Τόσα χρόνια μετά την απώλεια του ιδρυτή του, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε -με εξαίρεση την εκσυγχρονιστική περίοδο του Κώστα Σημίτη με τα καλά και τα ανάποδα της- να σταματήσει να τρώει από τα... έτοιμα του Ανδρέα. Σε αυτά τα «έτοιμα» έπεσε με τα μούτρα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Αυτά θέλησε να καρπωθεί. Δεν θα το κατάφερνε χωρίς την ανοχή και τη βοήθεια που του πρόσφεραν και του προσφέρουν βιολογικά και πολιτικά τέκνα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Παραμονές της περιοδείας του πρωθυπουργού στην Ήπειρο, οργίασαν οι «ραδιοαρβύλες» για τον πραγματικό σκοπό του ταξιδιού του. Προς απογοήτευση των «ραδιοαρβυλάδων» και των «λευκών περιστερών» ο Μητσοτάκης δεν πήγε στον κοσμικό γάμο στο Πάπιγκο. Πήγε όμως σε έναν «γάμο» που δεν απασχόλησε την επικαιρότητα η οποία εξαντλήθηκε να εκβιάζει «κλικ» με τις γαμήλιες φωτογραφίες του δράματος στα Γλυκά Νερά.

Η τηλεφωνική εξυπηρέτηση και η διάθεση συγκεκριμένων αριθμών ανά κατάστημα προκειμένου να επικοινωνούν οι ασφαλισμένοι ήταν ένα βήμα μπροστά από το χάλι με τις ουρές έξω από τις υπηρεσίες. Τώρα είναι χιλιάδες βήματα πίσω απ' όσα είδε ο πολίτης ότι μπορούν να γίνουν με υπόδειγμα την διαδικασία εμβολιασμού. Δεν θέλει άλλα δήθεν κλεισμένα ραντεβού που εξασφαλίζουν την άτυπη λούφα σε υπηρεσίες του Δημοσίου.

Την επιστροφή της χώρας στο μέλλον, βαδίζοντας μέσα από τα αρχαία μονοπάτια θέλησε να σηματοδοτήσει - και το έκανε ομολογουμένως με τρόπο εντυπωσιακά σύγχρονο  - ο πρωθυπουργός με την εκδήλωση στην Αρχαία Αγορά για την έγκριση του προγράμματος «2.0». Ωστόσο ένας δρομέας όσο καλός κι αν είναι δεν θα τα καταφέρει. Δεν θα αντέξει. Χρειάζεται αγώνας σκυταλοδρομίας και η σκυταλοδρομία έχει ανάγκη από πολλούς «δρομείς».

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ήταν και δεν είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης. Αυτοί που θα καταστρέψουν κάθε ελπίδα του Α. Τσίπρα να συγκροτήσει μια στιβαρή αξιόπιστη πολιτική προσωπικότητα  είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο… εαυτός του. Ο Α. Παπανδρέου κατέκτησε τον τίτλο του «λαοπλάνου» την εποχή που η «πλάνη» του λαού χρηματοδοτείτο με άφθονο φτηνό ευρωπαϊκό χρήμα. Την περίοδο Τσίπρα η πλάνη με τις αυταπάτες έγινε οδυνηρά ακριβή.

Σε επίπεδο στελεχιακής ανανέωσης και διεύρυνσης με μεταγραφές, τα πράγματα στην Κουμουνδούρου δεν πάνε καλά. Τα νέα φρέσκα πρόσωπα του κόμματος πάλιωσαν κι αυτά. Με εξαίρεση την κ. Έφη Αχτσιόγλου που διάγει μια φάση ζωής που την βοηθάει να γλυκάνει και να ανανεώσει το προφίλ της αλλά και μεταχρονολογήσει τις ηγετικές της επιταγές. Η δεξαμενή του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ δεν προσφέρει πλέον μεταγραφές που πανηγυρίζονται αλλά πολιτικές διασώσεις από την αφάνεια.

Αν σήμερα κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και κάποιος βουλευτής και πρώην υπουργός της ΝΔ έστηνε… καμπάνιες απαιτώντας επίμονα την αγορά ενός οποιουδήποτε φαρμάκου, δεν θα τον ξέπλενε τίποτα από τα υπονοούμενα και το στόμα του Παύλου Πολάκη. Κι όμως ο πρώην υπουργός Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και μήνες κυκλοφορεί και διαλαλεί την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα προμήθειας των μονοκλωνικών φαρμάκων.

Ο διαπληκτισμός του Αλέξη Τσίπρα με τον Κώστα Τασούλα για το αν φιμώνει ή δεν φιμώνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ή χωρίς σκονάκι ήταν αχρείαστος. Αντί να ακούμε το κλικ του μικροφώνου που έκλεινε και τις φωνές του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε  μια χαρά να ακουστεί πώς ο Αλέξης Τσίπρας έκανε όλα τα παλιά κόλπα και ακόμη περισσότερα για να εξασφαλίσει τα δάνεια στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό το σύνθημα δεν θα ακουστεί από καμία ντουντούκα σε καμία διαδήλωση, πουθενά στη χώρα. Δεν θα γραφτεί με μπλε χρώμα σε πανό διαμαρτυρίας ή σε τοίχο πολυκατοικίας. Δεν θα αποδοθεί ως μομφή στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ συλλήβδην από τους πολιτικούς αντιπάλους. Δεν θα λάβει τη μορφή «αιώνιου» πολιτικού στίγματος. Αλλά στον παρόντα χρόνο ισχύει στο ακέραιο.

Πρώτοι και καλύτεροι, στη σημερινή απεργία ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο, κατεβαίνουν αυτοί που διαφεντεύουν το συνδικαλισμό στη «παντοκρατορία» του Δημοσίου. Δεν ανησυχούν γενικώς για τους χιλιάδες ανθρώπους που ούτως ή άλλως δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα και μαραζώνουν, που δεν έχουν ελεύθερο χρόνο και ψευτοζούν. Για τους εαυτούς τους και τους ομοίους τους ανησυχούν.

Δεν ξέρω αν τα μάθατε τα νέα αλλά στον ΟΑΣΑ, στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών, βρέχει παραιτήσεις! Παραιτούνται λέει, οδηγοί και τεχνίτες που προσελήφθησαν τον περασμένο Μάρτιο ώστε να αυξηθούν τα δρομολόγια των λεωφορείων των τρόλεϊ και του μετρό, ως ένα επιπλέον μέτρο προστασίας για την πανδημία. Και ως απάντηση στην εύλογη κριτική, αλλά και στη χλεύη της αντιπολίτευσης για το αν ο κορονοϊός κολλάει ή δεν κολλάει στα ΜΜΜ. 

Αν μη τι άλλο στο ΠΑΣΟΚ -ΚΙΝΑΛ ή στο ΚΙΝΑΛ- ΠΑΣΟΚ (θα καταλήξουμε στην ονοματοδοσία μετά τις εσωκομματικές εκλογές του Φθινοπώρου ανάλογα με το ποιος υποψήφιος αρχηγός θα επικρατήσει) δεν θα πλήξουν όσο υπάρχουν. Η περιφρούρηση του μικρού κομματικού χώρου που έχει απομείνει, είναι υπαρξιακό ζήτημα και οι προσφερόμενες επιλογές για συμμαχίες από τα αριστερά και τα δεξιά, προκαλούν στα επιμέρους κομμάτια του κόμματος, αγωνίες και φόβους… εισπήδησης.

Τα δεύτερα γενέθλια της κυβέρνησής του, ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να τα γιορτάσει με μια ισχυρότατη επαναβεβαίωση της μεταρρυθμιστικής ατζέντας με την οποία έλαβε την ψήφο των πολιτών το 2019. Αν αυτό συνδυαστεί με αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα για να «φρεσκάρει» την ομάδα, θα φανεί σύντομα. Κεντρικά από το Μαξίμου απορρίπτεται και η εσκεμμένη πονηρή υποτίμηση των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και η προσπάθεια να δημιουργηθούν διαλυτικοί ανταγωνισμοί με όσα στελέχη έχουν προσέλθει στο κυβερνητικό σχήμα από άλλους χώρους.

Έψαχνα στις τηλεοπτικές εικόνες από το λιμάνι του Πειραιά και τους καταπέλτες των πλοίων που «κατελήφθησαν» στην υποτιθέμενη απεργία της ΠΕΝΕΝ, να βρω κάποιον να μοιάζει με ναυτεργάτη. Να δείχνει ότι τον έχει φάει ο ήλιος από το μεροκάματο. Τα κόκκινα σημαιάκια, δεν τα κράταγαν χέρια εργατών. Τα κρατούσαν φρέσκοι πιτσιρικάδες με ωραίες φατσούλες, τζινάκια, φορμίτσες και smart phones. Η εξέλιξη για το δρώμενο των 20 νοματαίων ήταν πανωλεθρία(μβος).

Κανονικά στον ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε μόνο και μόνο ακούγοντας τη λέξη δημοσκόπηση να κρύβονται. Όχι, επειδή αυτές αποτυπώνουν την τεράστια αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συνδεθεί ξανά με την κοινωνία και εμφανίζουν τον Κυρ. Μητσοτάκη να ισοπεδώνει τα «τείχη» ανάμεσα στους πολιτικούς χώρους. Αλλά επειδή και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας έχει υποστεί τεράστια ζημιά, από την προσπάθεια να απαξιωθούν οι δημοσκοπήσεις και οι εταιρίες που τις διενεργούν.

Για μεγάλο διάστημα ήταν ανεξήγητο στα όρια του μεταφυσικού, το μίσος που προκαλούσε (και εξακολουθεί να προκαλεί) ο Γιάννης Στουρνάρας στο σύστημα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το δικαιολογούσε το επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα, όταν είχε ερωτηθεί προ ετών, ότι ο κεντρικός τραπεζίτης πριν τις εκλογές του 2015, είχε παραβιάσει την αρχή της «ουδετερότητας» που όφειλε να έχει και έκτοτε βρέθηκε στην «όχθη» με τους εχθρούς τους.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρέθηκε χθες στη Χαλκίδα συνοδευόμενος από τη νέα μεταγραφή του τον Συμεών Κεδίκογλου, για τον οποίο η εφημερίδα που εκφράζει την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα ειρωνικότατο «εύγε» θυμίζοντας ότι ήταν ο υφυπουργός της διαθεσιμότητας των εκπαιδευτικών. Τέλοσπάντων δεν είναι υποχρεωμένος ο κ. Τσίπρας να θυμάται τι ακριβώς είχε ψηφίσει ο καθένας από τους πρώην ΠΑΣΟΚους που κατέληξαν στην αγκαλιά του. 

Μετά από την δεκαετή πορεία στην έρημο της χρεοκοπίας και της δημοσιονομικής προσαρμογής έχει εμπεδωθεί η αντίληψη ότι τα δισεκατομμύρια που θα διατεθούν από τα ευρωπαϊκά ταμεία στη χώρα ελέω πανδημίας στην μετά Covid περίοδο, δεν είναι ούτε δωρεάν γεύμα ούτε επιχορηγήσεις χωρίς αύριο. Η χρήση και αξιοποίησή τους, εντάσσεται σε ένα αξιόπιστο πρόγραμμα «μνημόνιο» το οποίο υπό προϋποθέσεις μπορεί να επαναφέρει στην αληθινή του διάσταση τον όρο. 

Έχοντας εισπράξει τη διάψευση δύο ψευδαισθήσεων, της πλαστής ευημερίας και της τιμωρίας του συστήματος από τα άκρα, η γενιά των 17-39 απομακρύνθηκε από τις ακραίες προσεγγίσεις. Μορφωμένη, φιλελεύθερη, ανεκτική, με ελληνική συνείδηση, ευρωπαϊκή ταυτότητα , ψηφιακή αυτοπεποίθηση και κοινωνική συναίσθηση η νέα γενιά (σίγουρα η πλειοψηφία) δεν περιμένει από τα αντάρτικα στα βουνά και στις νότες να προσδιοριστεί και να προσδιορίσει το μέλλον της.

Ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε και δεν πρόλαβε να αλλάξει το κόμμα του. Δεν μπόρεσε και δεν θέλησε να αλλάξει τον πολιτικό του εαυτό. Αν ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος μια Μελίνα θα πεταγόταν και θα του έλεγε αφοπλιστικά «Πρόεδρε δεν αρέσουμε πια». Στο συριζαϊκό κακέκτυπο ακούγεται ο Παύλος Πολάκης να λέει ότι έχει γραμμένες τις δημοσκοπήσεις. Κι αυτό προοπτικά για να ενεργοποιεί στο αριστερό υπογάστριο του ΣΥΡΙΖΑ...  

Ο όρος μεταρρύθμιση προκαλεί παρανοήσεις και δυσφημίσεις. Ο Κ. Χατζηδάκης πιστεύει ότι το εργασιακό νομοσχέδιο είναι μεταρρύθμιση. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου  ότι είναι εργαλείο του μεσαίωνα και της… Θάτσερ. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι μεταρρύθμιση για τη Νίκη Κεραμέως ενώ για τον Νίκο Φίλη είναι ψευδώνυμη και εκδικητική κατά των εκπαιδευτικών και όχι υποβοηθητική του έργου τους.

Είναι εντυπωσιακό πως η εγχώρια αριστερά και ειδικά η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ εκλαμβάνει και περιγράφει το αδιανόητο. Ο δράστης του «βιασμού» της ευρωπαϊκής δημοκρατικής τάξης, είναι χλιαρά ο επικεφαλής ενός «ανελεύθερου καθεστώτος». Το θύμα, είναι ένας εκπρόσωπος της «φασιστοειδούς αντιπολίτευσης» στη Λευκορωσία! Βέβαια, αν ο 26χρονος Προτάσεβιτς ήταν ένας ημιπιτσιρικάς ακτιβιστής που παλεύει για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα θα έβαζαν τις αγωνιστικές δάφνες του, στα κομματικά εικονίσματα.

Ο Κωνσταντίνος δεν έχει την κλασσική σχέση εργασίας με την επιχείρηση που εξυπηρετεί. Δεν έχει «αφεντικό» τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Πιθανόν, να μην έχει ιδέα ποιος είναι το αφεντικό. Κάποιος θα πει ότι ο Κωνσταντίνος δεν είναι κανονικό δείγμα όσων εργάζονται ως delivery. Η θεώρηση του και η λογική του όμως είναι λογική ενός εργαζόμενου χωρίς φυσικό εργοδότη σε έναν πολύπλοκο σύγχρονο κόσμο. 

Ο Αλέξης Τσίπρας κατανοεί πως εκλογές, δεύτερη φορά ως αντισυστημικός ριζοσπάστης, δεν κερδίζει. Σε αυτή τη βάση λανσάρει το σύνθημα της επόμενης μέρας του ΣΥΡΙΖΑ για ένα πρόγραμμα «ριζοσπαστικού ρεαλισμού». Μόνο που το αφήγημά του, δεν είναι καινούργιο. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην εξουσία και ο Τσίπρας στο τιμόνι γνώριζαν τι ρεαλιστικό έπρεπε να κάνουν για να μην διακινδυνεύσει η «αριστερο-εθνολαϊκιστική» διακυβέρνηση τους