Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Στην προ Κανονικότητος εποχή, συνήθιζα να γράφω σχεδόν κάθε μέρα δημόσια ότι «ο Βαρουφάκης είναι ο Τσίπρας», «η Κωνσταντοπούλου είναι ο Τσίπρας», «ο Κοτζιάς είναι ο Τσίπρας» κ.ο.κ. (Ναι: και «ο Καμμένος είναι ο Τσίπρας» έλεγα, προφανώς? δεν πήρε εμένα στην κυβερνητική παστάδα, δεν πήρε τον Θεοδωράκη, τον «αντισυστημικό» ομόσταβλό του πήρε). Δεν θα κάτσω να επιχειρηματολογήσω για το πώς και το γιατί, μιλώ με ενήλικες.
Παρά ταύτα όμως όχι, σήμερα δεν μπορώ να πω —και κανείς δεν μπορεί να πει— ότι «ο Μπογδάνος είναι ο Μητσοτάκης»: ούτε κυβερνητικό έργο ασκεί ο Μπογδάνος, ούτε εντολές εκτελεί. Η δε απόσταση που χωρίζει τους δυο τους είναι χαώδης. Όχι. Ο Μπογδάνος προσπαθεί απλώς με όσα λέει να γίνει ντόρος γύρω από το όνομά του, φροντίζει να χτίσει ένα κάποιο προφίλ —μιας καρικατουρίστικης Χρυσής Αυγής για την ακρίβεια— και να πιάσει πόρτα για τον χειμώνα: ο χώρος αυτός, ο εθνικιστικός-ακροδεξιός, χωράει πολλά (μ-λ) και ΜΛ, και όλοι ξέρουν πως ένα απ' όλα αυτά κάποια στιγμή πιάνει την καλή και για μια-δυο σεζόν μπαίνει πρώτο στη μαρκίζα — βλέπε τον Βελόπουλο, ας πούμε: ποιος θα το περίμενε να καταγράψει τέτοια νούμερα κοινοβουλευτικής τηλεθέασης, και, κυρίως, ποιος θα το προέβλεπε; (Απάντηση: κανείς δεν το προέβλεψε). Όλοι τους βέβαια κάποια στιγμή καταρρέουν και, σαν τον Ψωμιάδη, πηγαίνουν στις ψησταριές των αναλφάβητων νεομακεδονομάχων για να φάνε κανένα κούτρα σουβλάκι, γιατί δεν είναι για παραπέρα. Αλλά ΜΕΧΡΙ τότε όλο και κάτι περισσότερο από δωρεάν σουβλάκια θα ''χανε για κέρδος, φήμες θέλουν.
Άλλο όμως αυτό, άλλο πράγμα η μη ταύτιση με τον συγκεκριμένο άνθρωπο —θα ήταν το λιγότερο άκομψο? και κατά βάσιν γελοίο—, άλλο πράγμα το «έλα-τώρα-καημένε-ο-Μπογδάνος-τα-λέει», και άλλο το να νομίζει κανείς ότι αυτή η τσίκνα ανθρώπινου κρέατος δεν κολλά στα ρούχα της κυβέρνησης. Γιατί, λυπάμαι που το μαθαίνετε από μένα (όφειλαν να σας το πουν οι σύμβουλοί σας), αλλά κολλάει? και μένει.
Δηλαδή στ'' αλήθεια. Έτσι και το έλεγε κάνας Μιχαλολιάκος αυτό εδώ, θα ανατρίχιαζε όλος ο κόσμος:
«Βεβαίως μπορούν να πάνε πρόσφυγες στα ξερονήσια. Δεν πρέπει να έχουμε ταμπού. Είναι χώροι για να φιλοξενήσουμε κάποιους. […] Δεν μπορεί ο Έλληνας να έχει ίσα δικαιώματα με τον μετανάστη, τι να κάνουμε, έτσι είναι».
Τώρα όμως, για ένα πλήθος από ΛΑΘΟΣ λόγους, εντελώς ΛΑΘΟΣ επαναλαμβάνω, κάποιοι δεν ανατριχιάζουν. Το αφήνουν να περάσει σαν να ήταν άλλη μια κουβέντα από αυτές που «πετάει ο κόσμος» (κανείς κόσμος βέβαια δεν πετάει τέτοιες κουβέντες: ούτε μισός), που τις «λένε στα καφενεία» (ούτε στα καφενεία των 60s δεν τα έλεγαν αυτά, για όνομα του Χριστού και της Παναγίας), και τέλος πάντων «έλα-τώρα-καημένε-ο-Μπογδάνος-τα-λέει».
Δεν είμαστε θιασώτες αυτής της ανοησίας. Αντιθέτως. Πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση οφείλει να πάρει άμεσα και τελεσίδικα αποστάσεις από τη ρητορική τέτοιου τύπου, αλλά και από τα άτομα που μετέρχονται τέτοιες ρητορικές. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίζει να χρησιμοποιεί βουλευτές της για να κερδίζει ψήφους από τα δεξιά της: της θυμίζουμε ότι τελειώσανε οι εκλογές, πάνε πια, τις κέρδισε. Η κυβέρνηση μόνο να χάσει έχει όταν δείχνει να διολισθαίνει αντιδημοκρατικά —γιατί έτσι πάει, θέλοντας και μη: τα ξερονήσια ΕΝΑ πράγμα σημαίνουν στα ελληνικά, και ΕΝΑ πράγμα θα συνεχίσουν να σημαίνουν στον αιώνα τον άπαντα—, όταν φαίνεται πως σκέφτεται Νέους Παρθενώνες —πρόκειται περί «ακομπλεξάριστου» μεν, κυβερνητικού δε βουλευτή? δεν έχει ανεξαρτητοποιηθεί ακόμα και, last time I checked, οι βουλευτές των κομμάτων στον δημόσιο λόγο τους απηχούν τις απόψεις του κόμματός τους, όχι αλλωνών—, όταν φανερώνει χωρίς να το θέλει ένα πρόσωπο απάνθρωπο και εκδικητικό —και οι πιο ταλαιπωρημένοι κάτοικοι της Λέσβου και της Σάμου ανατριχιάζουν ακούγοντας για «Μακρονήσους» και «Αϊ-Στράτηδες»—, όταν κρατά στον κόρφο της ανθρώπους που δεν το 'χουν σε τίποτα να πετούν όποια άποψη πιστεύουν κάθε φορά ότι βοηθά την «ατζέντα» τους.
Γιατί τελικώς αυτό είναι που κάνουν, αυτό επιδιώκουν: και μας φαίνεται πολύ μεγάλη επιπολαιότητα της κυβέρνησης —μέσα στα τόσα που καλείται να κάνει— η χρηματοδότηση της καμπάνιας πολιτικάντηδων που σύντομα θα βρεθούν να την πολεμούν και να την αντιστρατεύονται, και δη στα γεμάτα. Γιατί έτσι θα γίνει.
ΥΓ.: Πολλοί μιλούν για το ανόητο της προτάσεως, καθώς το κόστος μιας τέτοιας «ιδέας» είναι κολοσσιαίο: η δημιουργία υποδομών σε ακατοίκητα νησιά θα έριχνε τη χώρα στη χρεοκοπία. Εμείς δεν το σκεφτόμαστε καν αυτό, γιατί αν το σκεφτόμασταν θα σήμαινε ότι «συζητάμε» την «ιδέα». Αλλά θα πούμε κάτι άλλο: στα σοβαρά τώρα, μπορεί να βγαίνει κάθε βουλευτής και να λέει ό,τι τού καπνίσει στις τηλεοράσεις; Κι αυτό είναι εικόνα, είναι σημάδι σοβαρής κυβέρνησης; Πόθεν; Εδώ στα γήπεδα και, αν ο κόσμος δει κανέναν παίχτη που θέλει να μεγαλώσει τη μετεγγραφική του αξία και παίζει ατομιστικά, χωρίς να πασάρει, μπας και βάλει κάνα περίεργο γκολ και του το κάνει ο ατζέντης του βιντεάκι στο YouTube, τρώει τόση γιούχα που την ακούει μέχρι τα αποδυτήρια. Και δεν το ξανακάνει.
