άλλο να κοκκινίσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι το 2013 αποτελείτο από 16 ισότιμες συνιστώσες έχει μετατραπεί σε ένα προσωποκεντρικό κόμμα που στρατευμένα Μέσα προσπαθούν να φτιάξουν personality cult.

Μπορεί να οφείλεται στις επιθέσεις που έχει δεχτεί, μπορεί σε οξυδέρκεια. Ο Στ. Θεοδωράκης όμως είχε καταλάβει τι πονάει τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ψήφισε όποιον υποψήφιο θέλεις αλλά έλα να ψηφίσεις» ήταν το σύνθημά του. Και ο κόσμος πήγε. Οι 200+ χιλιάδες που στήθηκαν στις ουρές έξω από τα τμήματα για να ψηφίσουν ήταν η μεγαλύτερη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 όταν έβαλε πλώρη για την εξουσία.

«Εμείς ουδέποτε επιδοκιμάσαμε δολοφονικές ενέργειες και ουδέποτε στέρξαμε συμπαράστατες σε τέτοιες καταστάσεις». Μεταξύ άλλων ήταν η απάντηση του Σταύρου Κοντονή στην Ντόρα Μπακογιάννη όταν είπε «Εμφανιστήκατε ως θλιβερός απολογητής του Κουφοντίνα». Δεν χρειαζόταν καν να το πει...

Στο μυαλό του κόσμου την Κυριακή δεν θα διεξαχθούν εκλογές για το ποιος θα ηγηθεί του νέου κόμματος της κεντροαριστεράς του ΔΗ.ΣΥ. Οι εκλογές γίνονται για το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Με τον κάθε ένα να μπαίνει στην περιπέτεια για τους δικούς του λόγους.

Στην Χαριλάου Τρικούπη ανώνυμοι atenistas καβάλα σε μοτοσυκλέτα ζωντάνεψαν την ατμόσφαιρα πυροβολώντας τον φρουρό αστυνομικό με καλάσνικοφ. Λίγο πιο μακριά, στην Πατησίων άλλοι atenistas συνέχισαν να πειραματίζονται με ουσίες στον χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών αναγκάζοντας την πρυτανεία να διακόψει τα μαθήματα για ένα τετράωρο...

Η ελληνική αριστερά έχει διαβρώσει τόσο την λογική που οτιδήποτε μοιάζει να διασκεδάζει την μεσαία τάξη πρέπει να εξαφανιστεί. Ή για να διορθώσω, πιθανόν να μην μισεί ό,τι αρέσει στην μεσαία τάξη, αλλά ό,τι μπορεί να κάνει ευτυχισμένο οποιονδήποτε.

Όταν σήμερα το πρωί ρώτησα στο desk της Turkish Airlines στην reception πως μπορώ να πάω στην παλιά πόλη της Άλλη Αττάλειας η πρώτη αντίδραση ήταν η απορία. Ήταν φανερό ότι κανένας άλλος δεν είχε μέχρι εκείνη την στιγμή ρωτήσει. Η δεύτερη αντίδραση ήταν να με συνοδεύσουν στην reception να ρωτήσουμε. Όχι δεν υπήρχε shuttle bus του ξενοδοχείου για να μας πάει...

Η φωνή του μουεζίνη που καλούσε για προσευχή τους πιστούς κάπου από την πόλη δεν έμοιαζε να ενοχλεί τον τούρκο γκόλφερ που μιλούσε στο tee της 17 στον Ian Poulter. Άλλωστε ποτέ ξανά θα είχε την ευκαιρία να παίζει σε ένα Pro-Am να ζητάει συμβουλές για το παιχνίδι του από έναν επαγγελματία που έφτασε μέχρι και στο no5 της παγκόσμιας κατάταξης.

Μια παλιά κινεζική παροιμία λέει ότι αν μετά τα 50 ξυπνήσεις ένα πρωί και τίποτα δεν πονάει πάει να πει ότι πέθανες την νύχτα και δεν το πήρες είδηση. Την θυμάμαι κάθε πρωί γύρω στις 8.30 όταν σηκώνομαι και με πόνους σε κάθε μέρα και ένα διαφορετικό σημείο καβαλάω την μηχανή για να πάω να παίξω τένις.

Η επέτειος της 28 Οκτωβρίου δεν κινδυνεύει ούτε από τους χρυσαυγίτες ούτε από τους αγανακτισμένους που διέκοπταν τις παρελάσεις το 2013 που είναι επίσημοι στις εξέδρες το 2017. Η 28 Οκτωβρίου κινδυνεύει να γίνει μια προκαρναβαλική εκδήλωση για τις στολές που θα φορεθούν τον Φεβρουάριο.

Ο vigilante είναι μια προσωπικότητα που αρέσει στον κόσμο. Από τα ληστρικά μυθιστορήματα των αρχών του 20ου αιώνα που το βοσκόπουλο που είχε αδικηθεί από τον τσέλιγκα έβγαινε στο κλαρί, μέχρι την 17 Νοέμβρη που έπαιρνε εκδίκηση για λογαριασμό των θυμάτων της δικτατορίας σκοτώνοντας τον Μάλλιο οι vigilantes κόβουν δρόμο για να αποδώσουν δικαιοσύνη. Μόνο που δεν είναι ακριβώς έτσι.