Της Μαρίας Χούκλη
Ήρθε η στιγμή που παροξύνθηκαν όλα τα προβλήματα. Η χώρα μοιάζει με πολυτραυματία που ξαφνικά αιμορραγεί από παντού. Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις.
Ανοιχτές πληγές όπου και να κοιτάξεις. Πώς θα κλείσουν, πότε θα κλείσουν, αν θα κλείσουν και για πόσο; Όλα δείχνουν να κινούνται σε τεντωμένο σχοινί. Μια λανθασμένη κίνηση ενδέχεται να προκαλέσει μη ανατάξιμο έμφραγμα. Πιο κρίσιμο και πιεστικό είναι το προσφυγικό, γιατί μπορεί να μετατραπεί σε θρόμβο μοιραίο λόγω της κατάστασης του ασθενούς. Το αντιλήφθηκε η αντιπολίτευση και ορθώς συντονίζεται με την εθνική γραμμή, «ευρωπαϊκή λύση και δίκαιο επιμερισμό των βαρών».
Σε λίγο, όμως, μπορεί να μην αρκεί η πολιτική σύμπνοια. Αν η Τουρκία στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής αρνηθεί να πράξει τα δέοντα, τι πιστεύετε ότι θα γίνει; Ο Μάρτιος των γερμανικών περιφερειακών εκλογών έφθασε και καθώς η Merkel πανταχόθεν, θα συνεχίσει άραγε να υπερασπίζεται την ήδη de facto ανασταλείσα Schengen;
Μετά τη Δανία, που αύξησε τους ελέγχους όσων προέρχονται από τη Σκανδιναβία, και το Βέλγιο ανακοίνωσε αυστηρούς ελέγχους στη μεθόριο με τη Γαλλία λόγω Calais.
Ο Hollande αποφεύγει να εκστομίσει τη λέξη «μετανάστες» και κρύβεται πίσω από τη σφαγή του Bataclan, η Βρετανία έχει τον πονοκέφαλο του δημοψηφίσματος, η Αυστρία θυμήθηκε ότι κάποτε ήταν αυτοκράτειρα και από παραδοσιακός δορυφόρος του Βερολίνου, τώρα υψώνει το δικό της ανάστημα στην περιοχή σε αγαστή συνεργασία με τα Σκόπια, που απέδειξαν ότι και οι έσχατοι έσονται πρώτοι.
Η Ελλάδα έπραξε αυτό που της ζήτησαν. Θα μπορούσε να είχε κάνει περισσότερα και νωρίτερα, αλλά έστω την ύστατη ώρα έκανε ο, τι συμφωνήθηκε. Δεν μπορεί να πληρώσει το μάρμαρο ενός διεθνούς προβλήματος. Χρειάζεται επειγόντως ένας από μηχανής θεός να βάλει το χέρι του.
