Ανάμεσα στις ατέρμονες τηλεοπτικές συζητήσεις για τα συμβάντα της επετείου του Πολυτεχνείου αυτές τις μέρες, πέτυχα και μία που είχε ως θέμα το μονιμότερο ζήτημα της επικαιρότητας: την πανδημία και την αντιμετώπισή της, με συμμετέχοντες εκπροσώπους από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.
Θα εκπλαγείτε διαβάζοντας ότι οι τρεις συμμετέχοντες -συν ο δημοσιογράφος, τέσσερις- συμφώνησαν σε κάτι. Ίσως όμως η έκπληξή σας υποχωρήσει όταν μάθετε σε τι ακριβώς συμφώνησαν.
Ο δημοσιογράφος λοιπόν επεσήμανε στον εκπρόσωπο της ΝΔ ότι τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση είναι “σοσιαλιστικά, κεϋνσιανά”. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ υπερηφάνως συμφώνησε προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση κάνει πολλές παρεμβάσεις και δίνει πολλά επιδόματα. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά συνεχάρη ως προς αυτό την κυβέρνηση, προσθέτοντας βεβαίως ότι θα έπρεπε να ακολουθήσει αυτή την προσέγγιση και μετά την πανδημία. Τέλος, ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ υπογράμμισε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν το πρώτο διδάξαν της πολιτικής αυτής, υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα ότι επί ΠΑΣΟΚ ο κόσμος περνούσε καλά.
Όσο όμως κι αν στον δημόσιο διάλογο ο σοσιαλισμός συνεχίζει να ταυτίζεται με κάτι το αορίστως καλό και ανθρωπιστικό, οι φίλοι της ελευθερίας οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι παρεμβάσεις σε ώρα ανάγκης δεν είναι κατ΄ ανάγκη ένα σοσιαλιστικό μέτρο. Είναι μια κίνηση έκτακτης ανάγκης, που απαντά σε πραγματικά έκτακτα προβλήματα. Σοσιαλιστικά μέτρα θα ήταν αν εφαρμόζονταν σε κανονικές συνθήκες ή -για να το πω καλύτερα και εμφατικότερα- σοσιαλιστικά μέτρα θα γίνουν αν διατηρηθούν και μετά τη λήξη της έκτακτης συνθήκης.
Ευλόγως εδώ μπορεί να αναρωτηθείτε τι νόημα έχει αυτή η σημειολογική λεπτολογία. Κι όμως! Αν ιδίως οι κυβερνητικοί βουλευτές συμφωνούν με τον χαρακτηρισμό των μέτρων ως σοσιαλιστικών, και μάλιστα το κάνουν με ανακούφιση σαν να δηλώνουν “ορίστε, δεν είμαστε ανάλγητοι αιμοσταγείς αλλά έχουμε και σοσιαλιστικές, δηλαδή ανθρωπιστικές ευαισθησίες”, τότε δυσχεραίνουν την επιστροφή στην κανονικότητα και την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που συνεχίζει να χρειάζεται η οικονομία μας.
Αν με άλλα λόγια δεν γίνει απολύτως σαφές και κατανοητό το γιατί αυτά τα μέτρα είναι έκτακτα, τότε πολλοί συμπολίτες μας θα αρχίσουν να αναρωτιούνται γιατί να μην τα διατηρήσουμε ες αεί.
Αυτά που χρειάζεται να γίνουν σε συνθήκες απαγορευτικού, ύφεσης και πανδημίας, θα οδηγούσαν σε μεγάλη ύφεση, φτώχεια και κοινωνική καταστροφή υπό κανονικές συνθήκες. Γιατί τότε, χωρίς πανδημία και απαγορευτικά, ναι, αυτά τα μέτρα της αχρείαστης τότε ποδηγέτησης των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας, θα ήταν όντως σοσιαλιστικά.
