Του Γιώργου Παπούλια
Χρειάστηκε ο κόμπος να… σπάσει το χτένι και το μαχαίρι να …ραγίσει το κόκαλο για ηχήσει μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου ένας σοβαρός διακομματικός διάλογος για το δημογραφικό. Με εξαίρεση το ΚΙΝΑΛ που είχε προ μηνών διοργανώσει σχετική εκδήλωση, κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης προσήλθαν για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, με συγκεκριμένες προτάσεις αντιμετώπισης του σημαντικότερου ίσως και σίγουρα πιο μακροπρόθεσμου εθνικού προβλήματος.
Η δραματική κατάσταση που παρουσιάζει το ζήτημα πλέον στην χώρα μας με την καταγραφόμενη μείωση του πληθυσμού φέρνει τους πάντες προ των ευθυνών τους για την λήψη μέτρων στο «και πέντε» του προβλήματος.
Οι προτάσεις των κομμάτων, αν και πραγματικά περιλαμβάνουν πρωτοφανή στοιχεία κοινών συνισταμένων και συναντίληψης, φέρουν φανερά τα σημάδια του πολιτικού φίλτρου και της κομματική απόχρωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε περισσότερο το βάρος στην κρατική χρηματοδότηση και την συνεισφορά του μεταναστευτικού, η ΝΔ στην ισχυροποίησης της ελληνικής οικογένειας και την επιστροφή των προσφάτων αποδήμων, ενώ το ΚΙΝΑΛ προτείνει κυρίως επιδοματικές ενισχύσεις και διοικητικές διευκολύνσεις.
Όλες οι προτάσεις είναι σωστές, για να αποτελέσουν όμως χειροπιαστή και αποδοτική λύση πρέπει να συνδυαστούν και να συνυπάρξουν τόσο μεταξύ τους, όσο και με τις γενναίες μεταρρυθμίσεις στο κοινωνικό κράτος και την οικονομία που επηρεάζουν άμεσα το βιοτικό επίπεδο του συνολικού πληθυσμού.
Είναι αυτονόητο πως καμία δημογραφική πολιτική δεν μπορεί να μην έχει ως αφετηρία την στήριξη της γηγενούς ελληνικής οικογένειας όμως παράλληλα κι έχει αποδειχθεί στην σύγχρονη ιστορία μας, η ταχύτερη και ποιοτικότερη μεταναστευτική ενσωμάτωση αποτελεί σωτήρια αιμοδοσία τόσο στα πληθυσμιακά στατιστικά δεδομένα όσο και στην χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους. Δεν μπορούν να θεωρηθούν ως «χαμένη γενιά» οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι που εγκατέλειψαν την χώρα στα χρόνια της πρόσφατης κρίσης, όπως επίσης, σύμφωνα πάντα με αντίστοιχα ευρωπαϊκά παραδείγματα, δεν αρκεί μόνο η επιδοματική πολιτική για την βελτίωση της γεννητικότητας.
Δεν θα έχει πραγματικά κανένα αποτέλεσμα η πλήρης κάλυψη με βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς του συνόλου των οικογενειών αν δεν γνωρίζουν οι νέοι γονείς πως μετά από αυτό το στάδιο θα συνεχίσουν τα παιδιά τους σε ένα αναβαθμισμένο, αξιολογημένο και με διεθνή πρότυπα εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν θα αποδώσουν ιδιαίτερα οι όποιες εργασιακές διευκολύνσεις και διασφαλίσεις την περίοδο της εγκυμοσύνης ή του τοκετού αν δεν θεμελιώνεται από την αγορά εργασίας μια συνεχής και ποιοτική απασχόληση, μέσα σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και προοδεύει.
Τι μας φανερώνουν οι παραπάνω κοινές παραδοχές; Ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολυμέτωπο εθνικό πρόβλημα, άχρωμο και ακομμάτιστο, το οποίο συμπυκνώνει μέσα στις δικές του ιδιαιτερότητες, όλα τα βασικά βήματα που πρέπει να διανύσει η χώρα μας προκειμένου να αφήσει πίσω της τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Να το αντιμετωπίσει με καθαρά εθνικά κριτήρια και στρατηγική, αξιοποιώντας όλα τα διεθνή παραδείγματα και τα εργαλεία επίλυσής του, άμεσα και συναινετικά.
Η αλήθεια των αριθμών μπορεί να είναι η πιο αξιόπιστη διασφάλιση ανοχής και αποδοχής του όποιου μεταρρυθμιστικού και πολιτικού κόστους. Είναι η αλήθεια αυτή που μας δείχνει πια με τρόπο δραματικό πως είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης.
* Ο κ. Γιώργος Παπούλιας είναι Πολιτικός Επιστήμονας, Συνεργάτης του ΔΙΚΤΥΟΥ για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
