«Δεν συνέχισε, αλλά του ήταν τόσο γνωστό αυτό το μονοπάτι, ώστε θα μπορούσε να το περπατήσει με τα μάτια κλειστά. Όλα εκείνα τα «τι θα γινότανε αν…”» Τι θα γινόταν αν δεν βρισκόταν στην πόλη εκείνη τη ημέρα; Τι θα γινόταν αν είχε βάλει καύσιμα το προηγούμενο βράδυ και δεν είχε συναντήσει κατά τύχη τον πεθερό του; Τι θα γινόταν αν είχε φύγει για το σπίτι μια ώρα νωρίτερα ή αργότερα και δεν είχε δει τον Κιθ σταματημένο στην άκρη του δρόμου; Τι θα γινόταν αν δεν είχε προσπεράσει έναν άνθρωπο που χρειαζόταν βοήθεια; Τι θα γινόταν αν ήταν καλύτερος άνθρωπος;»
Jane Harper «Χαμένος», Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου, εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 448
Κι όμως, ακόμα και στους πιο μικρούς τόπους, τίποτα και κανείς δεν είναι όπως φαίνεται.
Κι αυτό η Jane Harper, από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα που έκανε και το μεγάλο μπαμ, δείχνει να το γνωρίζει καλά.
Στην «Ξηρασία» της [Inde Book Awands-Βιβλίο της Χρονιάς 2017, Βραβείο Βιβλίου της Χρονιάς για την Αυστραλία 2017, Βραβείο Ned Kelly Καλύτερης Πρώτης Εμφάνισης 2017], στην Αυστραλία [η αχανής ενδοχώρα της είναι το σκηνικό σε όλα της τα βιβλία], που βιώνει τη χειρότερη ξηρασία εδώ κι έναν αιώνα, και στη μικρή πόλη της Κιβάρα που έχει να βρέξει δύο ολόκληρα χρόνια, τρία μέλη της οικογένειας Χάντλερ βρίσκονται νεκρά. Όλοι θεωρούν ότι ο αρχηγός της οικογένειας Χάντλερ, ο Λιουκ, αυτοκτόνησε αφού σκότωσε τη σύζυγο και τον εξάχρονο γιο του. Ο αστυνομικός Άρον Φαλκ επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του καλύτερου φίλου των παιδικών του χρόνων και, παρά τη θέλησή του, αναγκάζεται να συμμετάσχει στην έρευνα. Καθώς τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται και η καχυποψία απλώνεται στην πόλη, ο Φαλκ υποχρεώνεται να έρθει αντιμέτωπος με μυστικά από το δικό του παρελθόν που αναδύονται στην επιφάνεια όταν αμφισβητεί την αλήθεια για το έγκλημα του φίλου του. Είναι ο θύτης, τελικά, ή το θύμα;
Στην «Άγρα Φύση», από τον πρόλογο κιόλας μαθαίναμε πως πέντε γυναίκες, εργαζόμενες στην ίδια εταιρία, προκειμένου να ενισχυθούν οι μεταξύ τους συναδελφικοί δεσμοί και η ομαδικότητα, είχαν επιχειρήσει μια οργανωμένη εκδρομή στην Άγρια Φύση. Την ίδια διαδρομή αντιστρόφως επιχειρούσαν οι άντρες της εταιρείας, οι οποίοι και τελικά τα κατάφεραν. Οι γυναίκες έχασαν τον δρόμο και κάπου εκεί και την Άλις. Όλα αυτά είναι τα δεδομένα μας από το πρώτο κεφάλαιο. Και κάπου εκεί, αναλαμβάνει και πάλι, ο ομοσπονδιακός πράκτορας Άρον Φαλκ να ψάχνει την Άλις. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι διαβάζει μια περιπέτεια αν δεν ήταν πρωτίστως ένα ψυχογράφημα του ανθρώπου που κινδυνεύει και επιστρατεύει όλα τα ένστικτα: της επιβίωσης, των κοιμισμένων συναισθημάτων, του πιο αυθεντικού άγριου εαυτού του. Διότι μπροστά στο κίνδυνο, όπως και στην «Ξηρασία», το παρελθόν και οι ξεχασμένες σχέσεις των τεσσάρων γυναικών θα αναδυθούν στην επιφάνεια, όλα θα ΄ρθούν στο προσκήνιο, ο χαρακτήρας τους θα αποδειχθεί μοίρα τους και τα κοινά συμφέροντα θα τους ενώσουν.
Στον «Χαμένο», το καινούργιο της μυθιστόρημα, ο Νέιθαν και ο Μπαμπ Μπράιτ ανακαλύπτουν τον μεσαίο αδελφό τους, τον Κάμερον, νεκρό από τη ζέστη σε μια έρημο που βρίσκεται κοντά στα αγροκτήματά τους. Δέκα χιλιόμετρα παραπέρα είναι παρατημένο το φορτηγάκι του, χωρίς καμία βλάβη και φορτωμένο με νερά και τρόφιμα. Ο Κάμερον, ο πιο επιτυχημένος, γελαστός και επικοινωνιακός της οικογένειας, έχει μια όμορφη σύζυγο και δύο κοριτσάκια. Και δεν υπάρχει ούτε ένας που να τον μισεί και να θέλει, μάλιστα, και να τον σκοτώσει μ’ αυτό τον φρικτό τρόπο.
Η Jane Harper, εδώ, τη στιγμή μάλιστα που ετοιμάζεται να βγει στις κινηματογραφικές αίθουσας στις 20 Αυγούστου του 2020 «Η ξηρασία» με πρωταγωνιστή τον Έρικ Μπάνα, αποφασίζει να εγκαταλείψει για λίγο τη σιγουριά του αστυνομικού ήρωά της Άρον Φάλκον, και να βυθιστεί στα μυστικά μιας οικογένειας. Διατηρώντας ωστόσο την οικογένεια ως πυρήνα στα βιβλία της.
Διότι, παρ’ όλο που οι συνθήκες όλες δείχνουν αυτοκτονία, αποδεικνύεται, τελικά, πως πρόκειται για καθαρά οικογενειακή υπόθεση.
Ο χρόνος και πάλι ενώνεται, παρελθόν και παρόν επανεξετάζονται και γίνονται ένα, βεβαιότητες ανατρέπονται, σιγουριές αναθεωρούνται, και αγροκτήματα άγονα και γόνιμα, οι αχανείς αμμόλοφοι και η κόκκινη γης της ενδοχώρας στην Αυστραλία θα πάρουν το πάνω χέρι. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Τόπος πρωταγωνιστεί και στα τρία βιβλία της συγγραφέως: η άγρια φύση του είναι η αποκάλυψη, η τιμωρία αλλά και η κάθαρση.
Η Τζέην Χάρπερ μοναδική στο να ζωντανεύει σπιτικά, κόσμους, κλειστές κοινωνίες, κατορθώνει να βάλει τον αναγνώστη της κυριολεκτικά μέσα στο αγρόκτημα και μαζί με την Ίζλε, την γυναίκα του Κάμερον, τις μικρές κόρες του Σοφία και Λο αλλά και τους καινούργιους εποχικούς συνεργάτες του να βιώσει φόνο, διλήμματα, καχυποψία και μυστικά κρυμμένα. Οικογενειακή βία, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ενός ενηλίκου που αναπαράγει την βία με την οποία μεγάλωσε, παρεξηγήσεις που αφορούν τη συμπεριφορές και των τριών αδελφών, παλιές αμαρτίες που επιζητούν τιμωρία.
Για το τέλος της, αφήνει να αποδειχτεί πως τίποτε απ’ ότι φαινόταν δεν ίσχυε και κανένας δεν ήταν εκείνος που δήλωνε. Οι γυναίκες της οικογένειας θα χρειαστεί, ως επιβίωση και μόνο, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και ο Χαμένος θα πάει, τελικά, από το πιο απίθανο χέρι.
Ατμόσφαιρα, διαρκείς ανατροπές και το βάρος της κοινής γνώμης στις ζωές των ηρώων, αποδεικνύουν ότι στις μικρές κοινωνίες οι παραμορφωτικοί καθρέφτες ενίοτε μεταβάλλουν τα πάντα. Αλλά το δίκαιο έχει τις δικές του διεξόδους και η συγγραφέας φτάνει στην Κάθαρση και στα τρία βιβλία της. Σιωπηλά, σχεδόν λυτρωτικά, σα να ήταν μονόδρομος στη ζωή, χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Ενδεχομένως και ο «Χαμένος» να είναι το καλύτερό της βιβλίο. Στον «Χαμένο» η Τζέην Χάρπερ τα βρίσκει όλα.
