Όλα δείχνουν πως στην επικείμενη συνάντηση στη Γενεύη των προέδρων των ΗΠΑ και της Ρωσίας, δύο από τα διεθνή θέματα που θα έλθουν στο τραπέζι των συνομιλιών θα είναι το Ουκρανικό και το Λευκορωσικό.
Πιο πρόσφατο και πιο επίκαιρο το γεγονός τής, προ ημερών, κρατικής αεροπειρατείας και της παραβίασης της τάξης των πτήσεων της πολιτικής αεροπορίας που δίνει την ευκαιρία στον Αμερικανό πρόεδρο να αντιπαρατεθεί διπλωματικά με τον Ρώσο συνάδελφό του ο οποίος, ας μη το λησμονούμε, από την πρώτη στιγμή της διαρροής της είδησης στα ΜΜΕ, έσπευσε να δικαιολογήσει τον κ. Λουκασένκο.
Παράλληλα, οι χονδροειδώς υπαγορευμένες συνεντεύξεις του Λευκορώσου αντιφρονούντος και της Ρωσίδας συντρόφου του αποτελούν καλό υλικό στα χέρια του Τζο Μπάιντεν ώστε να αναπτύξει τις θέσεις του για το θέμα και κυρίως για την συμπαράταξη της Ρωσίας με ένα εξόφθαλμα ανελεύθερο καθεστώς.
Είναι βέβαιο ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα απορρίψει τις αμερικανικές τοποθετήσεις. Ωστόσο, θα εδραιώσει ακόμα περισσότερο στη Δύση την αντίληψη ότι η Μόσχα υποστηρίζει έναν ακόμα δικτάτορα ανάμεσα σε πολλούς άλλους.
Το πρόσχημα της «σωτηρίας της πατρίδας», που συμμερίζεται προσχηματικά η Μόσχα, προβάλλεται από τον Α. Λουκασένκο, αφορά όμως στην ουσία τον ίδιο και την παραμονή του στην εξουσία.
Κυρίως μάλιστα μετά την πανταχόθεν (πλην Ρωσίας) απομόνωσή του που πλέον τον οδηγεί στη ρωσική αγκάλη την οποία λίγο πριν αντιμετώπιζε με επιφυλάξεις. Η ανάγκη επιβίωσης τον ωθεί ως φαίνεται να δει με διαφορετική ματιά τα λεγόμενα περί στενότερων σχέσεων του Μινσκ και με τη Μόσχα και μάλιστα στο πλαίσιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ο κ. Πούτιν έκανε τις κινήσεις του στη Γεωργία, «ένωσε» την Κριμαία με τη χώρα του, κάνει πολλά για τη διατήρηση της Ουκρανίας μακριά από την Ατλαντική Συμμαχία. Και ασφαλώς δεν θα μείνει αδρανής σε σχέση με τη Λευκορωσία που εξακολουθεί να βλέπει ως ανάχωμα στην «επιθετικότητα» της Δύσης.
Ίσως, όμως, μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ και σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των δυτικών πρωτευουσών και της ΕΕ, να αντιληφθεί πως η εξακολούθηση της πολιτικής της ρωσικής προστασίας έναντι παλαιών συμμάχων τής σοβιετικής εποχής να μη αποβαίνει προς όφελός του.
Μπορεί πολλοί δυτικοί να έχουν κυρίως την ενεργειακή ανάγκη της Ρωσικής Ομοσπονδίας όμως η Μόσχα θα συνεχίσει να έχει προβληματική πολιτική και οικονομική σχέση με τη Δύση αν συνεχίσει μεθοδεύσεις που και άλλα απολυταρχικά καθεστώτα όπως εκείνο της Άγκυρας, μετέρχονται προκειμένου – όπως ελπίζουν – να εδραιώσουν αυξημένη επιρροή στον γύρω τους χώρο.
Το θετικό που προέκυψε από την περιπέτεια του Προτασέβιτς ήταν η άμεση αντίδραση και επιβολή υπολογίσιμων μέτρων έναντι του Μινσκ από την πλευρά της ΕΕ.
Ας μη ξεχνάμε όμως πως Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον έχουν περισσότερες δυνατότητες επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Λευκορωσίας η οποία δεν διαθέτει έναντι της Δύσης τα γεωπολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα της Άγκυρας στην οποία τόσα επενδύονταν μέχρι η τελευταία να καταστήσει γνωστές τις πραγματικές και σε βάθος χρόνου μαξιμαλιστικές προθέσεις της.
* Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ
