Η πρώτη φάση της αντιμετώπισης της πανδημίας πέρασε και τα αποτελέσματα για τη χώρα και την κυβέρνηση ήταν πολύ θετικά. Η πλειοψηφία των πολιτών ανταποκρίθηκε στα αυστηρά μέτρα, η κυβέρνηση ενημέρωσε σωστά και επαρκώς τους πολίτες για τους περιορισμούς στους οποίους υπόκεινται, και τα αποτελέσματα σε σχέση με άλλες χώρες ήταν θεαματικά. Λίγοι, αλλά πάντοτε οδυνηροί, θάνατοι κυρίως ηλικιωμένων με παράλληλες παθήσεις που τους καθιστούσαν ευπαθείς ομάδες.
Ένας πολύ σημαντικός λόγος που η πρώτη φάση πήγε τόσο καλά ήταν ότι δεν υπήρξε πολιτικοποίηση της πανδημίας. Σύσσωμη η αντιπολίτευση συστρατεύτηκε με τα μέτρα, τα μέσα ενημέρωσης τήρησαν υπεύθυνη στάση στη μεγάλη πλειοψηφία τους και η τήρηση των μέτρων δεν περιορίστηκε μόνο στους υποστηρικτές της κυβέρνησης. Δυστυχώς όμως, τις τελευταίες μέρες βλέπουμε ότι η δεύτερη περίοδος σταδιακής επανέναρξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας δεν θα είναι χωρίς εμπόδια.
\Από τις συγκεντρώσεις στις πλατείες που αναγάγουν την ανευθυνότητα σε μορφή πολιτικού ακτιβισμού και τα αιτήματα των art workers, έως τις κατηγορίες Σπίρτζη ότι τα σχολεία ανοίγουν για να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση τα ιδιωτικά σχολεία και τις αντιδράσεις για την περιβόητη διαφήμιση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που αναγκάστηκε να ανακληθεί, όλα δείχνουν πως η πολιτική επιστρέφει δριμύτερη στην εποχή του κορονοϊού. Φυσικά, με τον όρο πολιτική εννοείται η τάση αξιολόγησης κάθε ενέργειας με κύριο γνώμονα το πολιτικό κόστος ή όφελος και όχι η έννοια της χάραξης πολιτικής με την επιθυμητή κριτική από την κοινωνία και την αντιπολίτευση.
Αυτή η παρατηρούμενη διολίσθηση του πολιτικού κλίματος στη χώρα περιέχει πολλούς κινδύνους, όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για την ευρύτερη κοινωνία. Μην ξεχνάμε ότι ακόμα είμαστε στις αρχές της πανδημίας και ότι τα εφιαλτικά σενάρια τύπου Ιταλίας δεν μπορούν να αποκλειστούν για τη χώρα μας μέσα στον επόμενο χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι η μικροπολιτική μπορεί να στοιχήσει εκατοντάδες ή χιλιάδες ζωές που αλλιώς θα μπορούσαν να έχουν σωθεί. Για να γίνει αντιληπτός ο κίνδυνος, σκεφτείτε ένα ακραίο σενάριο στο οποίο η τήρηση ή μη των κανόνων για πολυπληθείς συγκεντρώσεις γίνει τρόπος έκφρασης της δυσαρέσκειας προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Γνωρίζουμε από τους επιδημιολόγους ότι πρέπει να αποφεύγουμε τις συγκεντρώσεις διότι περιέχουν αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης της ασθένειας. Αν λοιπόν αρχίσουν όσοι υποστηρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης τις συγκεντρώσεις, στην αρχή θα νοσήσουν οι ίδιοι αλλά μετά, μοιραία, θα νοσήσουν και όσοι διαφωνούν μαζί τους.
Η περίοδος που βιώνουμε περιέχει αρκετά παράδοξα. Ένα από αυτά είναι ότι αρκετά συχνά οι πολιτικοί πρέπει να δρουν ενάντια στο πολιτικό τους συμφέρον προκειμένου να σωθούν ζωές. Καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση έχει διαλέξει έναν συγκεκριμένο τρόπο για να περάσουμε την πανδημία. Στις επιλογές της η αντιπολίτευση οφείλει να ασκεί σοβαρό έλεγχο και να αναδεικνύει τα λάθη της. Αν αρκεστεί σε αυτό, η χώρα μας θα έχει κερδίσει από την ύπαρξη μίας θεσμικά υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Αν όμως τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιληφθούν την ύπαρξη πολιτικού οφέλους από την καταπάτηση των κανόνων και των περιορισμών και ενθαρρύνουν στάσεις όπως αυτές της πλατείας Αγίας Παρασκευής, τότε ολόκληρη η κοινωνία μας βρίσκεται σε κίνδυνο.
