Χθες ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, βουλευτής της Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, και η σύζυγός του υπέστησαν μία τρομοκρατική επίθεση. «Άγνωστοι τοποθέτησαν εμπρηστικούς μηχανισμούς στην είσοδο του σπιτιού του, στην Κηφισιά, αλλά και στο αυτοκίνητό του. Οι κακοποιοί επιχείρησαν να ανατινάξουν και το όχημα της συζύγου του, αλλά ο ίδιος πρόλαβε και το μετακίνησε»
Κοινώς, ο κ. Μπογδάνος, αν ακολουθούσε μία πολύ συνηθισμένη σειρά κινήσεων τη λάθος στιγμή, όπως το να μπει στο αυτοκίνητό του πριν εκραγεί ο εμπρηστικός μηχανισμός, θα μπορούσε να έχει τραυματιστεί ή ακόμα και να χάσει τη ζωή του. Τόσο σοβαρό είναι αυτό το ζήτημα.
Φυσικά, δεν έχει καμία σημασία αν το θύμα μίας τέτοιας επίθεσης είναι διάσημος ή άσημος, φτωχός ή πλούσιος, βουλευτής ή δημοτικός σύμβουλος. Η πράξη είναι το ίδιο επικίνδυνη, δειλή και ειδεχθής. Όμως, όταν το θύμα είναι δημοσιογράφος, πολιτικός, ή δικαστικός, δεν θίγονται μόνο τα δικά του δικαιώματα από τους θύτες, θίγεται και η δημοκρατία μας.
Αυτές τις μέρες θα ακούσουμε τη, δυστυχώς γνωστή, ακολουθία τέτοιων περιστατικών. Κόμματα και πολιτικοί θα καταδικάσουν την ενέργεια. Οι πολιτικοί σύμμαχοι του κ. Μπογδάνου θα υπερθεματίσουν, οι αντίπαλοί του θα δείξουν μεγαλοψυχία λέγοντας ότι πέρα από τις όποιες διαφορές έχουν μαζί του, η πράξη αυτή είναι αντιδημοκρατική και κατακριτέα. Τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω γιατί το παραπάνω σενάριο δεν ήταν πάντα δεδομένο στη χώρα μας.
Η δημόσια καταδίκη είναι επιθυμητή σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι από τις λίγες φορές που στο πολιτικό μας σύστημα μέλη ενός κόμματος υπερασπίζονται μέλος άλλου κόμματος. Έχει αξία αυτή η πράξη, όσο στερεοτυπική και αν φαίνεται, γιατί δείχνει ότι στην τελική ανάλυση το πολιτικό μας σύστημα έχει κοινά αποδεκτά όρια. Οι διαφωνίες, όσο σοβαρές και αν είναι σε θέματα πολιτικής και ιδεολογίας, δεν είναι ανυπέρβλητες όταν πρόκειται για πράξεις βίας που θέτουν σε κίνδυνο τα θεμελιώδη κεκτημένα της φιλελεύθερης δημοκρατίας μας: Ζωή, Ελευθερία, Ιδιοκτησία.
Όμως, τα περιστατικά αυτά ούτε λίγα είναι ούτε σπάνια. Οι δημόσιες καταδίκες των πολιτικών δεν είναι ισότιμες με τις δικαστικές καταδίκες, όπως για παράδειγμα η πολιτική ευθύνη είναι διαφορετική από την ποινική. Η ασυδοσία των εχθρών της δημοκρατίας μας, αυτών που στοχοποιούν και τρομοκρατούν πολιτικούς, δημοσιογράφους, δικαστές, εισαγγελείς, και κάθε άλλο πολιτειακό παράγοντα δεν θέλουν μόνο να πλήξουν τα άτομα στα οποία επιτίθενται. Θέλουν να πλήξουν τη δημοκρατία μας, το αίσθημα ασφάλειας των συμπολιτών μας, την ελεύθερη έκφραση των πολιτικών μας, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, και την ελευθερία του τύπου μας.
Αν τέτοια περιστατικά μείνουν αναπάντητα από την πολιτεία, ας μη γελιόμαστε, είναι σαν να ενθαρρύνουμε αυτές τις συμπεριφορές. Για ακόμα μια φορά, λοιπόν, η φιλελεύθερη δημοκρατία οφείλει να κινηθεί άμεσα, να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τα θεμελιώδη δικαιώματά μας. Η αστυνομία, η αντιτρομοκρατική και κάθε άλλη αρμόδια αρχή πρέπει να φέρουν τους θύτες στη δικαιοσύνη το συντομότερο δυνατό γιατί η ζωή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου και της συζύγου του, μαζί με τη δημοκρατία μας, κινδυνεύουν. Θα μας προστατέψουν άραγε;
