Του Αλέξανδρου Σκούρα
Διάβασα με ενδιαφέρον χθες στο liberal το άρθρο του κ. Αλέξανδρου Παπαδόπουλου με τίτλο “Βοήθεια ζητάς με χαμόγελο, όχι με υψωμένη γροθιά”. Το άρθρο δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία ως προς την ενημέρωση που παρέχει, δεν ήταν άλλωστε αυτός ο σκοπός του, αλλά θεωρώ ότι τα ερωτήματα που θέτει είναι από αυτά που ακούγονται συχνά στις κατ'ιδίαν συζητήσεις των συμπολιτών μας ή στα καφενεία της επαρχίας όπου το προσφυγικό / μεταναστευτικό κυριαρχεί στις “αναλύσεις”. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι ερωτήσεις και πως απαντάμε εμείς οι “ρομαντικοί” που δεν πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι είναι ζώα;
“Πόσους ακριβώς μετανάστες μπορεί να χωρέσει αυτή η ρημάδα η οικονομία της χώρας;”
Από τη στιγμή που περιορίζουμε την ερώτηση μόνο στην οικονομία, η απάντηση είναι απλή. Δεν υπάρχει ταβάνι στον αριθμό που μπορεί να χωρέσει μία οικονομία γιατί οι μετανάστες δεν είναι βαρίδι για τις οικονομίες που τους υποδέχονται αλλά σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο.
Σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες, ο ΟΗΕ αναφέρει στο ενημερωτικό δελτίο του Αυγούστου ότι υπήρχαν στην Ελλάδα 88.750 πρόσφυγες και μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας από τις ροές που ξεκίνησαν το 2015. Από αυτούς 63,500 είναι στην ενδοχώρα και οι υπόλοιποι στα νησιά.
“Για πόσο χρόνο θα μείνουν εδώ;”
Το ερώτημα είναι προφανώς άστοχο διότι οι μετανάστες (οι νόμιμοι) μπορούν να μείνουν στη χώρα υποδοχής όσο καιρό θέλουν εάν ο σχετικός νόμος το επιτρέπει. Οι παράνομοι μένουν μέχρι να συλληφθούν, να δικαστούν και να επιστρέψουν στις χώρες τους. Νομίζω πως ο αρθρογράφος εδώ αναφέρεται στους αιτούντες άσυλο. Η απάντηση είναι και εδώ απλή φυσικά. Αν το ελληνικό κράτος κάνει σωστά τη δουλειά του, αυτοί που πρέπει να μείνουν επ' αόριστον θα μείνουν επ' αόριστον και αυτοί που πρέπει να φύγουν θα φύγουν σύμφωνα με τις ισχύουσες νομοθεσίες και τις συμβατικές υποχρεώσεις που προκύπτουν από τις διεθνείς συνθήκες.
Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο της Υπηρεσίας Ασύλου, από το 2013 μέχρι και σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 250.000 αιτήσεις ασύλου στη χώρα μας. Από αυτές οι 72,054 εκκρεμούν γεγονός που αναδεικνύει την επιτακτική ανάγκη για επιτάχυνση των διαδικασιών.
“Πόσα χρήματα απαιτούνται ανά μετανάστη για την αξιοπρεπή διαβίωσή του;
Ποιος θα πληρώσει αυτά τα χρήματα;
Από που θα πρέπει να περικόψουμε έξοδα προκειμένου να πληρώσουμε για τους μετανάστες;”
Η απάντηση στο θέμα των οικονομικών του προσφυγικού αυτό θα έπρεπε να είναι κοινή γνώση από όλους. Δυστυχώς δεν είναι και εκεί ποντάρουν αρκετοί ακροδεξιοί παραπληροφορώντας τους συμπολίτες μας. Μέχρι και νεοναζιστική εφημερίδα δημοσίευσε χθες ανάλυση (δεν βάζω λινκ γιατί η ιδεολογία είναι για μένα σημαντικότερη από τη δεοντολογία) που δείχνει ότι όλα τα χρήματα που δίνονται στους αιτούντες άσυλο προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αν λάβουμε υπόψη μας και τα 1,5 δις που έχουν δοθεί από την Ε.Ε. στις διάφορες ΜΚΟ, μιλάμε για τεράστια ποσά που έχουν ελάχιστο αντίκτυπο στην ενημέρωση των πολιτών.
Όμως, θα πει κάποιος ευσυνείδητος φορολογούμενος, ότι τόσο οι αιτούντες άσυλο όσο και οι παράτυποι μετανάστες στοιχίζουν στο κράτος με διάφορους τρόπους (νοσοκομεία, δικαστήρια κλπ.). Δυστυχώς, η πολιτική μας στο θέμα έχει συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση διότι ενώ στην αγορά υπάρχουν δουλειές που θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι προκειμένου να ζήσουν αξιοπρεπώς σε καθεστώς αυτονομίας, η πολιτεία και οι θεσμοί που ασχολούνται μαζί τους έχουν δημιουργήσει ένα καθεστώς εξάρτησης στα επιδόματα που είτε τους απαγορεύει είτε τους αποτρέπει από τη διεκδίκηση της οικονομικής αυτονομίας.
Πάντως, ο ΟΗΕ αναφέρει ότι από τον Απρίλιο του 2017 μέχρι και τον Αύγουστο του 2019 έχει δώσει χρηματική βοήθεια σε 74.350 πρόσφυγες και μετανάστες. Τον ίδιο μήνα (08/2019), 21,600 φιλοξενούνταν σε διαμερίσματα που συμμετέχουν στα προγράμματα του οργανισμού ενώ από τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ, το 95% έχει ΑΜΚΑ, το 72% έχει ΑΦΜ και το 64% των παιδιών πηγαίνουν σχολείο.
Θα είναι συγκεντρωμένοι ή διασκορπισμένοι;
Η κυβέρνηση έχει εκφράσει τη θέλησή της να συνεχίσει και να επεκτείνει τη λειτουργία κλειστών κέντρων σε διάφορα σημεία της χώρας. Προσωπικά βρίσκω λίγο ειρωνικό να φωνάζουν όλοι κατά της γκετοποίησης και να χειροκροτούν τη δημιουργία κρατικών γκέτο με την ονομασία κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα.
Τι θα γίνει αν έρθουν περισσότεροι από αυτούς;
Πιο σωστή ερώτηση θα ήταν να ρωτήσουμε τι θα γίνει όταν έρθουν περισσότεροι. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι εισροές θα τελειώσουν κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον. Θεωρώ ότι ο σημαντικότερος προβληματισμός δεν προκύπτει από τη διαχείριση του προσφυγικού καθαυτού αλλά των επιπτώσεων που θα φέρει η αυξανόμενη μισαλλόδοξη και ξενοφοβική ρητορική. Οι τζιχαντιστές είναι ένας υπαρκτός (αν και ιδιαίτερα υπερτιμημένος) κίνδυνος αλλά μπροστά στην αλλοίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας στα πρότυπα της Ουγγαρίας και του Όρμπαν μοιάζει με παιχνιδάκι. Τα στατιστικά στοιχεία για την τρομοκρατία σε Ευρώπη και ΗΠΑ δείχνουν ότι η Δύση κινδυνεύει περισσότερο από τον εαυτό της παρά από τους ελάχιστους παρανοϊκούς τρομοκράτες που έρχονται από την ανατολή.
Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενημερώνουμε και να συζητάμε με ανθρώπους που διαφωνούμε.
