Είναι όντως η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά μια ομάδα ιδεοληπτικών φιλελεύθερων που η φιλελεύθερη ιδεοληψία τους, τους στραβώνει σε βαθμό που να αδυνατούν να λάβουν τις σωστές αποφάσεις όπως είδαμε να συμβαίνει στην περίπτωση της Αττικής Οδού; Φταίει η φιλελεύθερη δημοκρατία για διαχρονικές επιχειρησιακές ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού σε περιστατικά ή και ολόκληρες περιόδους κρίσης; 

Από το 2018 ακόμα, γράφουμε ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ, η συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ άλλαξε θεμελιωδώς και την ταυτότητά του και για να συνεχίσει έκτοτε θα έπρεπε να προχωρήσει σ'ένα ριζικό rebranding, μια διαδικασία που θα όριζε από την αρχή τη θέση του στο πολιτικό χάρτη και τις βασικές του αρχές. Η ανοιχτή εκλογική διαδικασία για την εκλογή προέδρου είναι μεν μονόδρομος αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το αναγκαίο rebranding.

Για τον τύπο του Κράτους που έχουμε λοιπόν, για τα λεφτά που αυτό το Κράτος ξοδεύει, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να μην στέργει τους ασθενείς. Πολύ ωραίες οι ιδέες για τη σύσταση ανωνύμων εταιρειών αλλά ακόμα πιο καλή ιδέα είναι τα ακίνητα του e-ΕΦΚΑ να μην αξιοποιηθούν για... επιδόματα που έτσι κι αλλιώς οι κυβερνήσεις, διαχρονικά, θέλουν να δίνουν οι ίδιες και να εμφανίζονται ότι ελεούν με αυτά τους συνταξιούχους, αλλά να αποδοθούν άμεσα στην κοινωνία.

Είμαστε αναφανδόν υπέρ της αναβάθμισης του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων κυρίως γιατί πιστεύουμε ότι στον σύγχρονο κόσμο και σε γεωπολιτικά ευαίσθητες περιοχές η δυνατότητα αποτροπής είναι η πιο αποτελεσματική στρατηγική. Η εμπειρία δείχνει ότι την ειρήνη την εξασφαλίζουν οι ισχυροί. Φυσικά δεν θα ήταν δυνατόν να μην ειπωθούν οι γραφικότητες για τα σχολεία και τα νοσοκομεία που θα φτιάχναμε με τα χρήματα που δαπανήσαμε στα Rafale.

Είναι λίγες οι φορές που κάποια κυβερνητική εξαγγελία μπορεί να μας γεμίσει χαρά και όχι απλή ικανοποίηση. Οι προχθεσινές ανακοινώσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος Κ. Σκρέκα ότι πρώτη η Ελλάδα, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση θεσπίζει σε ορεινές ζώνες Περιοχές Άνευ Δρόμων (ΠΑΔ), μια πρωτοβουλία που την ονομάζει «Απάτητα Βουνά» έκανε ακριβώς αυτό: μας γέμισε χαρά γιατί η ελληνική πολιτεία αναγνωρίζει τη μοναδική αξία των ελληνικών βουνών. Η πρωτοβουλία αυτή είχε προαναγγελθεί πέρυσι από τον πρωθυπουργό στη Γλασκώβη.

H τηλεφωνική γραμμή «11528 - Δίπλα Σου» που από το 2016 λειτουργεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη σε λεσβίες, γκέι, αμφί, τρανς άτομα, τις οικογένειές τους και ενημερώνει εκπαιδευτικούς, την Κοινωνία των Πολιτών, δημοσιογράφους και κάθε άνθρωπο που έχει ερωτήματα σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα ή/και έκφραση φύλου.

Υπάρχει αφόρητη, πλέον, κούραση. Οπότε κανείς δεν μπορεί να επικρίνει όσους δίσταζαν ακόμα κι αυτούς που μαίνονταν εναντίον της απόφασης της κυβέρνησης να ανοίξει τα σχολεία. Ένα μόλις στοιχείο από αυτά που έδωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τεκμηριώνει ότι η απόφαση αυτή ήταν σωστή: από τα 80.000 τμήματα της χώρας, μέχρι την Παρασκευή είχαν κλείσει, λόγω κορονοϊού, μόλις τρία. Αυτό δείχνει ότι στα περιβάλλοντα που ισχύουν συγκεκριμένα πρωτόκολλα η κατάσταση τίθεται υπό έλεγχο, σχετικό έστω.

Δεν υπάρχει καλό ίδρυμα. Αυτό είναι ένα αξίωμα, μια αλήθεια καθολικής ισχύος στην οποία συμφωνούν γιατροί, ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές, ψυχίατροι, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί. Συμφωνεί και η ελληνική Πολιτεία που τα τελευταία χρόνια έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητά του τη λεγόμενη Αποϊδρυματοποίηση, δηλαδή τη βούληση να μην μείνει κανένα παιδί σε ίδρυμα. Πρέπει να γίνουν όμως ακόμα πολλά με πρώτο την ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής και αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα και με μεγάλη τόλμη.

Χλευάζουμε τα μέλη ΔΕΠ του Οικονομικού Πανεπιστημίου, με πρώτο τον Πρύτανη γιατί δέχονται πειθήνια τη βία. Τώρα καταλαβαίνουμε όμως γιατί. Πως μπορεί η συγκεκριμένη κοινότητα να απαιτήσει την επιβολή του νόμου και της τάξης όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την παραβατικότητα των μελών της. Το πρόβλημα της βίας υπερβαίνει τα Πανεπιστήμια. Αφορά την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της που την εκλογικεύει είτε για λόγους ιδεολογικούς είτε γιατί τη βλέπει ως τρόπο απονομής της δικαιοσύνης που δεν μπορούν να αποδώσουν οι θεσμοί και τα δικαστήρια.

Τις τελευταίες ημέρες τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είχαν γεμίσει από memes με «Νίκος Ανδρουλάκης quotes» δηλαδή αποφθέγματα/ρήσεις στα οποία ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εμφανιζόταν να δηλώνει αφόρητες κοινοτοπίες στο στυλ: «Όταν ξημερώνει δεν είναι πια νύχτα», «Όποιος δεν έχει παιδιά δεν τα στέλνει στο σχολείο», «Όποιος δεν είναι νέος, είναι ηλικιωμένος». Κι αυτά τα memes κυκλοφορούσαν ήδη πριν τη συνέντευξη που έδωσε στον Αντώνη Σρόιτερ με αφορμή τη συμπλήρωση ενός μήνα στην προεδρία του κόμματός του.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 όταν και δημοσιεύθηκε η μελέτη της Ελένης Βαρίκα «Η Εξέγερση των Κυριών. Η Γένεση της Φεμινιστικής Συνείδησης στην Ελλάδα, 1833-1907» μέχρι σήμερα, θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε πληθώρα έργων για την παρουσία των Ελληνίδων στα δημόσια πράγματα. Τα έργα δεν απουσιάζουν, αλλά ως επί τω πλείστον είναι βαριά ιδεολογικοποιημένα, γραμμένα για να καταναλωθούν από ένα κοινό εντός κομματικών τειχών.

Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εφαρμόσει το νόμο για την πανεπιστημιακή αστυνομία πριν τις επόμενες εκλογές που, όπως όλα δείχνουν, θα γίνουν μόλις ανοίξουν πάλι τα παράθυρα, δηλαδή μόλις οι καιρικές συνθήκες μπορούν να διευκολύνουν την εκλογική διαδικασία εν μέσω πανδημίας. Όμως, η πανεπιστημιακή αστυνομία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα τη λειτουργία της γιατί είναι κυβερνητική εξαγγελία και γιατί δεν είναι ανεκτό να ψηφίζονται νόμοι και να μην εφαρμόζονται. Αναγνωρίζουμε ότι ο δισταγμός δεν είναι αβάσιμος όμως τώρα είναι η ώρα της επίδειξης πυγμής.

Είναι αδύνατον, στον οποιονδήποτε, να απαντήσει στις ασυναρτησίες που γράφτηκαν και ακούστηκαν, ακόμα κι από μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή όσα δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή στον Αη Στράτη τα Θεοφάνεια, χωρίς να εμπλακεί και ο ίδιος στο παιχνίδι του διχασμού. Σε μια εποχή που η συγκυρία για τη ριζοσπαστική Αριστερά διεθνώς είναι προνομιακή για να διατυπώσει προτάσεις, στην ελληνική της εκδοχή, αναζητά με τρόπο γραφικό πολιτική ταυτότητα στην πιο σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας.

Τώρα που η διασπορά του κορονοϊού είναι πολύ μεγάλη, εξίσου μεγάλος γίνεται και ο πειρασμός να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στην πανδημία. Ιδιαίτερα οι τρις εμβολιασμένοι σκεφτόμαστε πως αφού όλα δείχνουν ότι η μετάλλαξη Όμικρον δεν είναι τόσο σοβαρή δεν θα συμβεί και κάτι τραγικό εάν νοσήσουμε. Κάποιες φορές μάλιστα,  δημιουργείται η εντύπωση ότι σε αυτό το δίλημμα που μπορούμε να το ονομάσουμε «το δίλημμα της λευκής πετσέτας» η κυβέρνηση έχει δώσει ήδη την απάντηση...

Ό,τι και να πιστεύει κανείς για τον Ντόναλντ Τραμπ και τους κλώνους του και είναι γνωστό τι πιστεύουμε εμείς για αυτή τη «Διεθνή της Άκρας Δεξιάς», παραμένει γεγονός ότι με το smartphone του έκανε την πλατφόρμα Twitter βασικό εργαλείο της πολιτικής επικοινωνίας παγκοσμίως, όταν την επέλεξε για να επικοινωνεί αδιαμεσολάβητα με τους Αμερικανούς, χωρίς το φίλτρο των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ.

Αν ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δεν εξέδιδε ανακοίνωση για τη συμπλήρωση των είκοσι χρόνων της μετάβασης από τη Δραχμή στο Ευρώ, η σημαντική αυτή επέτειος που μάλιστα συμπίπτει με την άλλη επέτειο, των 200 χρόνων, θα έμενε ασχολίαστη από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Η σιωπή αυτή μας πληγώνει. Είναι ακατανόητη έως και προσβλητική για το δημοκρατικό κόσμο της χώρας, όσους δηλαδή στοιχηθηκαμε στην πλευρά που δικαίωσε η ίδια η Ιστορία.

Το ΠΑΣΟΚ είναι απειλή για την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Πώς θα καταφέρει η ΝΔ να ισορροπήσει ανάμεσα στην Αντισύριζα στρατηγική και τα βαθιά αντιδεξιά σύνδρομα που ανακινεί στην κρίσιμη ομάδα ψηφοφόρων από την οποία εξαρτάται η αυτοδυναμία της; Για την ώρα βλέπουμε ένα φλερτάκι προς το ΠΑΣΟΚ. Θα διαρκέσει μέχρι να αρχίσουν να γίνονται ορατές οι μετακινήσεις κεντρώων ψηφοφόρων από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ. Γύρω στον Μάρτιο, λοιπόν, τα σπουδαία.  

Η ζωή όλων μας και των αιρετών θα γινόταν καλύτερη αν αντιλαμβάνονταν ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, εκτιμάται ως ηγετικό προσόν η μετριοφροσύνη, αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν leadership humility. Η μετριοφροσύνη, η λογοδοσία, η ταπεινότητα, η ειλικρίνεια, αρετές που κάποτε θεωρούσαμε ασυμβίβαστες με την εικόνα της ισχυρής ηγεσίας σήμερα γίνονται η ικανή και αναγκαία συνθήκη της. Στις μέρες μας ισχυροί είναι οι ταπεινοί και οι μετριόφρονες.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας είναι η οργάνωσή του από τη Φιλική Εταιρεία αλλά και η ίδια η δημιουργία του συνωμοτικού αυτού δικτύου που ξεκίνησε από μια ιδέα κάποιων, σχετικά, άσημων εμπόρων για να εξελιχθεί σε ένα πολυάνθρωπο μηχανισμό, απλωμένο σε μια μεγάλη έκταση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το συνειδητοποιήσαμε τη χρονιά που πέρασε διαβάζοντας κάποια από τα πολλά και ενδιαφέροντα που δημοσιεύθηκαν με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων.

Για τη φετινή επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησία έχουμε γράψει ήδη ένα σημείωμα όπου την αποτιμούμε θετικά. Διαβάσαμε πολύ ενδιαφέροντα βιβλία (για κάποια αυτά θα γράψουμε τις επόμενες εβδομάδες) και άρθρα και ακούσαμε πολύ ωραίες εισηγήσεις σε συνέδρια χάρις στις ψηφιακές μεταδόσεις ενώ τις εντυπώσεις τις έκλεψε η μεγάλη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Παρ'όλα αυτά όμως υπήρξαν εξίσου ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες ιδιωτών, επιμελημένες με μεγάλη σοβαρότητα για αγάπη. Ξεχωρίσαμε τέσσερις από αυτές.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, στην Πλατεία Ελευθερίας,  το 1942, για την ακρίβεια το Σάββατο της 11ης Ιουλίου 1942 παίχτηκε ένα από τα δραματικά κεφάλαια της οργανωμένης εξόντωσης των Ελλήνων Εβραίων. Οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής της πόλης, συγκέντρωσαν εκεί 9.000 άντρες Εβραίους για να τους εξευτελίσουν δημοσίως υποβάλλοντάς τους σε διάφορα «καψώνια». Αυτός ο χώρος λοιπόν, ένας χώρος μνήμης, δεν μπορεί να γίνει πάρκινγκ και η στάση της Δημοτικής Αρχής μας εκπλήσσει.

Ο Ντέσμοντ Τούτου πολέμησε με λύσσα το Απαρτχάιντ αλλά μόλις αυτό έπεσε κι αφού προήδρευσε ο ίδιος των Επιτροπών Αλήθειας και Συμφιλίωσης για τη διερεύνηση των εγκλημάτων του καθεστώτος των διακρίσεων, επέμεινε, ρισκάροντας το κύρος του, στην ανάγκη της συμφιλίωσης και της γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ των Μαύρων και των Λευκών κατοίκων της χώρας. Αν κάτι μας συναρπάζει και μας εμπνέει από τον βίο και την πολιτεία του Αρχιεπισκόπου Τούτου ήταν η μετριοπάθειά του και το πείσμα με το οποίο αρνήθηκε τη βία και τα αντίποινα.

Έχει δίκιο ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κωστής Μπακογιάννης: «Οι διαμαρτυρίες για τον στολισμό της Αθήνας και το κόστος της Πρωτοχρονιάτικης γιορτής είναι κάτι σαν τα κάλαντα. Έθιμο των ημερών». Ειδικότερα φέτος, στην... ευλαβική τήρηση του εθίμου συνέβαλε και η επιλογή του καλλιτέχνη. Βλέπετε, ο κ. Σάκης Ρουβάς, δεν είναι μόνο ότι δεν υπηρετεί την υποκουλτούρα της μιζέριας και της χαρμολύπης, δεν είναι μόνο ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλής, ιδιαίτερα στα νεανικά κοινά.

Τη συζήτηση για την ακρίβεια η ίδια η κυβέρνηση την ξεκίνησε. Την προανήγγειλε, κυριολεκτικά, από το τέλος του καλοκαιριού και το έκανε λες και πρόκειται για ένα φυσικό καιρικό φαινόμενο, όπως ο καύσωνας το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα από νωρίς να έχει εμπεδωθεί η ιδέα πως είναι λογικό όλα, ανεξαιρέτως, τα προϊόντα και οι υπηρεσίες να έχουν ακριβύνει και έτσι, όποιος θέλει να μπορεί να κερδοσκοπήσει πανεύκολα.