«Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια
Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι
μιαν άγκυρα η ζωή μου ζητανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει…»
Δυο πράγματα θα θυμόμαστε για πάντα από την Μίλβα. Εκείνα τα μακριά κόκκινα μαλλιά της που ήταν σαν φλόγες και τη σπαστή φωνή της να τραγουδά στα ελληνικά τη «Θάλασσα» του Θάνου Μικρούτσικου. Γιατί έτσι είχε περάσει στη συνείδησή μας η ιταλίδα ντίβα, με τα τραγούδια του Θεοδωράκη και του Μικρούτσικου, να καταλύει τα σύνορα η μουσική, σαν ελληνίδα.
Όπως καταλύει και την ηλικία. «Hταν 81 η Μίλβα;»
Ναι ήταν 81 η Μίλβα, κι ήταν άρρωστη τον τελευταίο καιρό όπως μετέδωσαν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης επικαλούμενα την οικογένειά της και πέθανε χθες Παρασκευή το βράδυ στο Μιλάνο, όπως δήλωσε η οικογένειά της στο ιταλικό πρακτορείο Ansa
Η διάσημη τραγουδίστρια, κατά κόσμον Μαρία Ίλβα Μπιολκάτι, «ήταν μια από τις πιο έντονες ερμηνεύτριες του ιταλικού τραγουδιού. Η φωνή της προκαλούσε έντονα συναισθήματα σε ολόκληρες γενιές. Ήταν μια μεγάλη Ιταλίδα, μια καλλιτέχνις που ξεκίνησε από τη γενέτειρά της για να ανέβει στις διεθνείς σκηνές», σχολίασε ο Ιταλός υπουργός Πολιτισμού Ντάριο Φραντσεσκίνι.
Η Μαρία Ίλβα Μπιολκάτι, γεννημένη στις 17 Ιουλίου 1939 στο χωριό Γκόρο της επαρχία Εμίλια – Ρομάνια στη βόρεια Ιταλία, γνωστή ως Μίλβα , υπήρξε Ιταλίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τηλεοπτική προσωπικότητα. Ήταν επίσης γνωστή ως La Rossa (ιταλικά "Η Κοκκινομάλλα"), λόγω του χαρακτηριστικού χρώματος των μαλλιών της, καθώς επίσης και La Pantera di Goro ("Ο Πάνθηρας του Γκόρο"), το οποίο προέρχεται από παρατσούκλι που ο ιταλικός τύπος έδωσε στις τρεις πιο δημοφιλείς ιταλίδες τραγουδίστριες της δεκαετίας του 1960, συνδυάζοντας ονόματα των ζώων και τον τόπο καταγωγής της κάθε τραγουδίστριας.
Δημοφιλής στην Ιταλία και στο εξωτερικό, όπως και στην Ελλάδα, έχει εμφανιστεί σε μουσικές και θεατρικές σκηνές σε όλο τον κόσμο και έχει κερδίσει τη λαϊκή αναγνώριση στην πατρίδα της την Ιταλία και ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου πολλές φορές έχει συμμετάσχει σε μουσικές εκδηλώσεις και τηλεοπτικά μουσικά προγράμματα. Είχε επίσης κυκλοφορήσει πολλά άλμπουμ στη Γαλλία, την Ιαπωνία, την Κορέα, την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Νότια Αμερική.
Είχε συνεργαστεί με Ευρωπαίους συνθέτες και μουσικούς όπως ο Ένιο Μορικόνε το 1965, ο Φράνσις Λάι το 1973, ο Μίκης Θεοδωράκης το 1978 (το Was ich denke έγινε το καλύτερο σε πωλήσεις άλμπουμ στη Γερμανία), τον Enzo Jannacci το 1980, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου το 1981 και 1986, τον Φράνκο Μπατιάτο το 1982 και το 1986.
Οι σκηνικές παραγωγές με συναυλίες του Μπέρτολτ Μπρεχτ και όπερες του Λουτσιάνο Μπέριο έχουν περιοδεύσει σε θέατρα σε όλο τον κόσμο. Έχει δώσει παραστάσεις μεταξύ άλλων στη Σκάλα του Μιλάνου, στη γερμανική Όπερα στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στο Royal Albert Hall στο Λονδίνο, στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.
Έχοντας κάνει επιτυχία τόσο στην Ιταλία όσο και διεθνώς, παραμένει μια από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες της Ιταλίας στο χώρο της μουσικής και του θεάτρου. Το καλλιτεχνικό της ανάστημα έχει αναγνωριστεί επισήμως από την ιταλική, τη γερμανική και τη γαλλική δημοκρατία, καθεμιά από τις οποίες της έχει απονείμει υψηλότατες τιμές. Είναι στην πραγματικότητα η μόνη Ιταλίδα καλλιτέχνης στη σύγχρονη εποχή που ήταν ταυτόχρονα Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας (Παρίσι, 11 Σεπτεμβρίου 2009), Διοικητής του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (Ρώμη, 2 Ιουνίου 2007), Αξιωματικός του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Βερολίνο, 2006) και Αξιωματικός του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας (Παρίσι, 1995).
Παροιμιώδης η γνωριμία της με τον Θάνο Μικρούτσικο την οποία η ίδια επιδίωξε τηλεφωνώντας του με τον ίδιο να της κλείνει τον τηλέφωνο και εκείνη να επιμένει «είμαι η Μίλβα (Tanos, io sono Milva)» κι εκείνον να της απαντά «άσε τις βλακείες» πιστεύοντας πως κάποιος φίλος του κάνει πλάκα.
Τώρα, η Θάλασσά τους στον ουρανό.
«Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο ναυάγιο»…
Να δούμε τι θ’ απομείνει….
