Της Μαρίας Χούκλη
Αιφνιδίως η εικόνα άλλαξε. Ο υπηρεσιακός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ υπό προϋποθέσεις, προκειμένου να αποτραπεί εθνική καταστροφή. Και οι υποψήφιοι Πρόεδροι Βαγγέλης Μεϊμαράκης και Κυριάκος Μητσοτάκης -παρά τη σκληρή κριτική που ασκούν στον Αλέξη Τσίπρα, λόγω και της γαλάζιας προεκλογικής εκστρατείας- δεν έχουν αποκλείσει την πιθανότητα. Σε αντίθεση με τους άλλους δυο υποψηφίους, μιλούν για συνεργασία με το κυβερνών κόμμα, υπό όρους και προϋποθέσεις, προκειμένου να επιταχυνθεί η έξοδος από την κρίση.
Στροφή και από τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος την επομένη του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών κατέστησε τον πρωθυπουργό αποκλειστικά υπεύθυνο για την αποτυχία της εθνικής συνεννόησης. Τώρα δεν αποκλείει τη συμμετοχή του Ποταμιού σε κυβέρνηση συνεργασίας από την παρούσα Βουλή, θέτοντας τις δικές του προϋποθέσεις για να συμβεί. Βεβαίως, τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης θα ισχυριστούν ότι πάντοτε ήταν αυτής της άποψης, αλλά έχει σημασία πότε λέγεται τι. Άλλαξε κάτι από τη βραδιά ψήφισης του προϋπολογισμού που επιτέθηκαν λάβροι κατά της κυβέρνησης και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, διαμηνύοντας του ότι δεν πρέπει να αναμένει τη στήριξή τους;
Είναι βέβαιο ότι ο κύριος Πλακιωτάκης δεν εκφράζει προσωπική γνώμη, αλλά την καραμανλική πτέρυγα και όσους στοιχήθηκαν πίσω της. Επίσης αξιοπρόσεκτο ότι ο κύριος Θεοδωράκης δεν μιλάει για οικουμενική κυβέρνηση, δηλαδή για αλλαγή πρωθυπουργού, αλλά για κυβέρνηση με μεγαλύτερη κοινοβουλευτική βάση, άρα με νέα ισχυρότερη νομιμοποίηση χωρίς εκλογές που δεν τις αντέχει ο τόπος. Δεν είναι τυχαίο ότι ταυτοχρόνως δύο από τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της αντιπολίτευσης αφήνουν ανοιχτή την προοπτική της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις συναντήσεις που είχε η ομάδα των Ελλήνων δημοσιογράφων με εκπροσώπους διαφορετικών ευρω-θεσμών, την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, εμμέσως πλην σαφέστατα, ασκήθηκε κριτική και στα κόμματα της αντιπολίτευσης που ψήφισαν το καλοκαίρι τη συμφωνία με τους δανειστές και τώρα δυστροπούν να στηρίξουν τα μέτρα. Πληροφορηθήκαμε ότι οι αδελφές δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ έχουν ήδη ζητήσει από τις ηγεσίες τους «δημιουργική αντιπολίτευση», θεωρώντας ακατανόητο να ψηφίζουν το καλοκαίρι και να σφυρίζουν αδιάφορα τώρα που χρειάζεται να εφαρμοστούν οι κρίσιμες μεταρρυθμίσεις.
Από την άλλη πλευρά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του, δεν φάνηκε μεν να υποστέλλει τη σημαία του καυστικού λόγου για την αντιπολίτευση. Όμως, επανέφερε το αίτημα για εθνική συνεννόηση τουλάχιστον στο μείζον θέμα του Ασφαλιστικού που θα ορθωθεί ενώπιον μας μετά τις γιορτές.
Με το προσφυγικό και τον ρωσο-τουρκικό ακήρυκτο πόλεμο να αποτελούν τις παράφρονες μεταβλητές της συγκυρίας, μήπως όλοι -εκόντες άκοντες- αρχίζουν να βάζουν μυαλό;
Εκκρεμεί βεβαίως η εκλογή πρόεδρου στη Νέα Δημοκρατία και έχει σημασία ποιος θα βγει. Οι κύριοι Τζιτζικώστας και Γεωργιάδης προαναγγέλλουν ανένδοτο κατά του Τσίπρα και το μόνο που ζητούν είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Δεν είναι πρόθεση του παρόντος σημειώματος να κρίνει ποιος είναι ο καλύτερος αρχηγός για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά εκείνο που συμφέρει τη χώρα στην παρούσα φάση δεν είναι οι εκλογές, δεν είναι η μικροκομματική αντιπολίτευση, δεν είναι ο ιδεοληπτικός αυτισμός ούτε τα ψέματα. Τα βάρη πρέπει να μοιραστούν μεταξύ εκείνων που κυβερνούν, όσων κυβέρνησαν και επισώρευσαν πολλές από τις παθογένειες και των δυνάμεων που επαγγέλλονται τον διάλογο και τις συνεργασίες. Μακάρι το ασφαλιστικό να αποτελέσει την απαρχή μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, της συνεργασίας στα εθνικά ζητήματα, που μπορεί να δημιουργήσει την κρίσιμη δυναμική για να ξεφύγουμε από την πορεία προς την καταστροφή.
