της Μαρίας Χούκλη
Αν ήταν ταινία θα έσπαγε ταμεία. Ξαφνικά συσσωρεύτηκε τόση εκρηκτική ύλη που μπορεί να μας πάρει όλους ο διάολος.
Η θανάσιμη επίθεση στο ρώσο πρεσβευτή στην Άγκυρα, από Τούρκο αστυνομικό, μέσα σε γκαλερί τέχνης, μου θύμισε ασυναίσθητα τη δολοφονία του διαδόχου του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου Φραγκίσκου Φερδινάνδο και της συζύγου του Σοφίας, τον Ιούνιο του 1914, στο Σεράγεβο από τον σερβοβόσνιο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Ένα μήνα μετά ξεσπούσε ο ολέθριος Μεγάλος Πόλεμος.
Άλλες οι εποχές, άλλες οι συνθήκες , θα μου πείτε, δεν μπορούν να συγκριθούν με όσα συμβαίνουν τώρα.
Τι ακριβώς συμβαίνει τώρα;
Η κατάσταση στη Συρία και στον Ιράκ, όχι λάθος, δεν πρέπει να λέμε η κατάσταση αλλά το σφαγείο που λέγεται Συρία και Ιράκ, ξερνάει καθημερινά θάνατο. Ρώσοι, Άσαντ, Ιράν, αραβικά καθεστώτα, Τουρκία και Αμερικανοί παίζουν με αιματηρά ζάρια τον ανασχεδιασμό της περιοχής. Εντωμεταξύ, εκατομμύρια πρόσφυγες συνωθούνται στο Λίβανο, την Ιορδανία, στην Τουρκία, ένα ανθρώπινο στεφάνι δυστυχίας γύρω από τα πολεμικά μέτωπα, δεξαμενές ριζοσπαστικοποίησης χιλιάδων νέων που πρόθυμα θα γίνουν μάρτυρες εκδίκησης.
Το μεσανατολικό χάος βρίσκει τις Ηνωμένες Πολιτείες στα χέρια ενός ανθρώπου που όπως λέει έχει “κάποιες καλές ιδέες για τη Συρία”! Πιο επικίνδυνος από τον Τραμπ, νομίζω, ότι δεν μπορούσε να βρεθεί αυτή τη στιγμή στο Λευκό Οίκο.
Η Ευρώπη, εντωμεταξύ, κοντεύει να γίνει αγνώριστη. Οι εκλογικές αναμετρήσεις στις χώρες του πυρήνα, η πολιτική αβεβαιότητα σε άλλες, η άνοδος της ακροδεξιάς και των λαϊκιστών μαζί με το BREXIT απειλούν να αλλάξουν ριζικά τον ευρωπαϊκό χάρτη.
Δεν είναι Ιούνιος του 1914, αλλά δεν νομίζετε ότι έχουν μαζευτεί αφενός πολλή εκρηκτική ύλη και αφετέρου πολλοί απρόβλεπτοι ηγέτες που μπορεί να το κάνουν Κούγκι;
Γι΄αυτό είναι το λιγότερο ασυγχώρητο αν δεν είναι εγκληματικό, οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις να μαλώνουν με όρους παρελθόντος, να τσακώνονται για τα ελάσσονα όταν έχει πάρει φωτιά το σπίτι μας.
Η Ελλάδα μετά βίας στέκεται στα πόδια της, χρωστάει και δεν παράγει πλούτο, είναι περικυκλωμένη από κινδύνους, έχει υποθηκεύσει το μέλλον της και οι εγχώριες πολιτικές δυνάμεις άδουν, άβουλες και μοιραίες αντάμα.
Το κρίμα στο λαιμό τους.
