Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Στα μέσα της δεκαετίας του ''30, στο Πολίτμπιρο, πραγματοποιείται μια θυελλώδης συνεδρίαση: θα υπάρχει χρήμα στον κομμουνισμό ή όχι; Η αριστερή φράξια των Τροτσκιστών υποστηρίζει ότι δεν θα υπάρχει χρήμα, αφού είναι απαραίτητο μόνο σε κοινωνίες όπου υπάρχει ατομική ιδιοκτησία, ενώ οι οπαδοί του Μπουχάριν, ως "δεξιά" φράξια, υποστηρίζουν ότι φυσικά και θα υπάρχει χρήμα στον κομμουνισμό, αφού κάθε οργανωμένη κοινωνία χρειάζεται το χρήμα για να ρυθμίσει την ανταλλαγή των προϊόντων. Όταν, τελικά, παρεμβαίνει ο σύντροφος Στάλιν, απορρίπτει και τις δεξιές και τις αριστερές αποκλίσεις, υποστηρίζοντας ότι η αλήθεια είναι μια υψηλή διαλεκτική σύνθεση των αντιθέτων. Όταν τα άλλα μέλη του Πολίτμπιρο τον ρωτάνε πώς θα είναι αυτή η σύνθεση, ο Στάλιν απαντάει ήρεμα: «Και θα υπάρχει χρήμα και δεν θα υπάρχει. Κάποιοι θα έχουν και κάποιοι δεν θα έχουν».
Θυμίζει κάπως ο Αλέξης Τσίπρας τον Στάλιν; Άλλες εποχές, άλλες συμφωνίες και άλλες συνθήκες. Άλλοι χαρακτήρες με άλλους λαούς. Το ερώτημα όμως, που σε πάει απευθείας στην ουσία του θέματος είναι περίπου το εξής: αν μπορούσε, αν είχε την ευκαιρία, αν δεν υπήρχαν αντιδράσεις, αν διέθετε τους μηχανισμούς, ο πρωθυπουργός θα λειτουργούσε όπως ο Στάλιν;
Είναι το ερώτημα που δεν μπορείς να το θέσεις για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Όπως, ας πούμε, για τον Μητσοτάκη, την Γεννηματά και τον Θεοδωράκη. Μπορείς όμως, με βεβαιότητα, να το επιβεβαιώσεις για τον Κουτσούμπα και να το υποθέσεις με εξαιρετικές πιθανότητες, για τον Αλέξη Τσίπρα. Για τον Μιχαλολιάκο δεν χρειάζεται καν, να το συζητήσουμε...
Αυτή η ιστορία με τον κανονισμό της Βουλής θα μπορούσε- τουλάχιστον ως σύλληψη- να αποτελέσει την αρχή ενός σχεδίου ρουτίνας, βγαλμένο από συνεδρίαση του Πολίτμπιρο. Ο πρωθυπουργός με επιστολή του προς τον Νίκο Βούτση, αποκαλύπτεται ότι είχε συνεννοηθεί μαζί του για αλλαγές στον Κανονισμό της Βουλής. Προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο Π. Καμμένος. Στη συνέχεια όμως, δίνει εντολή στον πρόεδρο της Βουλής να απευθυνθεί στο επιστημονικό συμβούλιο, ανοίγοντας θέμα «αμφισημίας» του σχετικού άρθρου τασσόμενος εμμέσως με την άποψη του πρώην εταίρου του, δηλώνοντας πως δεν είναι «εκβιαζόμενος»...
Ως καρικατούρα του Στάλιν, σκέπτεται πρώτα, πως θα ανατρέψει πραξικοπηματικά τον κανονισμό της Βουλής και στη συνέχεια, επεμβαίνει ως τοποτηρητής της κοινοβουλευτικής ηθικής προκειμένου να νουθετήσει τον υφιστάμενό του ως προς το δέον της διαδικασίας.
Λίγο πολύ, είναι γνωστές οι τακτικές κάθε ολοκληρωτικής εξουσίας που μετέχει του ηθικού πλεονεκτήματος. Είτε πρόκειται για θρησκευτική είτε για "αριστερή". Θύτες και θύματα μαζί. Τιμητές, κήνσορες και θεράποντες στην ίδια αυλή και με εναλλασσόμενους ρόλους.
Σε κάθε περίπτωση ο Νίκος Βούτσης φέρεται να άγεται και να φέρεται ως προς τον τρόπο λειτουργίας της Βουλής από τον πρωθυπουργό και μάλιστα επισήμως. Η Βουλή έχει δικό της προϋπολογισμό και δικό της κανονισμό ακριβώς για να μην υπάρχει παρέμβαση του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Δεν έχουμε ίσως καταλάβει ακόμα, που μπλέξαμε. Όπως δεν έχουν καταλάβει και όλοι αυτοί που νόμιζαν ότι χαλαλίζουν την ψήφο τους, με την ελπίδα να γλυτώσουν τον ΕΝΦΙΑ.
Μιλάμε για ανθρώπους που γαλουχήθηκαν με τον ολοκληρωτισμό της Αριστεράς. Δεν θα καταθέσουν τα όπλα για να χάσουν αναίμακτα τις εκλογές. Δεν ξέρουν τι σημαίνει δημοκρατία. Θα παλέψουν με όλα τα μέσα, ακόμα κι αν προκαλέσουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα και καταστροφικό διχασμό. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλά αν δεν υπήρχε η Ευρώπη, το χρέος και οι συμμαχίες της χώρας δεν αποκλείεται να έφταναν ακόμα και στο πραξικόπημα...
