Του Αλέξανδρου Σκούρα
Το τετραήμερο της Καθαράς Δευτέρας είναι από τις πατροπαράδοτες παραδόσεις του λαού μας που δύσκολα θα αλλάξουν. Ο Έλληνας θέλει μία φορά το χρόνο να πετάξει χαρταετό, να φάει ταραμοσαλάτα και να πει χρόνια πολλά χωρίς να είναι σαφές το τι ακριβώς γιορτάζει.
Μέσα στο τετραήμερο που πέρασε δόθηκε συνέχεια σε μία πιο πρόσφατη παράδοση, αυτή των επώνυμων μετανοημένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι στις δηλώσεις της συμπαθέστατης ηθοποιού κ. Άννας Παναγιωτοπούλου, που δόθηκαν στην εκπομπή της Ναταλίςα Γερμανού.
Κάθε φορά που ένας επώνυμος συμπολίτης προστίθεται στη μακρά λίστα των μετανοημένων Συριζαίων διαπιστώνουμε μία κοινή συλλογιστική. Πρώτα αφορίζεται το παρελθόν, έπειτα διατυπώνονται αμφιβολίες για το πόσο στ' αλήθεια κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν αριστερή κυβέρνηση και τέλος μία ισχυρή δόση αυτοκριτικής. Η κοινή αυτή πορεία γίνεται ανάρπαστη στα μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα σε όσα έχουν αντιπολιτευόμενη γραμμή.
Ο συνδυασμός της κριτικής προς την κυβέρνηση με τη φήμη των μετανοημένων Συριζαίων αποτελεί άλλωστε πρώτης τάξεως περιεχόμενο για εφημερίδες, ιστοσελίδες και κοινωνικά δίκτυα. Δυστυχώς όμως, το μοντέλο αυτό εμπεριέχει μία τεράστια παγίδα. Ενώ η κριτική που ασκείται σε μία ιδιαίτερα αποτυχημένη κυβέρνηση είναι σίγουρα ενθαρρυντική για τον δημόσιο διάλογο, η αιτία της αποτυχίας της παραμένει αλώβητη.
Για να γίνει σαφές το παραπάνω συμπέρασμα, πρέπει να εξετάσουμε τη στάση των μετανοημένων υπό το πρίσμα του «ποιος φταίει». Θεωρώ ότι τα επεισόδια της σειράς Friends έχουν παιχτεί τόσες φορές στην ελληνική τηλεόραση που μπορούμε να κάνουμε μια αναφορά που θα μας βοηθήσει. Όταν η Μόνικα ήθελε να ανακοινώσει στους γονείς της ότι ο συζεί με τον Τσάντλερ διαπίστωσε ότι οι γονείς της αντιπαθούσαν το αγόρι της διότι ο αδερφός της (Ρος) τους είχε πει ότι ο Τσάντλερ κάπνιζε μαριχουάνα.
Η αλήθεια ήταν ότι ο Ρος ήταν εκείνος που κάπνιζε μαριχουάνα αλλά ως ευθυνόφοβος νέος δεν δεχόταν να αναλάβει το βάρος των συνεπειών των πράξεών του. Όταν η αδερφή του απαίτησε να πει την αλήθεια στους γονείς τους, ο Ρος είπε ότι θα παραδεχτεί πως έκανε χρήση μαριχουάνας αλλά αναρωτήθηκε “ποιος να πω ότι με παρέσυρε;”
Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά. Για να μην αφήσω αμφιβολίες για το τί εννοώ, θα το πω ξεκάθαρα. Σαν χώρα είμαστε τυχεροί που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε σχεδόν καμία από τις υποσχέσεις του. Το δημοσιονομικό, το πολιτικό και το επενδυτικό κόστος του προγράμματος της Θεσσαλονίκης του 2014 θα ήταν για τη χώρα μας απείρως πιο καταστροφικό από την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα.
Όσοι λοιπόν λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε διότι δεν κυβέρνησε ως αριστερός, δεν έμαθαν απολύτως τίποτα από το πείραμα της πρώτης φοράς αριστερά. Παραμένουν έρμαια του επόμενου αριστερού λαοπλάνου λαϊκιστή που θα τους υποσχεθεί παροχές με το λεφτόδεντρο στο οποίο προφανώς συνεχίζουν να πιστεύουν. Επιλέγουν να κλείσουν τα μάτια στην παταγώδη αποτυχία του κεντρικού σχεδιασμού και την τεράστια πρόοδο της οικονομίας της αγοράς και συνεχίζουν να επικαλούνται το έκπτωτο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς.
Οι δηλώσεις μετάνοιας των αριστερών που προδόθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα παραπάνω από προαναγγελία επόμενων αποτυχημένων κινημάτων. Προσοχή, από τώρα και στο εξής, θα πρέπει να δίνουμε στις δηλώσεις μετάνοιας όσων απορρίπτουν ολόκληρο το παραμύθι που είπε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι την απαραίτητη προσγείωση στην πραγματικότητα που ήρθε μετά το 2015.
