της Μαρίας Χούκλη
Ποιος νίκησε ; Κανείς. Ποιος έχασε; Κανείς.
Ανεξαρτήτως τι λέει δημοσίως κάθε πλευρά, η συγκέντρωση του Συντάγματος, δεν ήταν τόσο πολυπληθής ώστε να δημιουργεί πολιτικό ζήτημα για την κυβέρνηση, ούτε, όμως, μπορεί να θεωρηθεί ως μη γενόμενη, κατά πώς επιχειρούν να την παρουσιάσουν οι κυβερνώντες.
Άλλο τι θέλω , κι άλλο τι συμβαίνει. Συχνά, όλοι μας συγχέουμε την επιθυμία με την πραγματικότητα με αποτέλεσμα να «διορθώνουμε» τα γεγονότα, τόσο όσο χρειάζεται για να ταιριάζουν με ο,τι προσδοκούμε ή πιστεύουμε.
Μπορεί να το πάθει ο καθένας μας, μπορεί να συμπεριφερθούν έτσι ομάδες ανθρώπων ή και ολόκληρες κοινωνίες.
Η σειρά μπορεί να είναι: Σκέφτομαι άρα υπάρχω, Σκέφτομαι άρα αξίζω. Εγώ θα νοηματοδοτήσω τα πράγματα και τις καταστάσεις. με βάση τις πεποιθήσεις μου.
Βεβαίως, υποκειμενικά προσλαμβάνουμε και ερμηνεύουμε τον κόσμο. Η δική μας αφήγηση τον ομορφαίνει ή τον ασχημίζει, τον πολλαπλασιάζει ή τον λιγοστεύει. Ωστόσο, χρειάζεται να διατηρούμε επαφή με την πραγματικότητα μας αρέσει , δεν μας αρέσει. Αλλιώς ζούμε ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, διότι ως γνωστόν τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα.
Στο σκάκι υπάρχει περίπτωση μια παρτίδα να καταλήξει σε πατ. Για τους μη γνωρίζοντες, είναι όταν ο παίκτης που έχει σειρά να παίξει, δεν μπορεί να κάνει καμιά επιτρεπτή κίνηση, αλλά ταυτοχρόνως δεν απειλείται ο Βασιλιάς του. Αυτή είναι η διαφορά από το ματ. Η παρτίδα λήγει με ισοπαλία.
Δεν ήταν πάντοτε έτσι. Παλαιότερα, το πατ σήμαινε νίκη για την πλευρά που το πετύχαινε, στη συνέχεια σήμαινε ήττα.
Προσέξτε, στην πορεία των αιώνων, θεωρήθηκε επίσης μισή νίκη ή ανεπίτρεπτη κατάσταση ή ο αντίπαλος έχανε τη σειρά του.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι το σκάκι και οι κανόνες του είναι η προέκταση της πολιτικής με άλλα μέσα. Της επικοινωνίας εν επικοινωνία εν προκειμένω, γιατί πολιτική αυτό δεν το λες, παρά μόνο καυγά επιπέδου αμφιθεάτρου.
Ο Βασιλιάς είναι στη θέση του αλλά δεν έχει άνεση κινήσεων και η άλλη πλευρά μπορεί να επιχαίρει οτι αν και μπήκε στο παιχνίδι χαλαρά, έφερε ισοπαλία.
