Σήμερα οι σειρήνες του πολέμου βοούν στις τηλεοράσεις μας, αντικατέστησαν τα επίσημα δελτία της πανδημίας, μόλις έπεσαν οι μάσκες, στην κυριολεξία, και την Ευρώπη σαρώνει ένας πόλεμος που η καυτή του ανάσα φτάνει στο σβέρκο μας. Οι εικόνες από τα σύνορα, εκεί όπου φτάνουν εκατοντάδες γυναίκες κυρίως με τα παιδιά και τους ηλικιωμένους γονείς τους, μας γεμίζουν πόνο, κυρίως όμως τρέφουν τον φόβο μας.

«Στα δυο χρόνια της πανδημίας χάσαμε τον εφησυχασμό της ρουτίνας μας. Απομακρυνθήκαμε από τους αγαπημένους μας, πολλοί έχασαν αγαπημένους, δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες νεκρούς. Είναι μια δύσκολη περίοδος για όσους έχασαν δουλειές, για αυτούς που βίωσαν την απόλυτη μοναξιά, για εκείνους που νόσησαν. Οι πιο συνετοί κέρδισαν τη γνώση ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, οι πιο τυχεροί ζέσταναν τις σχέσεις τους ή συνομίλησαν με τον εαυτό τους. Κάθε απειλή στον εφησυχασμό μας είναι μια ευκαιρία για αναθεώρηση.

Η συγγραφέας Ιφιγένεια Θεοδώρου γράφει&#8230; περιπλανώμενα βιβλία. Ως γυναίκα διπλωμάτη χρειάζεται να αλλάζει συχνά πατρίδα. Οι ιστορίες της, όμως, και οι ήρωές της, οι συγγραφικές εμμονές της παντού την ακολουθούν. Στο liberal αποκαλύπτει τα πάντα. <b>Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα.</b>