Πριν λίγες μέρες, κάπου βαθιά στο αριστερό twitter, ένας χρήστης του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου εξέφραζε το παράπονο ότι ενώ το ΚΕΦίΜ προσπαθεί να αναδείξει τα πλεονεκτήματα των πολιτικών προτάσεων που υποστηρίζει με στοιχεία και έρευνες, η αριστερά δεν έχει τίποτα ουσιώδες να αντιτάξει. Αν αυτό ισχύει μία φορά για το ΚΕΦίΜ στην Ελλάδα, τότε ισχύει πολλαπλά για τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας που κάθε χρόνο εκδίδει το Ινστιτούτο Fraser του Καναδά με τη συνεργασία περίπου εκατό δεξαμενών σκέψης ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και το ΚΕΦίΜ φυσικά.
Η φετινή έκδοση, που αφορά στοιχεία του 2018 - δηλαδή την τελευταία χρονιά που κυβέρνησε εξ ολοκλήρου ο ΣΥΡΙΖΑ, βρήκε τη χώρα μας στην 92η θέση ανάμεσα σε 162 χώρες. Η Ελλάδα είχε το χειρότερο βαθμό οικονομικής ελευθερίας στην Ε.Ε., την 149η θέση σε ότι αφορά το μέγεθος του κράτους, την 52η στη λειτουργία του κράτους δικαίου και την προστασία της ιδιοκτησίας, την 109η σε ότι αφορά την πρόσβαση σε ισχυρό νόμισμα, την 57η θέση στην κατηγορία ελευθερία στο διεθνές εμπόριο, και την 78η θέση στην ποιότητα του ρυθμιστικού περιβάλλοντος.
Όλα τα παραπάνω είναι κατατάξεις που αποτυπώνουν μία πραγματικότητα που λίγο ή πολύ όλοι μπορούμε να καταλάβουμε. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Fraser, οι ακρογωνιαίοι λίθοι της οικονομικής ελευθερίας είναι η ατομική επιλογή, η εθελούσια συναλλαγή, η ελευθερία εισόδου και ανταγωνισμού σε μία αγορά, και η ασφάλεια των ατόμων και της ιδιοκτησίας τους. Από τον Άνταμ Σμιθ μέχρι και σήμερα, οι φιλελεύθεροι υποστηρίζουμε ότι μία χώρα που σέβεται αυτούς τους “λίθους”, όχι μόνο θα είναι πιο ελεύθερη αλλά και πιο εύρωστη, πιο επιτυχημένη και πιο αισιόδοξη. Ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας δεν είναι, υπό αυτή την έννοια, ένα απλό επιστημονικό εγχείρημα για την αποτύπωση των αποτελεσμάτων της φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Είναι ένας δείκτης-ορόσημο για την ανθρώπινη ελευθερία και ευημερία. Τα παρακάτω πορίσματα ισχυροποιούν την αρχική φιλελεύθερη υπόθεση αναφορικά με τη σχέση οικονομικής ελευθερίας και ποιότητας ζωής με έναν εντυπωσιακό τρόπο:
Οι άνθρωποι που ζουν σε χώρες με περισσότερη οικονομική ελευθερία, δεν ζουν απλώς καλύτερα, ζουν και περισσότερο από τους υπόλοιπους:
Όπως επίσης έχουν χαμηλότερα ποσοστά αναλφαβητισμού:
Επειδή πολλοί κακόπιστοι θα σπεύσουν να πουν ότι οι μέσοι όροι κρύβουν τις τεράστιες ανισότητες που παράγει η ελεύθερη αγορά, καλό θα είναι να λάβουν υπόψη τους και τα παρακάτω στοιχεία που δείχνουν πόσο καλύτερα ζουν οι φτωχότεροι άνθρωποι στις χώρες με οικονομική ελευθερία σε σχέση με τις οικονομικά ανελεύθερες (τα στοιχεία λαμβάνουν υπόψη την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης και κατά συνέπεια τα εισοδήματα είναι συγκρίσιμα).
Θα ήταν πράγματι πολύ ενδιαφέρον οι οπαδοί του κρατισμού, του προστατευτισμού, του μεγάλου κράτους και του σοσιαλισμού να μπορούσαν να αντιπαρατάξουν έναν αντίστοιχο δείκτη που να καταρρίπτει όσα ισχυρίζεται ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας και να επιβεβαιώνει τις δικές τους θέσεις. Δυστυχώς, όπως παρατήρησε και το αριστερό twitter στην Ελλάδα, δεν το κάνουν. Πεποίθησή μου είναι γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Ο κρατισμός, με τα πολλά διαφορετικά καπέλα του, έχει αποτύχει ξανά και ξανά. Το ζητούμενο είναι πως θα καταφέρουν οι φιλελεύθεροι να πείσουν πολίτες και πολιτικούς για τα οφέλη της ελευθερίας. Τα δεδομένα είναι με το μέρος μας, αλλά όπως λέει και ο 42ος κανόνας της πολιτικής διαδικασίας του Μόρτον Μπλάγκγουελ. Η πολιτική όσο χρειάζεται μυαλό χρειάζεται και καρδιά. Πολλοί άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το πόσα γνωρίζεις αλλά για το πόσο νοιάζεσαι. Εκεί είναι που υστερούν οι φιλελεύθεροι.
