Όταν τα νευρικά κύτταρα, δηλαδή οι νευρώνες, καταστραφούν λόγω σοβαρού τραυματισμού, όπως σε βλάβες του νωτιαίου μυελού ή ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο, οι φυσικές άμυνες του σώματος τίθενται σε συναγερμό για να περιορίσουν τη ζημιά. Αυτή η διαδικασία οδηγεί στον σχηματισμό νευρογλοιακής ουλής, η οποία προστατεύει από περαιτέρω τραυματισμό, αλλά δυστυχώς εμποδίζει τη μακροχρόνια αποκατάσταση των νευρικών κυττάρων. Τώρα επιστήμονες επανασχεδίασαν ένα ένζυμο που βρίσκεται στη φύση, το οποίο επουλώνει επιλεκτικά τις ουλές αυτές επιτρέποντας την αναγέννηση των νευρικών κυττάρων.
Η ανακάλυψη έρχεται από μια ομάδα μηχανικών από τα Πανεπιστήμια του Τορόντο και του Μίσιγκαν, αλλά έχει τις ρίζες της μερικές δεκαετίες πίσω στο παρελθόν, όταν ερευνητές ανακάλυψαν μια ενδιαφέρουσα λειτουργία του ενζύμου χονδροϊτινάση ABC, το οποίο παράγεται στη φύση από βακτήρια και καταστρέφει κάποια από τα μόρια γύρω από την ουλή, επιτρέποντας στα νεύρα να αναπτυχθούν.
Η ομάδα επιστράτευσε τη βοήθεια αλγορίθμων υπολογιστών για να προσδιορίσει μέσα από μια θάλασσα βιολογικών δεδομένων τα σωστά δομικά στοιχεία που θα σχημάτιζαν μια νέα μηχανική μορφή χονδροϊτινάσης ABC. Οι εργαστηριακές δοκιμές έδειξαν ότι αυτή η έκδοση, με συνολικά 37 υποκαταστάσεις αμινοξέων, ήταν πιο σταθερή και ενεργή από τη φυσική έκδοση.
Η χονδροϊτινάση ABC στη φυσική της μορφή χάνει το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητάς της εντός 24 ωρών, ενώ το ανασχηματισμένο ένζυμο παραμένει ενεργό για επτά ημέρες. Πρόκειται για τεράστια διαφορά, που δημιουργεί σημαντικές προσδοκίες για την αποτελεσματική και βαθιά επούλωση της γλουτιαίας ουλής.
Η αποκατάσταση βλαβών που προκαλούνται από τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού και εγκεφαλικά επεισόδια δεν είναι ακόμη εφικτή, όμως η ομάδα των ερευνητών ευελπιστεί ότι στο μέλλον το ανασυνδυασμένο ένζυμο θα εξελιχθεί σε κανονικό θεραπευτικό εργαλείο.
Πυρηνικές μπαταρίες τσέπης
Η εταιρεία NDB από την Καλιφόρνια υπόσχεται ότι οι μπαταρίες νανο-διαμαντιών που κατασκευάζει θα επαναπροσδιορίσουν την ενεργειακή εξίσωση, ενεργώντας σαν μικρές πυρηνικές γεννήτριες που θα διαρκούν από μία δεκαετία έως 28.000 χρόνια χωρίς ποτέ να χρειαστεί φόρτιση και θα προσφέρουν υψηλότερη πυκνότητα ισχύος από τις συστοιχίες ιόντων λιθίου.
Η «καρδιά» κάθε μπαταρίας της NDB είναι ένα μικρό κομμάτι ανακυκλωμένων πυρηνικών αποβλήτων. Η NDB χρησιμοποιεί μέρη πυρηνικών αντιδραστήρων γραφίτη που έχουν απορροφήσει ακτινοβολία και έχουν γίνει τα ίδια ραδιενεργά και είναι πλούσια στο ραδιοϊσότοπο άνθρακας-14. Η NDB παίρνει αυτόν τον γραφίτη, τον «καθαρίζει» και τον χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει μικροσκοπικά διαμάντια άνθρακα-14. Η δομή των διαμαντιών λειτουργεί ως ημιαγωγός. Για να δημιουργηθεί μια κυψέλη μπαταρίας, πολλά στρώματα αυτού του υλικού νανο-διαμαντιών στοιβάζονται και αποθηκεύονται με μια μικροσκοπική πλακέτα ολοκληρωμένου κυκλώματος μαζί έναν μικρό υπερπυκνωτή για τη συλλογή, την αποθήκευση και τη διανομή της ενέργειας. Η NDB υποστηρίζει ότι θα συμμορφώνεται με οποιοδήποτε πρότυπο ασφαλείας και σχήμα μπαταρίας, συμπεριλαμβανομένων των δημοφιλών AA και AAA.
Ρομποτικοί... λοχίες
Ερευνητές του αμερικανικού στρατού παρουσίασαν σε πραγματικές συνθήκες την πρώτη κοινή ομάδα ανθρώπων - ρομπότ, με τα ρομπότ, όμως, να είναι σε θέση να εντοπίζουν αλλαγές στον περιβάλλοντα χώρο και να μοιράζονται τις πληροφορίες με τους στρατιώτες σε πραγματικό χρόνο μέσω επαυξημένης πραγματικότητας. Οι στρατιώτες, βέβαια, έχουν τον τελικό λόγο, αξιολογώντας τις πληροφορίες, πριν αποφασίσουν να... τραβήξουν τη σκανδάλη.
Η εν λόγω τεχνολογία αναπτύσσεται για τη δημιουργία ρομποτικών «συνοδών - φρουρών», που θα αντιλαμβάνονται μέσω αισθητήρων μεταβολές στο περιβάλλον τους και θα μεταδίδουν τα στοιχεία στους στρατιώτες, οι οποίοι θα βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας, μακριά από καμουφλαρισμένους αντίπαλους, ελεύθερους σκοπευτές ή αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.
Νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας μετάδοσης δεδομένων
Μηχανικοί του University College London πέτυχαν τον ταχύτερο ρυθμό μετάδοσης δεδομένων στον κόσμο, σημειώνοντας ταχύτητα κατά 20% μεγαλύτερη από το προηγούμενο ρεκόρ. Συγκεκριμένα, με τη βοήθεια των εταιρειών Xtera και KDDI Research, η ερευνητική ομάδα του UCL πέτυχε ρυθμό μετάδοσης δεδομένων 178 terabits ανά δευτερόλεπτο (178.000.000 megabits ανά δευτερόλεπτο), ταχύτητα η οποία είναι αρκετή για να κατεβάσει κανείς ολόκληρο το Netflix μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι ανέπτυξαν νέους τρόπους διαχείρισης του φωτός προτού περάσει μέσα από τις οπτικές ίνες και ουσιαστικά κατάφεραν να χωρέσουν πολύ περισσότερη πληροφορία μέσα στα υπάρχοντα δίκτυα.
*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο του σαββατοκύριακου 29-30 Αυγούστου.
