Διάβαζα ένα άρθρο για το wolfdog — μία ράτσα σκύλου που ομολογουμένως δεν την ήξερα. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, δεν είναι ακριβώς ράτσα. Είναι μία προσπάθεια, ένα πείραμα που έγινε προ μερικών δεκαετιών, για να «φτιαχτεί» μία φυλή σκύλου δυνατή σαν τον λύκο αλλά υπάκουη. Έτσι, διασταύρωσαν λύκους με ποιμενικούς σκύλους, και μετά από αρκετές γέννες —και πολλές αποτυχίες— έφτιαξαν αυτό το υβρίδιο: ένα ζώο που δεν είναι πια λύκος, και που δεν μπορεί να είναι σκύλος.
Είναι ένα πανέμορφο ζώο, όπως αντιλαμβάνεται κανείς. Και απολύτως δυστυχισμένο.
Λέγεται ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν αυτή τη στιγμή περί τις 250.000 wolfdogs, ένας αριθμός που ξαφνιάζει. Η εκρηκτική αύξηση της ζήτησης τέτοιων κουταβιών, παρά την πολύ υψηλή τιμή τους, ήρθε μετά την επιτυχία των πρώτων κύκλων του Game of Thrones, καθώς ο «ανταρόλυκος» της σειράς θεωρήθηκε πως ανήκε σ’ αυτό το είδος. (Πράγμα που σαφώς δεν ισχύει. Αλλά η διαφήμιση συχνά δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια, ιδίως αν δεν θέλει να τη δει ο πελάτης). Εν πάση περιπτώσει, είναι καλό να στέκεται δίπλα σου ένα τόσο αγέρωχο πλάσμα, ψέματα;
Ψέματα. Τα υβρίδια αυτά δεν είναι, όπως είπαμε, κανονικοί σκύλοι, εξ ου και είναι τρομερά απρόβλεπτα στη συμπεριφορά τους. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα επιλέξουν να κάνουν ανά πάσα στιγμή, καθώς το σύνθετο DNA τους «μπερδεύεται» και δεν εγκαθιστά μέσα τους κάποιους συγκεκριμένους, αμετάβλητους κώδικες. Μπορεί να γίνουν αστραπιαία επιθετικοί κάποια στιγμή (προς οποιονδήποτε), ή απλά να πέσουν σε βαριά κατάθλιψη, νομίζοντας πως είναι λύκοι που τους στέρησες την ελευθερία. Μπορούν να κάνουν τα πάντα. Κυρίως: δεν νιώθουν υποχρεωμένα να υπακούν σε εντολές, δεν τους κινητοποιεί η φωνή μας, δεν τους λέει κάτι μια διαταγή, κι ας την καταλαβαίνουν απολύτως. Παράλληλα, ένας δίωρος περίπατος την ημέρα ή τριάντα λεπτά παιχνίδι με το φρίσμπι είναι γι’ αυτά εντελώς σαχλές δραστηριότητες, καθώς αυτά τα ζώα απαιτούν πολύωρη και στενή ενασχόληση μαζί τους, μεγάλα καθημερινά δρομολόγια σε ορεινές περιοχές, σωματικές προκλήσεις κ.ο.κ. Δεν είναι σκυλιά, και δεν τους κάνεις ζάφτι. Ήρθαν εδώ χωρίς να το επιδιώξουν, και βασανίζονται στην αιχμαλωσία — ενώ, από την άλλη, δεν θα τα έβγαζαν πέρα αν τους ελευθέρωνες στη φύση: πολύ πριν πεθάνουν από την πείνα, καθώς δεν έχουν καμία κυνηγετική γνώση, οι πραγματικοί λύκοι θα τους εξόντωναν μέσα σε λίγες ώρες.
Υπήρξαν πολλοί που πειραματίστηκαν με τέτοιου είδους διασταυρώσεις, και οι πιο γνωστοί είναι οι Τσεχοσλοβάκοι συνοριοφύλακες τη δεκαετία τού ’50, που, για να αποκτήσουν ένα πραγματικά πολύ ρωμαλέο σκυλί που θα μπορούσε να πιάσει έναν φυγάδα πάνω στα βουνά, διασταύρωσαν 4 ευρασιατικούς λύκους των Καρπαθίων με 20 γερμανικούς ποιμενικούς — από τα πειράματά τους προήλθε ο Τσεχοσλοβακικός Ποιμενικός, μια αναγνωρισμένη φυλή που όμως είναι παράνομη στις περισσότερες χώρες. Τη μεγαλύτερη ζήτηση παρά ταύτα έχουν τα υβρίδια που δεν χωρούν σε κάποια φυλή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αν και ούτε ο «Τσέχος» έχει στάνταρ χαρακτηριστικά — είναι απολύτως απρόβλεπτος και αυτός.
Το μοναδικό με τα ζώα αυτά, εκείνο που τα ξεχωρίζει από όλα τα άλλα, είναι ότι κακοποιούνται πριν καν έρθουν στη ζωή. Μολονότι ο σκύλος προήλθε από τον λύκο (και έχει πάψει προ πολλού να είναι έστω και εν μέρει λύκος), τα wolfdogs τείνουν να επιστρέψουν πίσω, να ξαναγίνουν λύκοι. Μα αυτό δεν γίνεται. Όσο ζουν, θα ταλαντεύονται ανάμεσα στα δύο άκρα, δυστυχή και αθώα, παρά φύσιν (και όχι φύσει) τραυματισμένα και θλιβερά.
Είναι κάπως σαν τον άνθρωπο, ή καλύτερα τον ανθρωπότυπο, που εξέθρεψε η Κρίση. Ο άνθρωπος της κρίσης ορέγεται τα καλά του καπιταλισμού, αλλά τον ίδιο τον καπιταλισμό σαν ιδέα τον σιχαίνεται. Ονειρεύεται να επαναστατήσει, φλέγεται ολόκληρος, αλλά κατά βάθος ξέρει πως αυτό ισοδυναμεί με το να πέσει ο ίδιος σε έναν βαθύ γκρεμό, σε ένα πηγάδι με σκοτεινό πάτο. Ανίκανος να επιβιώσει σε ένα περιβάλλον ελεύθερης αγοράς και διαρκών αξιολογήσεων, προσδοκά την επισφαλή φυλακή ενός κρατικού στάβλου και ενός ταπ-ταπ στο κεφάλι. Χαρούμενος που υπάρχει αλλά και μελαγχολικός, λέει άλλα από δω και άλλα από κει, τη μια χαμογελώντας και τη μια πετώντας σάλια, γιατί δεν ξέρει πού ανήκει και τι στ’ αλήθεια θέλει.
Ο άνθρωπος της κρίσης είναι ένα υβρίδιο: κάτι κατασκευασμένο. Μία πλανώμενη μελαγχολία. Wolfdog.
