Της Μαρίας Χούκλη
Υβρίδια, ως γνωστόν, αποκαλούνται τα φυτά που προκύπτουν από τη διασταύρωση δύο ποικιλιών του ίδιου είδους και παρουσιάζουν «βελτιωμένα» χαρακτηριστικά συγκρινόμενα με τα τα φυτά από τα οποία προέρχονται.
Τα «βελτιωμένα» χαρακτηριστικά εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς, όπως είναι η αύξηση της παραγόμενης ποσότητας, η αύξηση του μεγέθους των καρπών, η ανθεκτικότητα σε ασθένειες, η αντοχή σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Εν ολίγοις, δημιουργούνται προϊόντα που μπορούν να πουληθούν πιο εύκολα σε διαφορετικής «καταγωγής» και διαφορετικών απαιτήσεων καταναλωτικά κοινά.
Συμβαίνει και στην πολιτική, το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας.
Ξεκίνησε με την κυβερνητική σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, για να συνεχιστεί με τη διασταύρωση του ΣΥΡΙΖΑ 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ 2016. Ακροδεξιές, δεξιές, αριστερές, αριστερίστικες και σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, θέσεις και ρητορική αναμείχθηκαν με σκοπό ένα προϊόν που μπορεί να «αγοραστεί» από όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους, πράγμα που έγινε –δυο φορές μάλιστα σε διάστημα εννέα μηνών, όπερ σημαίνει ότι το υβρίδιο πέτυχε. Οι εμπνευστές του μπορούν να ισχυριστούν και το ισχυρίζονται ότι άπαξ και ξανα-αγοράστηκε το προϊόν της διασταύρωσης, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο-κάλπη.
Μόνο που το άρχισαν να φαίνονται τα κουσούρια του «περίεργου φρούτου».
Και με τον Διαφωτισμό και με τον Σκοταδισμό δεν γίνεται.
Και με τα κινήματα δράσης και με τον αφανισμό των Ανεξάρτητων Αρχών δεν γίνεται.
Και με το μέρισμα υπέρ αδυνάμων και με την οικονομική εξόντωση τους δεν γίνεται.
Και με τις επενδύσεις και σπαράζω κάθε φορά που προκύπτει μία.
Και κατά της παλαιάς διαπλοκής και με νέες ύποπτες για διαπλοκή καταστάσεις.
Και με κάθε λέξη του Συντάγματος και πάνω από τις διατάξεις τους.
Και εθνικολαϊκιστές εντός, με τους ευρω-αριστερούς ομού με τους ευρωσοσιαλιστές εκτός, πώς γίνεται;
Ή παπάς-παπάς ή ζευγάς-ζευγάς.
Τα υβρίδια μπορεί να παρουσιάζουν αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα για τον παραγωγό, έχουν όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα: παράγουν στείρους σπόρους και τα φυτά που προέρχονται από σπόρους υβριδίων κατά κανόνα δεν εμφανίζουν τα «βελτιωμένα» χαρακτηριστικά στην επόμενη γενιά. Ατονούν και μαραζώνουν. Αχρηστεύονται, δεν μπαίνουν στην άκρη για να ξαναχρησιμοποιηθούν αργότερα.
Πολλά, μικρά αφηγήματα –ανάλογα με την ανάγκη της στιγμής– τα πουλούν σε κοινό, το οποίο όμως άρχισε να μην πείθεται και να αραιώνει. Μπορεί να μην έχει γυρίσει εντελώς την πλάτη, αλλά αποτραβιέται, διαπιστώνοντας ότι άλλο φύκια και άλλο μεταξωτές κορδέλες.
